Vandaag was het weer niet beter dan gisteren, het heeft de hele nacht geregend. De wegen zijn nog steeds spekglad, morgen gaat daar nog eens natte sneeuw bijkomen waarschijnlijk. Maar terug naar vandaag, op de weg trainen hebben we vandaag dus niet gedaan. We zijn hier de plaatselijke sportschool onveilig gaan maken, eerst met onze al te mooie "core stabiliteit" oefeningen. Na dat een uurtje te hebben gedaan zijn we over gegaan op de spinning fietsen. Een schone Spaanse wist dit maar al te mooi te begeleiden, vooral de jongens hebben genoten. Na in een uurtje 5 liter vocht te zijn verloren hebben we snel gedoucht en zijn we terug gegaan naar het hotel om daar te lunchen. De eventuele middag training is niet door gegaan omdat het vrolijk door regende.

Morgen gaan we weer lekker wat duur uurtjes maken, Jullie veel plezier met de prachtige zon... schaatsen al uit de kast??

Doeii Winanda

Inmiddels ben ik in Mallorca aangekomen. Waar we gister "kort kort" reden, regende het vandaag, er zijn leukere dingen te bedenken als je weet dat thuis de zon schijnt. Desondanks hebben we een mooi ritje gemaakt vandaag, met een mooie glijder van Henkie en Frankie. Gelukkig heeft geen van beide schade opgelopen. Tot zover even Mallorca.

Afgelopen maand is er nog redelijk wat gebeurd voor een rustige wintermaand. Inmiddels heb ik al 2 keer met mijn nieuwe ploeg getraind, het is een leuke groep! Het wedstrijd programma is ook al binnen, en een dezer dagen ga ik mijn voorkeuren bepalen, en zal ik dus weten hoe 2010 er globaal uit gaat zien.

Ook is natuurlijk onze goedheiligman langs weggeweest, het mooiste cadeau wat hij voor mij meebracht was mijn eerste racefietsje, mijn rode RIH (bij biografie staan nog wel wat foto's van dit fietsje), hij staat nu mooi te zijn in de huiskamer, Sinterklaas bedankt!
Ook heb ik zelf een aantal keer Sinterklaas geholpen in de speelgoed winkel "het groene draakje" van Theo en Diane Groen, en dat was weer heel gezellig!

Daarnaast ben ik ook nog naar het gala van de KNWU geweest, waar alle WK medaille winnaars en winnaressen het bord kregen. Het was een leuke avond, mooi om een keer mee gemaakt te hebben.

Ik hoop jullie komende dagen op de hoogte te houden van af Mallorca. Dus tot gauw!

doeii Winanda

Hierbij presenteer ik mijn nieuwe ploeg, ik ben super trots.
Lees het persbericht hieronder.

Na 2 weken zo goed als niets gedaan te hebben vond ik vandaag het weer eens tijd was mijn fietsje op te kruipen. De zon een keer niet verborgen achter een wolken dek, en door een uurtje extra slaap had ik er weer zin in. En wel te verstaan in vossenjachten, voor de niet westlanders even een korte uitleg. Om 6 uur in de ochtend staat er iemand op, en gaat met een groot stuk krijt aan de slag, hij zet een route uit van ongeveer 40 kilometer. Doormiddel van grote pijlen, hij bedenkt waar de controles komen en daar is hij ongeveer 6 uur mee bezig(steeds op en af die fiets om pijlen neer te zetten schijnt meer werk te zijn dan ik denk). Dan om 10 uur verzamelen zich zo een 70(!) wielrenners bij de Spartaan, die allemaal braaf hun handtekening zetten ter kennisgeving dat dit dus geen wedstrijd is. Krijgen hun nummertjes, die zei afgeven bij de controle posten om duidelijk te maken dat zij daar geweest zijn. En dan zo snel mogelijk zorgend dat je alle controle posten "hebt" bij de vos zijn.
Vandaag na 2 weken mijn niet aangeraakt te hebben besluit ik bij de "veteranen" mee te rijden, een grote groep heren en ik vertrekken richting de cros baan. Meteen door een loopbruggetje valt de hele groep uit één en fiets ik samen met een meneer door. Na een lange rit door een zandheuvel raak ik ook deze man kwijt en rij ik een stuk alleen. Niet veel later scheuren er een paar mannen voorbij maar laat ook deze weer rijden. Als Ron Mol me voorbij scheurt moet ik natuurlijk wel aanpikken, en een heel stuk rijd ik met hem op. Samen pikken we Mieke op en zo rijden we nog een heel end lekker door. Sebb sluit even later ook nog aan waar ik een hevige discussie mee begin volgens Ron , die gelukkig niets van onze discussie snapte;-). Ron snijd handig af, en nog maar met zijn 3en rijden we door. Ik ben niet van de handigste vandaag en ook Mieke en Sebb moet ik laten rijden, of zal ik het afschuiven op het feit dat ik 2 weken niet gefietst heb? Met 3 beulen op de mountainbike die dan langs komen maak ik de jacht af en kom ik bij de vos aan. Stukje naar de Spartaan fietsen, waar de heren al weer bier drinken. En lekker naar huis.

Nu alweer op papendal, deze week tentamen week en ga al weer lekker beginnen met trainen, ik heb er zin in:-)

Tot de volgende, Winanda

Voor wat prachtige plaatjes

De laatste dag van dit NK had ik alleen nog de scratch, een wedstrijd die dit maal ging over 30 ronden. Hierbij gaat het er alleen om wie als eerst deze 30 ronden volbrengt. 30 ronden is niet al te lang (7,5km) en dit onderdeel heb ik dan ook nog nooit echt goed gereden. Dit maal ging het ook niet helemaal zo als het zou moeten gaan, in het begin ging het nog wel aardig maar al snel zat ik te ver van achter. Eva en Nathaly wisten weg te rijden met nog 12 ronden voor de boeg, het peloton heeft de twee niet weer gezien. Nathaly van Gogh werd de opvolgster van Kirsten Wild die deze koers vorig jaar wist te winnen. Eva Heijmans pakte net als op de puntenkoers de zilveren medaille en Adrienne Snijder mocht het brons in ontvangst nemen door de sprint van het peloton te winnen.

Snel douchen en toen de koppelkoers van de mannen kijken, na een spannende strijd wisten Nick Stöpler en Michael Vingerling te winnen! Het eerstejaarskoppel Barry Markus/Youri Havik werden knap 3de en het zilver was voor Vermeulen/Ligthard.

Nu heb ik ongeveer 2 weken rust, daarna zal ik langzaam weer gaan opbouwen naar het nieuwe seizoen!

doeii Winanda

Nog maar 1 nachtje slapen, en dan is het zo ver. Het NK baan, met toch nog 4 onderdelen in 3 dagen gaat het een zwaar wekend worden!
Morgen(vrijdag) rijd ik de puntenkoers, hiervoor staan 21 dames op de deelnemers lijst en worden dan ook geen kwalificaties gereden. om 19:35 strijden we dus meteen voor de 3 medailles.
Zaterdag heb ik eerst de kwalificatie achtervolging, dit wordt mijn eerste 3 kilometer in wedstrijd verband. Laatst reed ik in de training 4.07 dus ik hoop dat ik heel wat secondes van deze tijd af kan rijden. Niet lang daarna rijd ik toch de koppelkoers, deze zou ik eerst niet rijden. Door het uitvallen van de koppelmaat van Lotte van Hoek vroeg zei mij te rijden. Dit ga ik dus ook nog doen, en ik heb er zin in, dat koppelen is toch een erg mooi onderdeel van de baansport:). Dan is er zaterdag avond nog de finale van de achtervolging, alleen de snelste 4 kwalificatie tijden zullen dan strijden om de medailles. Ik ga er niet van uit dat ik bij deze 4 hoor, maar je weet nooit!
Zondag is dan nog de scratch, met 25 deelnemers worden wederom geen kwalificaties gereden.

Tot morgen, ik hoop meteen wat op de site achter te kunnen laten! Winanda

<<< Brons achtervolging junioren 07

Na vorig weekend mijn laatste junioren koersen te hebben gereden op de weg train ik nu naar het NK baan toe. Dit NK zal plaats vinden in Alkmaar op 9, 10 en 11 oktober. Het is nog even onduidelijk of ik de koppelkoers zal rijden, maar in ieder geval rij ik de individuele achtervolging (3 km), scratch en de puntenkoers.
Aankomende week staan er weer 3 baantrainingen op het programma, de week er op zal het vooral herstellen zijn met nog 2 leuke trainingen. Dan is het NK alweer daar, ik heb er zin in!

http://www.sportpaleis-alkmaar.nl/ voor meer informatie over het NK.

Ik hou jullie op de hoogte!

Doeii Winanda

Na een heerlijke nacht slaap zat ik pas om 2 uur in de auto naar Uden, de plaats waar ik dan echt mijn laatste junioren koers reed.

Met de bloemen voor af voor de Nederlands kampioenen Amy en Dominique hadden deze ook een plekje op de eerste rij gekregen. Ik stond, zo als gewoonlijk, als aller laatste. De schrik dat Amy uit het vertrek meteen weg schoot was groot bij mij. Gelukkig was ik in 1 ronde langs het peloton, maar nu moest de jacht op de ontsnapte Amy nog beginnen.
Samen met Ymke Stegink, Jet Wildeman en Iris Ockeloen reed ik het gat dicht. Bij Amy aangekomen draaide we lekker rond, helaas moest Iris na een paar rondjes ons laten gaan. Tijdens de premiesprints werd er gelukkig niet al te gek gedaan, en als mooi 4 tal dubbelde we iets over de helft van de koers het peloton. Na een paar wat rustigere rondjes demarreerde Lotte van Hoek, Amy en ik sprongen mee. Met nog 4 ronden te rijden begon de strijd echt. Meerdere malen probeerde Amy mij te lossen, gelukkig zonder succes, we reden samen de laatste ronde in. Die ronde was denk ik de langzaamste van allemaal, en we keken meer dan we trapte. Amy nam de laatste bocht op kop, daarna kon ik er naast en er over heen komen, en nog voor de streep...
gooide ik mijn armen in de lucht!

Met winst zijn mijn jeugdcategorieën afgesloten, op naar het echte werk!

doeii Winanda

Zuidwolde, een van de laatste wedstrijden van het jaar, en de laatste klassieker. Deze wedstrijd was voor mij dit jaar extra belangrijk, mijn laatste junioren klassieker en ik wou recht zetten dat ze mij vorig jaar hadden gedekwalificeerd omdat ik mijn handen in de lucht gooide voor de streep.

Om 1 uur pas in de auto naar het verre Zuidwolde zag ik geen boom bewegen, geen wind vanger wind vangen. Windstil, zon… en 60 dames, een saaie koers gegarandeerd.

Om half 5 reden we weg, ik schoof al snel naar de eerste rijen. Met het wegrijden van de auto werd er toch flink doorgetrokken. 2 ronde lang bleven we een hoog tempo houden, verschillende demarrages vonden plaats. 1 erg serieuze waar Nathaly Verwestdonk en Melanie Woering 25 seconden pakten, voor mij gelukkig werd deze poging weer ingelopen en was het peloton weer compleet. Al snel kregen we de bel en daar was het laatste rondje van de vier. Zaak was om goed voorin te blijven zo dat ik zelf de sprint kon beginnen, en al moest ik daar de laatste 6 kilometer voor op kop rijden, mijn plan slaagde. Op 800 meter van de streep was er nog een erg scherpe bocht, die ik op kop doorkwam!
Na die bocht wachtte ik tot de rest weer bij mij kwam, op 800 meter vol aangaan leek me toch wat vroeg. Amy kwam mij voor bij, ik zakte iets terug, kwam weer naast haar en met 300 meter reed ik weer langs haar. Even kwam ze nog gevaarlijk dicht bij, maar mijn wiel ging als eerst over de witte kalklijn met 2 handen… aan het stuur! En na 10 meter, toch nog die handen in de lucht. De jury had nog commentaar, maar gelukkig lieten ze me dit keer wel het hoogste treetje beklimmen!

Morgen Uden…

Tot dan, Winanda

Leuk een tijdrit, beetje op en af, ja wil ik wel rijden. Zaterdag bij het parcours aangekomen reden we het rondje, waren toch zeker een uur bezig. 33 kilometer is veel, en dat in je eentje. Na een goede nacht rust was de dag dan daar, ik moest al 5 na laatste starten, geen idee wat dit met me zou doen. Duizend en 1 adviezen voor af gekregen, hier komen er een paar:

Niet te hard, maar ook zeker niet te langzaam van start gaan. Punten kiezen waar je heen moet rijden (het is vrij onmenselijk om direct de eindstreep als eind punt te nemen). Goed ademen, niet te snel niet te langzaam. Goed verzet kiezen niet te licht niet te zwaar, mooi rond blijven draaien met de pedalen, bochten goed aansnijden, maar wel op het verkeer letten! Ja en dan bovenal gewoon hard rijden.

Oké je moet dus focussen, 33 kilometer lang en ook al tijdens de warming up. Dat is misschien nog wel het lastigs, de wedstrijd begint al bij de verkenning van een rondje, natuurlijk al in de trainingen daar voor maar als je daar bent weet je wat je echt te wachten staat.

En dan de rit, 2 minuten voor mij starten een renster, die ik nog heel even zou zien maar daarna uit het oog verloor. Weide Franse velden, 1 motor voor me om de weg vrij te houden, 1 auto achter me, met een voor en een achterwiel , daar tussen in ik.

33 kilometer de tijd om alles te laten zien wat ik die dag kon, 4 dorpjes die ik al richtpunten nam. In het begin niet te hard, de planning liep aardig. na het eerste dorpje(op 8 kilometer van de start) tempo wat proberen op te voeren, en dat lukte goed! Daarna je kapot rijden naar het bordje waar de verlossende nog maar 5 kilometer op staan. Maar daar was ik dus kapot gereden, en dan moet je 5 kilometer volhouden, en dan lukte nog aardig!

Nu vraag ik me af; was ik dan wel echt kapot?

Alles bij een genomen was het een leerzame ervaring, dat mijn tijd 51.41 minuten was zegt niet zo veel, ik werd er 15de van de 19. Dat de winnares 5 minuten sneller reed kan ik voor mijn eigen moraal beter achter wegen laten.

Dit wekend nog een klassieker(60 km) en een criterium in Uden(45 kilometer), ik hou jullie op de hoogte!

Doeii Winanda

Nog 3 wedstrijden staan er op het programma als junior dame, een daar van is echter wel een elite vrouwen koers dit weekend. Een tijdrit van 33 km in Frankrijk, bij Reims, een 1.1 wedstrijd! Er zijn helaas maar weinig deelneemsters, echter wel 5 Nederlandse vrouwen, Vera Koedoder, Iris Slappendel en de junior dames Lotte van Hoek, Birgit Lavrijssen en ik. We vertrekken zaterdag ochtend en komen meteen zondag na de tijdrit terug. Het weekend daarop rij ik nog in Zuidwolde een klassieker en het laatste criterium in Uden, beide bij de junior dames.

In middels ben ik weer hele weken op Papendal waar het steeds drukker word met renners. Ook ben ik ben aan mijn opleiding in Deventer begonnen, en al ben ik pas 2 keer geweest, het bevalt goed!

Ik probeer weer zo snel mogelijk te laten weten hoe het in Frankrijk was en voor de geïnteresseerde… www.chrono-champenois.com/

Doeii Winanda

Na dagen van regen en harde wind was het de laatste dag in Limburg redelijk zonnig te noemen en met nog heel wat rensters gingen vertrokken we voor de laatste etappe.
Na de neutralisatie reed ik op de laatste plaats, maar al op het eerste hobbeltje kon ik een beetje naar voor schuiven. Na 2 ronden reed er een groep van 10 weg, die maximaal 3 minuten kregen. In het peloton kon ik toen aardig van voren mee rijden. Met nog 25 van de 108 kilometer te gaan en al 4 keer de Cauberg gehad te hebben brak de koers los. De koploopsters werden snel ingerekend en er ontstond een nieuwe kopgroep met daar in de grote favorieten. Ik zat in de 2de grote groep die voor plaats 30 reed, uiteindelijk loste ik uit die groep op de laatste keer Cauberg en werd ik 49ste, en daarmee 63ste in het algemeen klassement!
Emma Johansson won de slotrit voor Marianne Vos, Kirsten Wild kwam net te kort in de laatste ronde waardoor ze teveel tijd toegaf op Marianne Vos die het eindklassement won voor Wild en Teutenberg.

doeii Winanda

P.S. Arnold bedankt voor je berichtjes!!

Vandaag alweer de 5de etappe, dit maal op de dijken van de Lek (Nieuwegein). Met nog steeds een stevige wind beloofde het weer een zware etappe te worden en dat werd het! In de (ik geloof) 2de ronde brak het peloton helemaal uit een, ik zat in een van de achterste groepen, met deze dames haalde we nog 2 andere groepen in, dit was de groep voor de bezemwagen op 7 minuten van de kop. Chantal Beltman reed nog een mooie solo maar werd jammer genoeg tien kilometer voor de meet nog ingerekend, waarna Teutenberg won.

Morgen nog 1 dagje knallen in Limburg! Dus tot morgen weer:)

doeii Winanda

Na de eerste dag het grote peloton gemist te hebben was mijn moraal ver te zoeken, gister een OK tijdrit bracht wel weer iets moraal terug.
Vandaag koerste ik in zelfs weer van voren, al was dit van korte duur. Wel bleef ik redelijk van voren en eindigde ik in een mooie groep. door de hevige wind en regen die soms meer op hagel leek vielen er regelmatig grote gaten, groepen vielen uiteen, losse rensters vielen terug. daar door een ruime schatting, ik denk dat ik rond plaats 60 ben geëindigd! morgen naar Rijssen, ik ga weer mijn best doen... Limburg komt steeds dichter bij!

doeii winanda

de tijdrit van de hlt ging over maar 13,4 kilometer. Op het parcours kaartje zag ik al een bochtig parcours, tijdens de verkenning bleken het nog nare bochtjes te zijn ook! Het eerste stuk dat langs een kanaal liep was dan wel weer erg mooi.
Mijn eigen race verliep ok, ik pakte in het begin al veel secondes op mijn voorgangster, helaas kon ik geen tijd meer winnen in het bochtigere stuk. Mijn tijd was 19,42, Ellen van Dijk won de tijdrit. Morgen weer een etappe, ik heb er zin in:)

doeii Winanda

De eerste etappe van de HLT werd vooral gekenmerkt door regen, gladde wegen en daar door veel valparten. ik bleef er gelukkig bespaard van.
helaas liep het niet echt lekker en eindigde ik (denk ik) in de 3de groep. Kirsten Wild wist de eerste etappe te winnen!
hopen dat morgen de zon er weer is en iedereen een mooie tijdrit kan rijden.

doeii winanda

Zuidland was weer mijn eerste koers na mijn Russische avontuur. Een wedstrijd die vorig jaar nog onderdeel was van het WR klassement en dus veel rijdsters trok was dus goed bezet. Bij het inrijden had ik er goed zin in, al veranderde dit in koers al snel. Een paar premies pakte ik wel mee, maar koersen zo als ik normaal gewend ben zat er niet in. Met een paar uitloop pogingen van Amy sloeg ze uiteindelijk de slag die raak was, ik sprong er nog naar toe. Sloot aan en nam 2 keer kop over, helaas te veel van het goede en ik moest Amy weer laten rijden. In het peloton spurten ik nog naar de 2de plaats en werd daarmee 3de. Amy bleef weg en Shanne me voor in de sprint.

Een dag later in Baarn ging het niet veel beter, er sprong een groepje weg. Deze bleven weg, er sloten nog een paar rensters naartoe, en wederom kon ik niet volgen. Ik werd 5de in de sprint van wat er overgebleven was van het peloton.

Het NK tijdrijden werd wederom een teleurstelling, mijn tijd van 2 jaar terug was 0:24:34. Ik reed nu boven de 25 minuten, het draaide niet, het liep rot. Een verdiend podium stond er wel, met Lotte wederom als winnares, Amy op een 2de plek waar Birgit het podium compleet maakte! Marte Lenferink eindigde met 6 seconden voor mij nog op de 4de plaats.

De illusies zijn weg, het is me niet gelukt het net te doen als 2 jaar terug toen ik Nederlands kampioenen werd bij de nieuweling meisjes. Op naar het volgende toernooi, de holland ladies tour met het dura vermeer ladies team, ik zal dan wat meer op mijn site te zetten als de afgelopen week!

Doeii Winanda

Gister was een druk dagje, als eerst reed ik een stuk met de duurtraining van de Dura Vermeer ploeg mee. Dit omdat ik van 1 tot en met 6 september met deze ploeg de Holland Ladies Tour rijd en dus alvast kennis kon maken met een aantal meiden. Om 1 uur was de verzamelplaats in Roosendaal, vandaar fietste ik 50 kilometer richting de Zeeuwse eilanden. Daar zat mijn vader rustig te wachten toen even een broodje gezond bij bakker bart en dan op weg naar Noordeloos voor een tijdrit over 21 kilometer, nog even het rondje ingereden achter de auto. mooi en simpel zonder echte bochten. De rit ging lekker, doel was vooral weer eens een vlakke tijdrit te rijden qua hartslag. Deze missie lukte, en zette zelfs nog een mooie 2de tijd neer achter winnares Birgit Lavrijssen die 9 seconden sneller was.
Vandaag heb ik nog 2,5 uur duurtraining gedaan, morgen nog even lostrappen en dan dit wekend Zuidland en Baarn, ik heb er zin in!

Doeii Winanda

Donderdag vroeg opgestaan, half 7 was iedereen op Schiphol en begon de reis naar mijn 2de junioren WK dan echt. Zonder al te veel moeite kwam iedereen en alles aan in Rusland, alle spullen naar de baan versleept waar de fietsen bleven. Daarna met de andere bagage door naar ons hotel voor de komende 10 dagen, daar gekomen begonnen we al snel aan het avond eten.

Vrijdags gingen we even het weg rondje verkennen, ik vond het prachtig, mooie klimmetjes. Prachtige sprint, ik zou hem zelf niet anders hebben neergelegd! En toen begon de penarie, een bord goulash, wat trouwens erg lekker was in tegenstelling tot alle andere dingen bij het eten. Net na het eten voelde ik me niet zo lekker, de wereld draaide een beetje. Op de massage tafel ging het weer even, maar vlak voor het avond eten besloot ik op bed te blijven liggen. Aan eten moest ik niet denken. De dokter kwam langs, liggen en rusten, morgen zou het wel weg zijn, toch? Zaterdag ochtend voelde ik me nog beroerder en liep ik totaal leeg. Niks beter voelde ik me, geen ontbijt en weer lag ik op bed. Wat er verder die dag gebeurd is.. mijn ouders kwamen langs, er werd besloten mij niet in te schrijven voor de wegkoers. Mijn WK was naar de knoppen, ik wou naar huis, niets of niemand kon ook maar iets goeds doen. Erg onterecht achteraf, iedereen had het beste met me voor, van naar de deur lopen werd ik duizelig en in geen verste verte had ik de volgende dag kunnen doen op het WK waar ik al tijden van droomde.
In de avond ging het steeds beter, ik at een appel, ging mee naar het eten waar de verjaardag van Lotte werd gevierd. Die de volgende dag i.p.v. mij de wegwedstrijd reed.

Zondag ging het stukken beter, ik ontbeet, ging mee naar de baan training. En kon een half uur fietsen! Ik zag de eindsprint van het WK, Callovi (Italië) won, wat een sprint. Welverdiend kampioen. Niet meer over nadenken, dinsdag achtervolging en woensdag met de ploeg.

Maandag voelde ik me weer de oude, weer gefietst op de baan. Een paar startjes, een paar rustige blokjes en ik heb er zin in.

Dinsdag goede warming up nog op de baan gedaan, alles ging zo als ik wou. De start van mijn 2 kilometer was goed, ik draaide goed en storten minder in op het eind als normaal. Ik zette een dik pr met 4,5 seconden, mijn oude PR was 2.35,9 mijn tijd van vandaag was 2.31,4! Super tevreden. Het was goed genoeg voor de 9de tijd.
Amy reed de 4de tijd en mocht 's avonds nog om het brons rijden, helaas haalde ze dit niet en werd 4de.

Woensdag met zijn 3en ingereden nog even op de baan, het liep lekker, hadden er zin in. We besloten in de ochtend toch maar dat Amy zou starten, en het plan mij dit te laten doen opzij te zetten. Amy in de machine, Lotte der achter en dan ik, op de start na ging de race goed. We reden een zijn van 3.36,7. De ronde waren erg vlak, en het leverde ons vind ik toch wel een verassende 3de tijd op! We mochten in de avond tegen de Oekraïners rijden om het brons zij reden 1,5 seconden langzamer dan Amy, Lotte en ik in de kwalificatie. Op de baan gegeten, en ander half uur van te voren weer gaan rolleren en voorbereiden etc.
De finale race pakten we iets anders aan waardoor onze start een seconden sneller was, Lotte pakte nu steeds maar een halve ronde kop. De veranderingen gaven een positief resultaat, we reden 2 seconden sneller! En gelukkig maar de Oekraïners waren nu nog maar 0,7 seconden achter ons. Even dacht ik het op het laatste moment nog te verknallen, ik ging van kop af en Amy trok meteen flink door waar door ik niet in Lotte haar wiel terecht kwam. Gelukkig reed ik er nog heen en drukte mijn wiel nog op tijd over de streep. De Australiërs wonnen, de Russen werden 2de. En er liggen drie bronze medailles op drie Nederlandse nachtkastjes.

Het is een goede verzachting van een in eerste instantie mislukt WK voor mij, maar die plak heb ik.

De rest van de week was het nog een beetje fietsen, kijken naar de wedstrijden van de rest. En ben ik met mijn ouders nog een dagje Moskou in geweest. Zo zag ik een ander deel van de stad, Moskou is toch best mooi.

De laatste avond zijn we met de hele ploeg nog naar het rode plein geweest, hebben we bij de mac gegeten en ook nog een pizza punt verteerd. Zondag lekker naar huis, aardappels, vlees en groeten. Hoe kan je er nou niet van houden?

Iedereen heel erg bedankt, voor de berichten op mijn site, mailtjes, smsjes en natuurlijk de begeleiding en renners daar voor alles!

Doeii Winanda

Ps. Nu weer in Nederland rijd ik morgen een stuk mee met de duurtraining van Dura Vermeer waar mee ik de holland ladies tour zal rijden. Dezelfde avond rij ik als training een tijdrit van 21 kilometer in Noordeloos. Aankomende wekend staan 2 wedstrijden op het programma in Zuidland en Baarn.

En dan mijn laatste junioren kampioenschap, het NK tijdrijden op 27 augustus, ik hou jullie op de hoogte!

Na een goede serie, waar ze met 3.36,8 als derde werden geklasseerd, in de finale kwam een spetterende race om de derde plek. Deze wonnen ze met 0,7 sec van de Oekraine in een tijd van 3.34,3 Eerste en tweede werden Australie (3.29,4) en Rusland (3.32,5).
Jaap (Tekst van Winanda komt;-)

Na de grootste teleurstelling van het niet rijden van de WK wegwedstrijd hoorde ik gister dat ik de individuele achtervolging mocht rijden.
Een half uurtje geleden finishte ik met een tijd van 2.31.4 op een 9de plaats. Met deze tijd en ook klassering ben ik zeer tevreden! Het maakt de wegwedstrijd niet goed, maar met deze prestatie laat ik voor mezelf wel zien, klaar te zijn voor de ploegen achtervolging van morgen.
Amy mag dadelijk nog om het brons strijden tegen een Rus, met zijn allen duimen dus!!
Ik laat dan weer zo snel mogelijk weten hoe hard we hebben gereden morgen, tot dan!

Groetjes Winanda

Helaas Winanda is ziek geworden, ze kon geen eten binnenhouden, gaat nu wel weer, ze kon/mocht de wegwedstrijd niet rijden. Grootste teleurstelling.
Winanda is weer zo ver hersteld dat zij dinsdag de individuele achtervolging en woensdag de ploegen achtervolging mag rijden, ze heeft r zin in.

Jaap

verslag komt.

Ter voorbereiding van het WK junioren in Moskou reden we vandaag weer een vrouwen wedstrijd, met een goed startveld mocht ik samen met 5 andere junioren mee doen aan het criterium in Stiphout.
In de middag in de volle zon mochten we over 60 kilometer uit gaan maken wie de snelste was. In het begin kon ik me aardig voor in handhaven en kon zelfs een premie mee pakken, helaas lukte mij het niet veel langer van voren te blijven en lande ik al gauw aan de staart van het peloton. Daar heb ik een ronde of 15 gereden, met nog 8 ronde te gaan schoof ik weer snel naar voren. Gelukkig kon ik dit maal wel blijven zitten en reed uiteindelijk als 20ste over de meet.

Na de profs nog een stukje te hebben gekeken snel weer naar bed voor de start van de 8 van Chaam.

Dit keer nog en de vroege ochtend zon stond ik weer vrolijk in Chaam, samen met heel wat andere junioren en nieuwelingen aan de start. De Engelse selectie was ook vertegenwoordigd en een aantal Belgen hadden het Brabantse plaatsje ook weten te vinden.
Omdat het een vrij lang parcours was hoefden we maar tien ronde, en kregen we bij de start ook al de aankondiging van de eerste premie ronde. De eerste ronde werd vrij rustig gereden, maar na de eerste sprint kwamen al de demarrages van de Engelse, die met 6 man sterk de wedstrijd moesten maken. In de 2de ronde was er een valpartij waar helaas heel wat rensters bij betrokken raakte, gelukkig niets ernstig. En de Koers ging gewoon door. Met nog 6 ronde te gaan was er een geslaagde aanval van Laura Trott en een andere Nederlandse junior. De Nederlandse moest met nog 2 ronde te gaan afhaken waarna Laura met een solo de wedstrijd kon afsluiten. De massasprint probeerde de Engelse ook nog te winnen, maar zelf kroop ik in hun rijtje, werd nog even goed afgesneden maar kon er gelukkig nog langs en won zelf de massa sprint en werd daarmee 2de.
De sterk rijdende Nike Beckeringh won de wedstrijd bij de nieuweling meisjes voor Aschlyn van Baarle en Sabrina Stultiens. Mandy van der Linden maakte bij de junior vrouwen het podium compleet.

Vandaag(donderdag) en zaterdag zal ik nog op de baan trainen, maandag rij ik nog 1 koers bij de vrouwen in Roosendaal. Voor ik het weet vlieg ik donderdag 6 augustus alweer naar Moskou voor het WK.

Groetjes Winanda

Verslag komt ?

Wel rijden, niet rijden, of dan toch maar wel. Het kwam er op neer dat we gewoon in de auto zaten naar het prachtige Oldebroek voor een criterium. Een rondje van 800 meter, volledig asfalt en lekker snel.
Tijdens de wedstrijd kwamen al snel de eerst demarrages, vooral de nieuweling meisjes hadden er zin in, maar geen van hen kon weg blijven. En paar keer probeerde ik zelf ook nog door te rijden, maar ook ik werd steeds weer in gerekend. Goed balen, want ook Laura van der Kamp en Nathaly Verwestdonk waren naar Oldebroek gekomen. De kans achten ik klein deze te kloppen in de sprint, daarom reed ik 1 ronde van te voren al weg, niemand verwachte dit en pakte 30 meter die ik niet meer in hoefde te leveren en dus solo over de finish kwam!
Snel weer naar huis, om de volgende dag…

Weer naar Reuver te rijden. Bijna de hele weg heeft het geregend, maar in Reuver aangekomen klaarde het op, en zo stonden we in het zonnetje aan de startstreep. De nieuwelingen en wij starten dan wel bij elkaar, zei starten een halve minuut achter ons waardoor we toch onze eigen wedstrijd zouden krijgen.
Al na 5 ronde kregen we de bel voor het 3 ronde klassement, wat ik net won. Ongeveer 2 ronden daarna hoorde ik wat rensters achter mij vallen, gelukkig merkte ik er niets van, helaas was voor 1 de schade wel erg groot en ging naar huis met een gebroken sleutelbeen. Onze wedstrijd ging door, en haalde nieuwelingen in, van af dit moment is de wedstrijd erg rommelig geweest. Nog een keer probeerde ik weg te rijden, dit lukte en met ene voorsprong van 20 seconden, deze heb ik toen weer laten lopen. De kans dat ik dat ging redden was mij te klein. Nadat Anouk Rocxk met nog 5 ronde te gaan nog 1 keer probeerde en deze aanval teniet werd gedaan werd er weer gekeken. De regen kwam weer boven ons hoofd, en zo werden we alle toch nog kletsnat in de laatste ronde. Met nog 300 meter reed ik al op kop en wist overtuigend als winnares over de finish te komen. Dat was nummer 2 dit wekend! Tevreden naar mijn eigen kamertje in papendal afgereisd.

De komende tijd ben ik nog veel onderweg om koersen en trainingen te rijden voor het WK weg op 9 augustus, en daarna nog het WK baan.

Groetjes Winanda

Nagekomen, foto's van mijn vader van het EK

Nieuwegein, 7 juli 2009 - Bondscoaches Johan Lammerts (vrouwen weg) en Thorwald Veneberg (mannen U23 en junioren weg) hebben vandaag de Nederlandse selectie voor het wereldkampioenschap junioren bekend gemaakt. Het WK voor de disciplines weg en baan wordt van 7 tot en met 15 augustus verreden in Moskou, Rusland.

Junior vrouwen
Amy Pieters, Zwanenburg, Tijdrit en baan
Lotte van Hoek, Vlijmen, Tijdrit en baan
Laura van der Kamp, Hasselt, Wegrace en baan
Winanda Spoor, Rijswijk (ZH), Wegrace en baan
Birgit Lavrijssen, Kapelle, Wegrace
Melanie Woering, Rozenburg (ZH), Wegrace

Bron: www.knwu.nl

Als eerst maar even de tijdrit, al om 10 uur in de ochtend een graad of 28. Na een parcours dat al niet het mijne was, kwam er nu ook nog eens warm weer bij. Om een rit van 12 kilometer maar even kort samen te vatten, het werd niet mijn dag. 31ste. In de buurt van mijn 7de plaats van vorig jaar kwam ik nooit. Knap gereden door Pauline Ferrand Prevot, die Wereldkampioene Maria Grand Petersen naar een 3de plaats en Hanna Solovey naar plaats 2 verwees. Ook Lotte en Amy behaalden helaas geen top tien prestatie.

De wegwedstrijd 2 dagen later was het wederom warm weer, met in het begin nog wat zeewind in Oostende was het nog te doen. Naarmate we de finish naderden nam de temperatuur toe. In het begin reed ons team lekker door, een aantal demarrages van verschillende renners mochten helaas niet baten, steeds weer kwam alles bij een. 2 keer kreeg ene Italiaan de ruimte. De eerste werd met gemak weer terug gepakt, de 2de kon de koers winnen. Ze was nog wel in de laatste ronde, ik zat op kop van het peloton en probeerde haar terug te rijden, maar 4 Italianen achter mij was dit een hele klus. Een klein gaatje kwam vrij en Amy reed samen met 2 andere naar de Italiaanse toe, een kopgroep van 4, nog 6 kilometer te rijden, zou het ze lukken? Dood op moest ik aan het laatste wiel zien dan in de laatste kilometer de 4 werden terug gepakt. Helaas, waarna in de sprint enige onenigheid in de ploeg was wonnen we helaas niet. Laura van der Kamp wist nog wel de zilveren medaille mee naar huis te namen, een knappe prestatie. Het is niet de trui, helaas.

Groetjes Winanda

Gister avond laat was kwam het persbericht op www.knwu.nl met daar in de EK selecties.
Ik mag ook dit jaar de tijdrit en wegwedstrijd rijden! Vorig jaar was ik nog 7de op de tijdrit, en moest ik na een ontsnapping helaas uit koers bij de wegwedstrijd.
Dit jaar hoop ik beide wedstrijden met een mooi resultaat te kunnen afsluiten. Met de EK selectie junior vrouwen gaan we de Noordwijkclassic rijden, en daarna tot zondag trainen in Limburg.

Doei Winanda

Op nog geen 300 meter werd ik wakker bij het parcours in het natte Bourtange, de nieuweling meisjes stonden al bijna klaar voor vertrek en na het ontbijt zag ik hun start. In volle regen werden 6 ronden gereden, terwijl ik mijn eigen wedstrijd voorbereidde.

Op de natte steentjes gleden in mijn ogen de 4 favorieten alle in de laatste ronde onderuit en was het Dominique van Santen die tot het eind van het jaar het rood wit blauw mag dragen.
Tijdens de nieuwelingen jongens bleef het rustig door druppen, maar al tijdens de huldiging waar het Wilhelmus klonk voor Danny van Poppel droogde de straten van Bourtange rustig op. Om 3 uur waren de steentjes nagenoeg droog en kon ik aan de strijd om het rood wit blauw beginnen. Na een lange naturalisatie werden we op de brede wegen van Groningen losgelaten. Meteen reed ik naar voren en werd er goed door gereden, met ik geloof 30 man passeerde we 1 keer de meet. Een valpartij bracht een breuk in het peloton en met nog 20 dames reden we door, al snel waren er daar nog maar 13 van over. Goede samenwerking in de groep zorgde voor een steeds grotere voorsprong op de overige rensters. Na een ontsnap poging van 4 rensters uit de kop groep moesten de overige 9 terug naar dit groepje springen, voor Shanne, Francis Keizer, Laura van der Kamp en Claudia Koster was deze sprong te groot en moesten afhaken.
Met nog 8 rensters draaide we keurig en kwamen al snel aan de laatste ronden toe. Bij het ingaan van de vesting was het Amy die op kop reed met Melanie in haar wiel. Marte er achter, deze wist ik nog net in te halen in de vesting en reed er als 3de uit, de volgorde bleef helaas onveranderd en na vorig jaar de titel te hebben gewonnen moest ik dit maal genoegen nemen met een bronzen plak. Achter mijn finishte Marte Lenferink op een keurige 4 de plaats, Anouk Rocks werd 5de voor Birgit Lavrijssen, Ymke Stegink en Tessa van Nieuwpoort.

GESLAAGD

Na 2 weken denkend volgend jaar weer naar de HAVO te moeten, ben ik mede door mijzelf, mede door de hoge normeringen net geslaagd.

Tot zondag!
Groetjes Winanda

Zaterdag was het feest in Rozenbrug, zo als ieder jaar was er weer een kermis, een markt en natuurlijk de wielerronde. Al om kwart over 11 zouden we samen met de nieuwelingen meisjes starten.

Al meteen uit de start werd het tempo hoog gehouden, door dat ik weer eens achteraan starten had ik het de eerste ronde wel even moeilijk. Na 3 ronde pakte ik wel de eerste punt voor de leiders prijs en van af dat moment bleef ik van voren. Na vele aanvallen van de Denen en een aantal Nederlanders vlogen er aardig wat rensters af en werd het met de overgebleven groep sprinten. Amy ging van kop aan, ik zat in haar wiel maar het lukte niet meer om er over heen te komen en mocht op het podium plaats voor de 2de plaats. Melanie Woering werd 3de.

De volgende dag in Pijnaker had ik meer geluk. Pas om 3 uur was de start, bang gemaakt door dat er bij de nieuwelingen een grootte valpartij was haakte er een paar af. Na tien minuten koers was het hele wegdek op gedroogd en was al het gevaar voor valpartijen geweken. Na een rustige koers kreeg ik met nog maar 9 ronden te gaan in een bocht een lekke band, gelukkig bleef ik staan en reed snel naar mij reservewielen terug. Wiel gestoken kreeg ik daar nog enige woorden met een toeschouwer, de jury keurde mijn fiets gewoon goed en ik kon mijn wedstrijd afmaken. Ook in de laatste rondes bleef ik goed van voren zitten en reed op kop de finish straat in, dit keer kwam er niemand over mij heen en won ik de laatste koers voor het NK! Nathaly Verwestdonk reed naar een 2de plaats terwijl Amy vandaag plaats mocht nemen op de derde plek.

Een mooi wekend gereden, vertrouwen is er voor het NK zaterdag. Verdedigen zal wel erg moeilijk worden, maar ik ga mijn stinkende best doen en wie weet! Ook wordt het een spannende week voor mij omdat ik ook nog te horen krijg of ik geslaagd ben voor mijn HAVO.

Ik laat het horen, groetjes Winanda

(foto's met dank aan www.fotokoos.nl en Jan Wenteler)

Dit wekend 2 keer gereden, in Stadshage(Zwolle) en in Vijfhuizen. In Stadshage miste ik in eerst instantie de slag, maar wist dit later echt op het nippertje te dichten. Met een kopgroep van 9 reden we naar de meet, had mijn dag niet. Werd 6de in de sprint en daarmee 4de junior, achter een Belgische, een Engelse en Lotte van Hoek.

In vijfhuizen een tijdrit en een criterium, de tijdrit ging niet super, met een 3de plaats achter Amy en Lotte kon ik wel redelijk tevreden zijn. Na een redelijke wedstrijd in het criterium werd ik 3de. Uiteindelijk leverde dit met de puntentelling een 2de plaats op.

Volgende week nog 2 criteriums, dan het NK waarna al snel het EK en het WK komen, hopen op uitnodigingen!

De zon scheen om het prachtige parcours in Maasland, normaal voor trainingskoersen waar dan 150 man en vrouw aan de start staan. Nu voor 25 junioor vrouwen, het thee kransje bij de nieuwelingen dames was net afgelopen en was het Ashlyn van Baarle die de spurt won.

Nu aan ons de taak er geen gezellig uurtje van te maken maar gewoon te koersen, de jury driegde nog met in korte van ronde, maar het werd er 1 meer. Waarom? Omdat de jury 1 keer vergeten was de ronde bord om te slaan, ach waarschijnlijk ben ik de enige die het opmerkte.
Bij de start nog even een liedje gezongen, Amy Pieters werd vandaag volwassen, na heel wat gelach werd er gestart.

Al goed de koers, gekoerst werd er wel, vele hele korte ontsnappingen, Marion Meerkerk die het 1 keer in de 2 ronde probeerde. Weer werd terug gepakt, Benthe van Bohemen, Kim de Baat die het een aantal keren probeerde. Geen van allen kregen een echte kans, Lotte van Hoek zette ook nog een aantal een keer een serieuze aanval in, maar ook dit mocht niet baten waarna we als groep op de meet afreden. Van uit de bocht zaten Pieters en ik al dicht bij elkaar in de buurt, en na een vrij lange sprint had ik een fiets lengte over voor de winst!

Als eerstejaars nieuweling won ik het DK ook, toen mijn eerste wedstrijd ooit, de verbazing was groot. Nu 3 jaar later de verbazing iets minder groot, maar de reacties nog altijd even leuk!

Nu ik dit typ is het donderdag, de dag na mijn laatste examen, aankomende weken weer terug op Papendal om lekker te trainen! Van het weekeinde staat Stadshage(Zwolle), een mooie klassieker op het programma, en zondag rij ik in Vijfhuizen een omnium met een 10 kilometer tijdrit!

Tot dan, Winanda

3 kwartier voor de wedstrijd kom ik aan in Bleiswijk, categorie 7 is nog bezig en ik ga me snel klaar maken voor mijn eigen race. Even voor tijd kom ik aan rijden en maar ik nog een babbeltje met Hans, als categorie 7 finisht mogen wij op rijden. Er word geloot op nummer en ik sta laatste rij, hoe kan het ook anders?

Na 2 ronde pak ik al mijn eerste punten voor de leiders prijs, de eerste premie weet ik ook te winnen. En dan springen er 3 serieus weg, 1 junioor, Jet Wildeman en Dirkje Bazuin. Het is een goede poging halverwege koers kom de junioor weer terug in het peloton en zijn het alleen nog de nieuwelingen die het achtervolgingswerk moeten doen. Steeds springen er meiden weg, in groepjes alleen, met zijn tweeën, sommige zwemmen 2 ronden 100 meter voor het peloton, andere worden na 10 meter alweer teruggepakt. Maar Jet en Dirkje blijven weg,en niemand sluit aan.
Voor mij licht er dus nog winst te wachten op de streep, maar het word een 3de plaats, de sprint misschien te vroeg aangegaan, maar echt super voelde het ook niet. Amy wint de wedstrijd mooi voor Nathaly van Wesdonk , waarna ik dus plaats neem op de 3de plak. Dirkje wist Jet voor te blijven en won zo de nieuwelingen wedstrijd!

Na 2 uur wachten op het geld snel naar huis, morgen het DK!

Doeii Winanda

Voor de 7de keer was er in Dordrecht de meisjesdag, geen jongens op de fiets, alleen als rondemister. Bij de jeugd was het een meet punt, 2 keer per jaar reed je alleen met de meisjes, in Dort en op het NK. Voor de nieuwelingen en junioren dames hebben ze er een klim omnium van gemaakt, eerst een tijdrit van 2 kilometer, en dan een rit in lijn die op zich een aardig klimmetje bevat.

De tijdrit verliep aardig, op een slordig foutje bij de start na, Amy won de rit. Marte Lenferink en ik eindigde in dezelfde seconden, voor mij helaas in het voordeel van Marte, en ik werd dus 3de.

Na wat geklets nog even wat uitgereden te hebben van de rijdrit zag ik oud clubgenootje Joyce winnen in de eindsprint bij de nieuweling meisjes, ze won ook al de tijdrit en dus de wedstrijd!

Handig stelde ik me op op de eerste lijn, wat mij wel handig leek, het klimmetje kwam al na 200 meter is niet zo breed en we stonden er toch met 40 dames. We kregen de uitslag van de tijdrit te horen en daar gingen we. Met een rare beweging schoot ik weer uit mijn pedaal en kwam hard op mijn stuur terecht, starten was niet mijn ding vandaag. Een ronde vergoeding was de start van mijn wedstrijd, sloot aan in het peloton en bleef daar mooi van voren rijden. Na de 2de premie sprint op het klimmetje keek ik even onder mijn arm door, en ja hoor Pieters op de pedalen! Weer staan niets te uitrusten van de sprintje, mee! Marte Lenferink dacht het zelfde en al beneden aan de heuvel hadden we 20 meter, de volgende ronden bedroeg het gat geloof ik al 20 seconden. Met zijn drieën reden we door, en was het gat al snel een minuut. Niet veel later zagen we het peloton voor ons en reden we er heen. Ik dacht even aan Barry Markus, lang ree ik tegen hem bij de jeugd, hij dubbelde vrij vaak het peloton toen. Zo moet dat gevoeld hebben dacht ik toen ik weer op kop ree, waar hij door reed om weer solo te finishen werd dat mij echter niet gegund. De groep mocht nog 3 ronde rijden en was absoluut niet van plan Marte, Amy en mij nog een keer te laten rijden. Waar de laatste rondes voor ons drietal in gingen was het vooral kijken, Marte zou in theorie nog kunnen winnen, ik zou nog 2de kunnen worden, maar zo als ik al dacht was het eindpodium al beslist in de tijdrit. Amy 1ste Marte 2de en ik zelf 3de.

Met de bloemen en toch wel een tevreden gevoel naar huis, dag meisjes ronde van Dordrecht. Volgend jaar een vrouwen versie? Of was dit toch echt de laatste keer?

Winanda

Gisteren om 3 uur verzamelde we in het Omnisport in Apeldoorn en hebben nog even op de baan getraind. Na en uurtje kwamen ook de Tsjechen, Amerikanen en Belgen de baan op. Na de training ook daar gegeten en daarna met de auto naar het hotel.

Vandaag moesten we alweer om 8 uur ontbijten, nog even een half uurtje op de roller en nu rustig op de hotel kamer. Om elf uur hebben we een lichte lunch, waarna we met het zonnetje op onze kop naar de baan zullen fietsen. De onderdelen die ik vandaag rij zijn de scratch, ploegenachtervolging(samen met Laura van der Kamp en Lotte van Hoek), puntenkoers en de koppelkoers ook samen met Laura.

De scratch begon goed, ik kon goed mee en was op het eind weg met een Engelse. Helaas sloot er nog een 3 tal aan, waaronder Laura van der Kamp, uiteindelijk won de Engelse werd Laura net voor mij 2de en moest ik genoegen nemen met een 3de plaats. Hierna volgde de ploegenachtervolging, een van de belangrijkste onderdelen vond ik van deze wedstrijd. Laura startte uit de machine ik als 2de en Lotte als 3de, de eerste ronden gingen aardig, waarna we helaas was terug zakte, de tijd was nog ok maar kan denk ik nog stukken beter. Wel wisten we deze race tegen de klok te winnen!
Bij de puntenkoers voelde ik mijn poten nog aardig, en lukte het dan ook niet om punten te pakken. Wel was het een mooie wedstrijd waar verschillende rensters pogingen waagde ronde te pakken! Het laatste onderdeel was de Madison die ik met Laura zou rijden, het was in het begin vooral voor haar wat wennen maar tijdens koers ging het steeds beter! Met nog enkele ronden te gaan ree ik weg en pakte ik heel wat voor sprong, helaas kon Laura deze niet bewaken en moesten we genoegen nemen met de 2de plaats!

Nog snel even op de baan eten en hup naar het hotel en naar bed, om kwart voor 7 stond de wekker alweer.

De 2de dag stonden voor mij weer 4 onderdelen op het programma als eerst de individuele achtervolging, een derny race, een afval koers en wederom een Madison, deze zou ik rijden met Shanne Braspenickx.
Al om tien uur moest ik de individuele achtervolging starten, de eerste kilometer ging erg goed, en was daar erg tevreden over, helaas kakte ik de laatste kilometer zo in, met name de 2de laatste ronden dat ik uiteindelijk 0,05 seconden te kort kwam voor de overwinning die naar een Tsjechische ging. De daarop volgende derny race was vooral een race tussen de mannen op de derny, na ne hele tijd aan kop te hebben gereden ree ik mij kapot. Uiteindelijk werd ik 4de en laatste. De afvalkoers werd ook niet wat ik er van verwachte, ik stranden na een zenuwachtige race op ik denk een 10 plaats, Shanne wist van de Nederlanders het verst te komen met een 3 plek!
Met haar ree ik ook de afvalkoers, deze ging op 2 aflossingen na erg goed. Helaas maakte we op het eind alle 2 een kleine fout waardoor Shanne te snel op kop kwam en daardoor niet kon winnen. 4de werden we uiteindelijk, tevreden waren we allebei!

Na 2 dagen koers behoorlijk kapot, nog even langs Papendal om de laatste spullen te pakken en weer weg te brengen, en op naar mijn ouders, er staan examens te wachten!

Doeii Winanda

De districten Noord-Holland en Zuid-Holland zijn bij de vrouwen samengevoegd, zo dat wij geen DK's rijden maar regiokampioenschappen. Het levert al sinds de eerste jaar nieuwelingen een kampioen op die Pieters of Spoor heet, zo wel op de weg als op de tijdrit. Helaas nam Pieters de afgelopen 2 jaar niet deel aan het tijdrit regiokampioenschap, en waren deze 2 voor mij. Vandaag melde de nummer 2 van Nederland en 4 van de wereld zich wel.
Samen reden we het rondje nog een keer in, het liep lekker met maar 3 echte bochten, de wind was goed vertegenwoordigd in Ooltgensplaat en ik had er zin in.

Na Pieters mocht ik starten en begon ik aan mijn rit over 9 kilometer, de eerste kilometers waren zwaar, maar overleefde goed en na ongeveer 4 kilometer lag ik nog maar 2 seconden achter op Pieters. Helaas voelde ik mijn heup weer een beetje en besloot niet vol te gaan, uiteindelijk eindigde ik met een tijd van 13.33, Amy noteerde een tijd van 13.17 en won de tijdrit, ik werd 2de en Tessa van Nieuwpoort maakte het podium compleet.

Tevreden huiswaarts gekeerd, zaterdag start het interland in Apeldoorn, waarna ik 3 dagen naar school mag voor mijn eerste school examens!

Groetjes Winanda.

Het interland is goed verlopen en ik zet er zo snel mogelijk een stukje over neer.

Nu het al weer een kleine week wat beter ging en mijn heup niet al te veel last meer gaf besloot ik zaterdag de wekker al weer om 8 uur te zetten. De zon scheen en dat hadden velen meer gezien, een goed aantal toerders stond om 9 uur al weer te trappelen voor een mooie rit. Om 5 over 9 reed ik dan ook weg met een groep mannen waar van ik toch zeker met 20 jaar de jongste was richting Rotterdam. Na wat kleine discussies, krachtmetingen en boze blikken werd er dan toch een soort van routeleider naar voren geschoven en kwamen we 2 uur later in Brabant aan. Helaas waren er zo snel geen cafe's met buitenzit gelegenheid gevonden en ontstonden weer de nodige discussies, het werd binnen zitten.. Naja voor de meeste, met een paar anderen zag ik toch een terras en werd het toch maar voor ons opengezet. 2 cappuccino en een heerlijke appelpunt verder ging de koers weer door, posities werden opnieuw ingenomen en de eerste discussies kwamen weer op gang. Uiteindelijk werd het de kortste weg naar huis die raar genoeg een half uur langer duurde dan de heen weg, en dat nog wel met wind mee. Afijn thuis is thuis, en wel voldaan!

Zondag was het voor het eerste weer koersen na Borsele, wat een eeuwigheid geleden voelde maar eigenlijk nog maar 2 weken terug was.
Het spektakel zo zich dit maar voltrekken in Noord Amsterdam, oftewel gewoon in de polder, langs dijken en over fietspaden. Een rondje van ongeveer 19 kilometer, wat we 3 maal mochten afleggen. Na de gebruikelijke rituelen; eten, pak aan, nummer op, even inrijden en proberen nog een beetje voor aan te starten, wat grandioos mislukte en dus gewoon weer achter aan stond werden we om 2 uur afgeschoten. Al vrij snel zat ik weer redelijk van voren en kon mij met de koers gaan bemoeien, Amy Pieters had er zin in en begon dan ook snel wat door te rijden, zo werd het tempo was hoger gelegd en met een aantal gingen we lekker draaien. Dit hebben we de gehele wedstrijd geprobeerd vol te houden, Rabecca Talen, Marte Lenferink, Pieters en ik deden ons best maar helaas lukte ons het niet hard genoeg te draaien om het peloton kapot te rijden. De laatste kilometers waren het vooral Pieters en ik die probeerde nog door te rijden. De rest werd moe maar hield stand zodat 1000 meter voor de streep het al duidelijk was dat we met een massa op de meet af zouden rijden. Door onze actie zat ik nog op kop en met tegenwind in de sprint was ik bang dat nooit te gaan redden, gelukkig kwamen er na de bocht wat anderen dichter bij mij te zitten waar door ik niet geheel de volle wind ving. Joyce van der Peet reed nog even 10 meter voor het peloton daar kon ik me goed op richten, met nog 200 meter haalde we haar terug en werd het nog goed spannend, in een flits zag ik dat Talen naast mij reed. Geen bedreiging voor de overwinning, maar wel voor het moraal. Uiteindelijk weet ik niet wie haar wiel het eerste over de witte kalklijn duwde, maar van de junioren werd ik eerste!

Shanne werd 2de en Melanie Woering mocht plaats nemen op de derde plaats. Bij de nieuwelingen Kreeg Rebecca gezelschap van Kelly Markus en Achlyn van Baarle, deze werden respectievelijk 2 en 3.

Een geslaagd wekend, op naar volgende week het interland op Apeldoorn.

Ciao Winanda

Na Borsele ben ik 3 dagen naar Beekbergen geweest, met de baan selectie zouden hier de voorbereidingen worden voor het baan interland van 16 en 17 mei worden getroffen. Door dat ik nog niet helemaal hersteld was van mijn heup heb ik vooral rustig gereden en kon helaas de trainingen niet goed mee doen. Wel heb ik lekker uren kunnen maken en was het een leuk kamp.
Na beekbergen vertrok ik met de dames junioren selectie voor 3 trainingen in Limburg, we overnachten in Sleanaken. Doordat het steeds beter gaat met mijn heup heb ik hier al weer beter kunnen trainen, helaas moest ik één dag wel lossen. Dit werd nog een leuke training, na een uur zou ik terug naar huis rijden helaas kon ik de weg wat minder goed vinden dan ik dacht. Na 4,5 uur kwam ik terug in het hotel en was de rest al klaar met lunchen. Ja dat was weer goed voor ennig lachspier van alle andere dames die 4 uur hadden getraind. Al hadden zij er wel wat blokken bij zitten en was het voor mij vooral stukje rijden, in het Duits/Frans/Nederlands de weg vragen en weer op stappen, ach ik ben uiteindelijk met behulp van twee Nederlanders weer thuis gekomen.
Na deze twee kampen blijf ik voorlopig even bij mijn ouders in Rijswijk, dit omdat mijn eindexamen er aan komt en mijn school nog altijd in Den Haag zit. Alles weer bij het ouden reed ik gisteren een trainingskoersje op de Coureur, was erg goed beviel en voor het eerst weer zonder pijn in de heup kunnen fietsen! Het gaat de goede kant dus op, zondag rij ik alweer een wedstrijd. Dit zal een omloop zijn in Amsterdam georganiseerd door www.arc-ulysses.nl
Het weekeind er op 16 en 17 mei rij ik een interland op de baan van Apeldoorn, weer eens wat anders midden in het wegseizoen.
Ik zal zondag avond hopelijk laten weten hoe het is gegaan, zo als het er nu uitziet heb ik er erg veel zin in.

Groetjes Winanda

P.s. Leuk stukje lezen? www.jasperockeloen.nl, bij collum en dan "zomaar een dag op papendal". Iedereen die Jasper een beetje kent weet dat we sommige dingen met een potje zout moeten nemen, maar goed.. Een leuk stukje is het wel!

Na een weekje rustig aan gedaan te hebben, goed nagedacht te hebben besloot ik te starten aan de 3 daagse van Borsele. Met een aantal nationale teams aan de start uit onder anderen Engeland, België en Zweden, een groot aantal Nederlandse clubteams was het een groot sterk bezet deelnemers veld.

Vrijdag 2 uur voor koers kwamen we aan in het toen erg zonnige s'Heerenshoek, dit wekend zou ik voor DRC de mol rijden en zocht dan ook de meiden van de ploeg op. De nummers waren al gehaald en voor ik het wist stonden de eerste rensters alweer een half uur voor start te dringen aan de streep. Zelf ree ik nog een rondje, dronk mijn laatste slokken aquaruis op, stak een kapitein koek in mijn mond en maakte een vliegende start om klokslag half 7.
6 ronden van 7 kilometer stonden er voor ons klaar, er werd goed doorgereden en na 2 ronden ontsnapte regerend wereldkampioene tijdrijden Maria Grand Peterson voor een lange solo die na 2,5 ronden helaas voor haal gelukkig voor ons te niet werd gedaan. Waarna het na 42 kilometer op een massa sprint eindigde, ik zat goed, maar het wiel dat ik eerst zorgvuldig had uitgezocht sloot mij op, kwam toch nog als 7de over de streep. Shanne won, millimeter werk, en Laura van kamp moest genoegen nemen met een 2de plaats voor Amy Pieters.

Met veel pijn ree ik nog een het tijdrit parcours van zaterdag avond, last van mijn heup, en twijfel over de start van morgen ochtend. Na goed overwegen besloot ik de wekker te zetten, te kijken of het ging en hopelijk de wedstrijd kilometers mee te kunnen pakken.

Zaterdag 8 uur, het ging, kleedde me om en vertrok weer van uit middelburg naar het nog even zonnige s'Heerenshoek. Voor de ochtend etappe die werd verreden over 2 ronden van beiden 24 kilometer. Mee rijden was het plan, al vond ik het moeilijk me in te houden, erg veel werk heb ik vandaag niet verricht. Na en vrij saaie koers waar wel goed werd doorgereden eindigde toch weer in een sprint. Ik kwam veel te vroeg op kop en moest vandaag genoegen nemen met een 13de plaats. Shanne won wederom, weer net pech voor Laura vd kamp die 2de werd, en dit keer ook bloemen voor Malanie Woering.

In de middag alvast warm gegeten, even lekker geslapen en om kwart voor 6 was ik alweer bij het tijdritparcours. Wat normaal mijn beste onderdeel was wist ik nu al dat als ik niet wou sterven van de pijn een niet goede uitslag zou kennen. Door het veranderen van het maximale verzet, wat nu nog maar een 15 mocht zijn, pakte mijn tijdritfiets het dichte achterwiel niet goed. Starten op een 36 spaaks wiel bracht nou niet echt veel motivatie met zich mee.
In de race liep het op zich nog oké, ik hield me enigszins rustig, zo zou ik niet te veel forceren. Na 3 bochten gebeurde echter iets heel vervelend, ketting liep er voor af, sprong van mijn fiets, legde het stalen ding weer op mijn 52 voor, sprong weer op en… realiseerde me dat ik op een "heuveltje" stond. Eenmaal weer op gang wist ik dat alle hoop op een nog enigszins redelijke uitslag nu wel verkenen was. Na 11 kilometer en een beetje klokte ik een tijd van 17.30 wat "goed" was voor een 30ste plaats.
Niet erg verassend voor mij werd deze rit gewonnen door Maria Grand Peterson, voor een Franse en Amy Pieters. 4de werd Nederlands kampioene tijdrijden Lotte van Hoek. Zondag ochtend 11 uur in het inmiddels regenachtige s'Heerenshoek ging de laatste etappe van start, helemaal achteraan reed ik, voor vandaag was het de kunst om mijn heup niet meer te forceren maar toch mee te rijden.
Op de 3 plaatselijke ronden van elk nog 10 kilometer schoof ik toch helemaal naar voren, dom? Ik weet het niet, je helemaal kalm houden in een koers is ook erg moeilijk. En na een wandeling op de grote omloop die het peloton had gemaakt had ik me niet hoeven inspannen, dus vond ik dat het wel kon. Na wat kleine en later een echt serieuze poging van Brigit Lavrijssen, een franse en een Britse dame moesten we voor in het peloton wel echt aan de slag, samen met Amy en Maria ging ik aan de bak, al ging het vaak met moeite ik dee wat werk. Totaal doelloos want als zij terug kwamen kon je er goud opzetten dat het wederom een massa sprint zou worden. Hoop was dat het peloton niet zo kunnen volgen, helaas volgden zo goed als iedereen. Het werd een massa sprint, 2 fransen op het podium en een derde plaats voor Melanie Woering waren het resultaat, zelf werd ik 42ste. De eindoverwinning ging naar Maria, eerste Nederlandse werd Amy op een 3de plaats, plaats 2 werd gevuld door een Franse. Zelf werd ik teleurstellend maar ook wel een beetje verwacht 28ste, douche en naar huis. Er komen nog meer koersen, en als ik gewoon de komende weken overeind blijf staan zal het snel weer goed gaan!

Komende week ga ik lekker training, eerst in Beekbergen waar vooral accent licht op de baan, waarna ik met de wegselectie naar Limburg (Slenaken) ga.
Dan alweer bijna eindexamen, het wordt een drukke tijd!

Doei Winanda

Wat woensdag een goede tijdrit training had moeten worden, werd een nachtje ziekenhuis. Samen met Lotte zou ik wat blokjes gaan doen op de tijdrit fiets, met Jesper en Jasper ook beiden op hun tijdrit fiets en nog wat anderen zouden we het eerste stuk even inrijden. Vlak bij huis al rijd een brommertje langs ons, Jesper en Jasper haken aan. Ik kruip in mijn tijdrit stuur en ook ik ga achter het brommertje aan, een best tijdje ging het goed, de kleine bochtjes die in de weg zitten vormen geen obstakel.

In een beeld weet ik nog wel dat we vallen, daarna lig ik op de grond en heb ik mijn vader aan de telefoon die inmiddels al van Den Haag naar Utrecht is gekomen.
Het verhaal wat ik daarna hoor is dat de jongens met hun sturen in elkaar zijn gehaakt en ik daar vol over heen ben gevallen, ik wartaal uit sloeg, niet wou dat de ambulance kwam, en erg rare dingen heb gevraagd. Toch de ambulance in en naar het ziekenhuis voor foto's, aldaar komen al snel mijn ouders en Nienke. Nick en Yondi die mee waren gekomen gaan weer naar huis. "ja tot zo" roep ik, "natuurlijk ga ik mee pizza eten", de pizza werd vervangen voor een kopje cup a soup 2 broodjes gezond en een nachtje ziekenhuis. Niets geen pizza, omdat de val gebeurd was met een snelheid hoger dan 50 mag ik een nachtje met 3 omaatjes op een kamer liggen.

Donderdag om 9 uur loop ik weer naar beneden, de observatie was puur uit voorzorg en gelukkig niet nodig. Yondi haalt me op en ik heb die dag alweer een uurtje rustig gefietst. Vrijdag werd het alweer anderhalf uur en heb ik me even ingespannen, van Peter mocht ik zaterdag alweer de ronde van Gelderland rijden.

Zaterdag ochtend gedaan als of er niets aan de hand was er samen met Shanne naar het Omnisport in Apeldoorn vertrokken voor de start. Achter af allemaal niet zo slim, na een uur vroeg ik me af wat ik in vredesnaam in die koers deed. Heb me naar achterlaten zakken en niet vele later werd ik uit koers gehaald, dat dus nooit meer!
De rest van de ploeg reed een aardige wedstrijd, 3 van de junioren moesten helaas koers verlaten(Shanne, Birgit en Lotte), Amy die weer haar eerste koers reed van het seizoen werd knap 20ste, Suzanne de Goede en Martine Bras die ook voor de selectie reden werden 17 en 7de.

Nu zondag zit ik aan tafel en heb nog redelijk wat last van mijn heup, ik hoop helemaal hersteld te zijn voor vrijdag. Dan start de meerdaagse van Borselen, er staan aardig wat landenteams op de deelnemers lijst en hoop dan gewoon het beste van mijzelf te kunnen laten zien. Wat ik wel weet, dat als ik me niet goed voel ik ook niet start, ik leer wel, misschien langzaam, maar deze actie was weinig zinnig.

Met de hele familie reden we vandaag naar Werkendam, dus zo zaten we met zijn vieren in de auto naar de zon in Werkendam. Waar we veel te vroeg aankomen zag ik ook al andere junioren en nieuwelingen en zijn we even het parcours gaan bekijken. Het rondje kende ik vrij goed, 2 jaar terug ree ik hier namelijk met Lotte van Hoek vrij snel weg waarna we met zijn tweeën de gehele koers voor op bleven. De wint stond vandaag vrij gunstig en kreeg ook steeds meer zin in de koers.

Aan de start was het weer dringen, samen met Lotte en Shanne besloten we ons hier niet in te mengen en klierde was wat achter aan. Bij het startschot echter waren we alle weer serieus, Shanne pakte de eerste punt voor de leiders prijs en verschillende mensen probeerde al vroeg in de aanval te gaan. Na ongeveer tien ronden was het van Hoek die de eerste echt serieuze aanval deed, ik sprong mee maar door een foutje in de bocht werd we helaas terug gepakt, net terug in het peloton en op precies het zelfde moment als de vorige ronden ging Shanne er vandoor met Kelly Markus in het wiel. Na een korte twijfel besloot ik te springen, en succes vol, ik sloot aan bij het tweetal. De afstand liep op tot 20 seconden, waarna hij weer even gevaarlijk slonk naar 12 seconden. Gelukkig hielden we het tempo er in en na een premie sprint viel het zo stil in het peloton dat onze voorsprong weer naar de 20 seconden sprong. Met nog 8 ronden te gaan was onze voorsprong al zo groot dat we niet meer veel te vrezen hadden van de achtervolgende groep. .
De laatste ronden lieten Shanne en ik Kelly rijden zo dat wij het konden uitvechten, voor Kelly was de winst bij de nieuwelingen dus binnen. Ik won de sprint voor Shanne en mijn 2de zege van dit seizoen stond genoteerd! .
Het podium werd op de derde plaats gevuld met Marjolein Claessen, daar kregen we van Stef Clement een knuffelbeer uitgereikt, in de plaats van bloemen.

Na heel kort twijfelen besloot ik toch maar terug te rijden naar huis op de fiets, het werd een heerlijk ritje met nog een nieuweling meisje haar broer en vader. S'avonds nog uit eten en het was weer een heerlijk wekend! .

Volgende week staat de ronde van Gelderland gepland, aangezien ik door de weeks in Arnhem woon is dit een wedstrijd in mijn achtertuin. Ik heb er erg veel zin! De wedstrijd telt voor de "de rijke"top competitie bij de vrouwen. .

Doei Winanda

Na het paasontbijt zaterdag had ik clubkampioenschappen samen met Restore (Pijnacker). Een uur voor de start was er nog niemand op de club behalve de bar mensen. Niet snel daarna komen ook de eerste nieuwelingen en de amateurs van de club aan rijden om te helpen.

Niet al te gemotiveerd en met nog lamme poten van Drenthe kleed ik mij toch maar om, nummer op en daar gaan we weer.

Met de nieuwelingen alle dames categorieën, C-amateurs en veteranen gaan we van start, al snel rijd er een groepje van 8 weg zonder dames daar in. Als deze al een ronde weg zijn springt er een amateur naar toe, ik spring in zijn wiel en zo rijden we samen terug naar het 8 tal. Steeds meer tijd pakken we op de rest, waarna alle nieuwelingen uit het groepje weg springen en ik met de oudjes over blijf. Helaas sprinten deze mannen 5 ronden eerder af waardoor ik er nog een leuke tijdrit aan vast mag plakken. Na deze ronden rij ik als eerste en tevens enige junioor vrouw van de Spartaan als clubkampioen over de meet!
Toch een lekkere training van kunnen maken, daarna nog een hele tijd gezellig met wat mensen in de kantine gezeten even geholpen en weer naar huis, morgen naar Werkendam!

Het eerste wat ik van deze dag mee maak is een loeiend brand alarm, half vier 's nachts, het spookt weer op papendal en ergens staat er in een kamer waarschijnlijk een waxine lichtje aan. Naja toch maar even mijn bed uit en kijken wat er aan de hand is, Shanne en Lotte zijn ook van de partij. De bewaker loopt langs en zucht suf "nou hier fikt ook niets" en maakt rustig zijn rondje af. Naar bed dan maar weer? Dat rot ding staat nog steeds aan, naja goed naar bed dan, na 20 minuten is dat klere ding weer uit.

Rond 8 uur word ik uit mij zelf wakker, lekker ontbijten en met de hele mik mak richting Drenthe, onderweg nog even een bui, maar aangekomen geen druppel en geen wind vlaag meer gezien. Voor de grote vrouwen misschien jammer, voor zo als Danielle Bekkering zij de "baby'tjes" wel fijn. .

Nieuw voor mij is dat we vandaag een keer of 3 starten, en vraag mij niet waarom. Van de parkeerplaats af rijden we gezamenlijk naar de tekenplaats, waar iedereen al dolle honden naar het podium stormde als of er een zak goud lag om te tekenen. Ik leer mijn slechte gewoontes nog lang niet af denk ik, teken als een van de laatste en sta dus achter aan. Dan rijden we rustig weg achter de wagen, 2 kilometer later is de echte start.. het hoort er vast bij. .

In het begin van de wedstrijd rij ik vaak achteraan maar probeer steeds weer van voor te zitten, zak dan weer naar achter en doe dit nog ene aantal keer. Daar waar het er echter echt omgaat, 2 kilometer voor de kasseien strook, zit ik echter niet op de ideale plaats, voor mij gaan ze liggen en ook ik lig er dit keer bij. Spring in 1 keer weer op pak mijn fiets, en voor ik het weet zit ik er weer op en dender ik helemaal kapot over de Drentse kasseien heen. De kop van de wedstrijd was hier al veel eerder en ik denk dat het gedaan is. Maar met de groep waar ik kom te zitten draait het echter wel goed en pakken we de groep voor ons terug. De echte kop valt stil en alles komt weer bij 1. Volgend struikel punt is de Vamberg die we 5 keer op mogen vandaag, hier valt het meerdere malen uiteen. Komt nog 3 keer bij elkaar maar dan rijd er toch definitieve een groep weg. Samen met de hele junioren selectie van Johan Lammerts zitten we in de 2de groep. Met nog 20 kilometer te gaan krijgen we in ons oortje door dat de missie geslaagd is. Alle 4 rijden we uit! .
4 minuten voor ons wint Vos de koers voor Trixxi Worrack en Emma Johanson. .

Douche, schone kleren aan, nog even eten en de terugreis kan beginnen, wederom een mooie ervaring, en in mijn eerste 1.1 koers mag ik met een 51ste plaats niet ontevreden zijn. Shanne word net voor mij 49ste, daarvoor word Birgit die nog was weggereden 40ste en Lotte eindigt in als 67ste. .

Stukjes van zondag van de clubkampioenschappen en maandag van mijn winst in Werkendam volgen snel. .

Winanda

Om half tien hoor ik een stem die roepend vraagt of we zo komen eten, langzaam word ik wakker en zie ik Lotte liggen aan de andere kant van de kamer. Echt wakker waren we nog niet nee, een kwartiertje later staan we toch beneden en beginnen ik met de familie van hoek aan het ontbijt.
.
Aangezien we pas om 3 uur starten en het maar een uurtje rijden is word het een rustige ochtend, waarna we op ons gemakje naar Oploo rijden. Gestoord door een afgesloten weg werd het dan toch nog haasten naar het zon overgoten Oploo waar mijn vader al stond te wachten. Een uurtje voor koers komen we aan waarna ik direct naar mijn vader race die al bezig is mijn wielen gereed te maken. Licentie gehaald, omgekleed en zo nog ruim op tijd aan de start.

Met een nog al lang parcours van zo een 3 kilometer stonden er maar 15 ronden op het bord, wel waren er hier en daar natuurlijk weer de nodige premies te pakken, en ook nog een leidersprijs. Dat werd dus bijna elke ronde sprinten! .
De eerst rondes werden vrij rustig aan gedaan, deze eerste ronden pakte ik ook vrij gemakkelijk wat premies mee. Maar van af ronden 4 kwam hier verandering in, Lotte van Hoek probeerde een aantal keer te demarreren, waarna ik met Shanne Braspenicx er naar toe sprong. Beide keren voor korte duur omdat het peloton meteen weer op ons wiel zat. Na de derde keer hebben we Lotte een stukje laten rijden waarna toch gereageerd werd in het peloton, te vergeefs, Lotte bleef tot het einde weg! Zij won hier mee de wedstrijd, waarna Shanne de peloton sprint voor mij. Zo stonden we als nog met zijn 3en op het podium en keerde tevreden naar huis.

Na dit drukke wekend staat volgend wekend weer veel op het programma; 3 wedstrijden zaterdag een wedstrijd bij de elite vrouwen in Drenthe, zondag (eerste paasdag) het clubkampioenschap en maandag de ronde van Werkendam.



dag Winanda

Vrijdag om 11 uur werden we op papendal opgehaald door Johan en Natahly, zo vertrokken we naar Belgie met ongeveer met de helft van de selectie. Vlak voor de grens kwam ook de rest er bij en reden we door naar Oudenaarde, daar kleden we ons om en stapte we op de fiets voor de eerste training.

Met Johan voorop reden we verschillende bergjes van de ronde van Vlaanderen, waaronder de muur van Geraardsbergen, de Bosberg, Berendries, Molenberg en nog een paar van deze bekende "heuveltjes" . Met de 9 meiden van de selectie werd het een mooie rit waar af en toe even goed werd doorgetrokken, zo nu en dan werd er wel erg fanatiek gestreden om als eerste boven te zijn. En de eindwinnaar? Ik zou het niet weten.. .

Na twee en een half uur stonden we voor een sporthal waar we even konden douche om daarna weer in de auto te springen naar het hotel, tussen door nog even avond gegeten en de dag was alweer om.

Zaterdag ochtend werden we rond 7 uur wakker om een kwartiertje later alweer aan het ontbijt te zitten. Met enig tempo werden de broodjes er in geschoven en om 9 uur stond iedereen alweer klaar voor de training. Tassen alweer ingepakt en wel de bus in, Johan legde het plan uit van deze dag; Fietsend naar de EK start, EK parcours rijden, douche, middag eten en naar huis.
Al na 300 meter reden Amy en ik op kop verkeerd, even keren en na 30 kilometer stonden we langs de boulevard in Oostende waar over 13 weken de EK start zal zijn. Na een klein stukje Oostende rijden we een grote weg op, waar we de komende 40 kilometer niet van af weken, open wind, mits deze er staat, en 2 viaducten. Ze hebben wel eens mooiere EK parkoersen gehad, daarna nog een mooi rondje van 15 kilometer. Het rondje met daar in 400 meter kasseien en een mooie lange sprint vals plat naar beneden zal tevens het parcours zijn van de tijdrit. Na deze toch vrij lange tocht nog even gedoucht wat broodjes gegeten en op naar huis!

Half 8 kijk ik door het raam, druppels druipen langs het kozijn, de nog kale bomen zwiepen rustig heen en weer. Troosteloos weer zou oma zeggen, ik zeg een mooie dag om er eens een mooie koers van te maken!
Op weg naar Strijen de place to be vandaag kijk ik mijn tas nog een keer na, licentie? Ja! Schoenen? Uuuhm, ja daar liggen ze! Fiets? Reserve wielen? Ja pa, alles is er!

Net voor Strijen worden we stil gehouden en zie ik een stuk of 50 piepkleine stipjes een klein weggetje in slaan, de kleine rennertjes rijden al op een lint. Het belooft een mooie koers te worden. Het volgende wat ik van de nieuwelingen zie is de eindsprint, waar ik sta zit Kelly Markus nog stevig op kop, later in de uitslag blijkt dat ze 5de word achter Karen Elzing, Rebecca Talen en Joyce van der Peet die het podium vulden.

Mijn eigen wedstrijd start om 12 uur, helemaal klaar sta ik aan de start waar ook de Engelse selectie klaar staat. Met een sterk deelnemers veld rijden we dit maal zonder valpartijen de neutralisatie door. Met het wegrijden van de auto word er meteen hard door getrokken en rij ik helemaal naar voren, met goed wat mensen draaien we lekker rond in een waaier. Het voelde allemaal goed aan en het peloton breekt in stukken, precies wat de bedoeling was. Maar bij het door gaan van een wat scherpe bocht voel ik me wegglippen, een afloper. En klaar is de koers voor mij, met een nieuw achterwiel werd ik op achtervolgen aangewezen. Door dat de auto's nog niet tussen ze verschillende groepen zaten had ik toen ik weer op de fiets stapte al een dikke minuut achterstand, deze heb ik ongeveer een ronde ook op een minuut gehouden, maar werd in de laatste ronden steeds meer. Na nog wat groepjes ingehaald te hebben ree ik met Ilona Hoekstra, Laura Meurs en Nancy van der Tocht de laatste ronden, Meurs won de sprint voor mij en werd daar mee 24, zelf kwam ik op een voor mij teleurstellende 25 plaats binnen. 3 minuten voor mij won Laura van der Kamp haar eerste wedstrijd bij de junioren, zei deed dit voor Nathaly van Wesdonk en Marte Lenferink.

Volgende week rij ik enkel op zondag een wedstrijd(Oploo), en moet ik helaas Piershil missen, na de 10 keer dat ik Piershil heb gereden zal ik deze dag nu met de Nederlandse selectie het EK parcours te Hoogleden Gits verkennen.

Uitslagen van vandaag zijn te vinden op www.swhw.nl

Tot volgende week, Winanda

Om 6 uur ging mijn wekker al, na mijn val gister had ik niet al te goed geslapen en met een stijf been stapte ik uit bed. Mijn vader vroeg nog of ik wou rijden, maar natuurlijk wou ik rijden! Of het ging, ja natuurlijk ging het, geen pijn aan mijn wond? Nee ben je mal!
Om 7 uur in de auto naar Lierop, erg makkelijk zat ik niet, toch een beetje zenuwachtig en het trok toch wel behoorlijk mijn schaafplek. Niet zeuren, ik wou zelf toch rijden?
In Lierop aan gekomen zag ik de aankomst al liggen, wind mee beetje naar beneden en vrij lang. Ideaal voor mij. De wind kwam langzaam opzetten en ik had zin in de koers.
Bijna alle junioren van vorig jaar waren er weer, heel wat nieuwelingen waren natuurlijk junioren geworden en logischer wijs waren er de nieuwe gezichten bij de nieuwelingen. Al me tal zouden we met 100 dames starten. En hoe kan het ook anders, de eerste stonden al 3 kwartier voor de start in de fuik, samen met Shanne ree ik nog lachend wat rondjes om 20 minuten voor tijd te tekenen bij de start.

Achter de auto reden we weg, al na 200 meter was er een eerste valpartij, helaas niet de laatste. Na ongeveer een kilometer werden we vrij gelaten, het feest kon beginnen.
Vooral door Marte Lenferink en Birgit Lavrijssen werd er in het begin veel werk gedaan, zelf hield ik me bij de eerste 15 staande wat me wel handig leek na al het gegil wat ik van achter hoorde, wat helaas vaak gepaard ging met kletterende fietsen. Halverwege koers was het peloton al aardig uitgedund, en reden we ook aardig door met ongeveer 8 meiden. Birgit probeerde het nog een keer samen met Marte maar deze poging deden we al snel te niet, de groep kwam bij elkaar en het tempo zakte er even uit. Bij de passage van de finish hadden we nog 13 kilometer te gaan, de eerst volgende bocht probeerde ik succes vol weg te rijden en heb ik een tijdje alleen gereden. Ik denk dat ik ongeveer 250 meter heb gehad waarna ik door een Deens meisje en een van de Woerings werd teruggepakt waarna ook al snel het peloton weer aansloot. Helaas voor mij veel energie verspeelt maar gelukkig had ik nog even voor de finish. Sneller dan ik verwachte kregen we de laatste 3 kilometer aangegeven. Na het bekende duw en trek werk kon ik me goed voor in handhaven. Op zo een 500 meter voor de finish raasde Rozanne Slik mij voorbij en kon ik mooi aan pikken, met nog 250 meter was ik zo hard op gang en reed Rozanne voorbij. Alleen Melanie Woering en Shanne Braspenicx reden nog voor mij, ook deze kon ik voorbij en zo reed ik met één(!) hand in de lucht de finish over!
Met een zeer tevreden gevoel, een bos bloemen en een bijzonde beker ging ik weer huiswaarts.
Dames die zijn gevallen, ik hoop dat alle schade mee valt en jullie volgende week weer te zien!

Junior vrouwen
1. Winanda Spoor
2. Julie Leth
3. Melanie Woering

Nieuweling meisjes
1. Veerle Goossens
2. Joyce van der Peet
3. Sabrina Stultiens


dag Winanda

Na een heerlijk ritje met de toerders, koffie en appelgebak, een hoop gekibbel over de route, alles dus weer oud en vertrouwd ben ik vandaag naar ten val gekomen.
Na heel wat gekibbel over de route wilden mijn vader en ik even kijken bij de Rotterdamse kampioenschappen, gewoon voor de leuk. We reden dus samen het laatste stukje, gezellig in gesprek verloor ik denk ik even mijn concentratie en kwam te dicht naast mijn vader te rijden. Mijn stuur haakte in het zijne, hij reed gelukkig door waar door alleen ik het asfalt van dicht bij zag. Ik sprong gelukkig meteen weer op, schade was een nare schaafwond op mijn dijbeen. Nog geluk gehad denk ik dan maar!
Morgen de meeus race(lierop) ik verwacht gewoon te starten. Het zal de 2de koers zijn die ik dit jaar rij, en de eerste junioren koers. Heb er nog steeds heel veel zin in, voor meer info over de koers kun je even kijken op http://www.lieropserenners.nl/, onder het kopje meeus race 2009.
Ik zal natuurlijk zo snel mogelijk laten weten hoe het is gegaan, dus tot morgen, Winanda.

Al een tijdje rij ik op wielen van M5, oorspronkelijk een ligfietsen bedrijf, maar het bedrijf maakt ook wielen en remmetjes voor de "gewone" race fiets. Dus nu ook de superlichte remmen van M5 op mijn fiets gezet, en welke kleur ik wou? Goud!

Voor meer informatie of de remmen en wielen zie www.m5-ligfietsen.nl

dag Winanda

Half 7 gaat de wekker, en de dag is dan eindelijk aan gebroken, mijn eerste koers van 2009 en ook meteen mijn eerste koers bij de elite vrouwen. Spanning was er zeker, maar deze keer niet of ik goed ging rijden in de uitslag, maar of ik überhaupt in de uitslag zou komen.

Ontbeten, eten klaargemaakt, spullen in de auto gezet en naar België gereden. Nog even stoppen om Shanne mee te nemen en op naar Gent.
Vrij vroeg kwamen we al aan waardoor we alles rustig aan konden voorbereiden, kaderplaten op de fietsen, nog even goed eten, pakken aan, en alweer de teambespreking. We gingen rijden met een paar meiden uit het team van Sissy van Allebeek, Sissy zelf, Roaxenne Kneteman, Hannah Welter en Anne Eversdijk, en de 2de jaars van de junioren selectie; Shanne Braspenicx, Lotte van Hoek, Birgit Lavrijssen en ik zelf. Een echte rolverdeling was er niet, wel was Sissy koerskapitein wat betekende dat wat Sissy zei gedaan moest worden. Van Johan kreeg ik nog een communicatie kastje wat inhield dat ik Johan (ploegleider) en de andere meiden kon horen en ik ook dingen tegen hun kon zeggen.
Inmiddels was het alweer tijd om te gaan tekenen en was de start al bijna daar.

Met 166 dames aan het vertrek was dit wel even anders dan de gebruikelijke 60 junioren. Of het een foute gewoonte is weet ik niet, maar ook met 166 starters stond ik achteraan.
Al in de neutralisatie reed ik in het wiel van Shanne naar voor, waar ik nog redelijk kon blijven zitten, toen de auto het starschot gaf werd er meteen even op de pedalen gestaan maar dit was voor korte duur. 40 Kilometer zou het duren voor de eerste echte klim, deze kilometers heb ik in de buik van het peloton gereden. Het peloton reed goed door, maar pas toen de eerste klimmetjes kwamen kwam het echte tempo er in. Steeds probeerde ik wat meer naar voren te raken wat ook aardig lukte! Bij de bevoorrading zakte ik wat naar achter om even drinken aan te pakken, wat gelukkig lukte! Ik kwam naast Sissy te rijden die zei dat ik nu echt naar voor moest omdat de slag zo wel zou kunnen vallen en ja wat zij zei moest gedaan worden. Ik raakte verassend genoeg weer snel van voren en reed zelfs 2 trappen op kop waarna ik als derde de Wolvenberg op draaide, helaas was ik boven al weer terug gezakt naar een 40ste positie waarna een serieuze kasseien strook kwam. Juist op dat belangrijke punt zakte ik even in en moest de kop laten gaan, een tijdje heb ik er nog een stuk achter gebungeld maar besloot ze te laten gaan, dicht rijden zou toch nooit meer lukken, en ben in de volgende groep te gaan rijden. In deze groep heb ik dan ook de koers uit kunnen rijden, nog even mee gedaan in het eindsprintje en werd nog 5de. Totaal werd ik 68ste waar ik totaal niet ontevreden mee mag zijn.

Iedereen van de ploeg heeft hem uitgereden, Roxanne, Sissy, Hannah en Lotte bij mij in de groep, Birgit en Anne de groep ervoor en Shanne de groep er achter.
Winnares werd de Nederlandse Suzan de Goede!

De eerste koers zit er op, veel geleerd en erg naar mijn zin gehad!
Zal snel mijn programma plaatsen, dit is nog niet bekend wegens eventuele buitenlandse koersen.

dag Winanda

Mallorca, Wereld vol wonderen

Vrijdag 13 februari
Om tien uur was Yorick's vader op papendal om Ymke, Nick, Yorick en mij op te halen. Wonder boven wonder passen 4 koffers, 4 fietskoffers 4 renners en een bestuurder in de auto. We rijden vrolijk zingend naar Düsseldorf waar we ruim op tijd arriveren en pakken alles uit. In de grote hal gekomen zijn we weer sneller weg dan we gekomen waren. Verkeerde vliegveld. Rennen, vliegen en keihard over der Autobahn komen we ook nog eens ruim op tijd in Weeze wat wel het goede vliegveld blijkt te zijn. 6 uur later zijn we in ons appartement en lopen we rustig naar Porta de Pollanca om avond te eten, het word de pizzeria. Na ook nog wat boodschappen te hebben gedaan vertrekken we snel naar bed. Bijna slapend zie ik dat het pas 10 uur is, een drukke dag gehad denk ik dan maar. Morgen vertrekken we naar het huisje in Alcúdia.

Zaterdag 14 februari
Half negen, de wekker gaat. 9 uur gaan we rustig ons bed uit, Nick en ik fietsen naar het dorpje voor brood. Terug gekomen eten we wat en fietsen Nick, Ymke en ik naar het dorp om een taxi te halen voor Yorick en de koffers. Alles lukt en daarna rijden we naar het huisje waar we een week zullen blijven. Op het moment dat we niet meer weten waar we heen moeten stopt er een man naast ons, hij zegt wat vage woorden in het Spaans, en dan in eens zegt bij vragend: "Yorick?", ja Yorick beamen wij, de man draait zijn auto en rijd met een rotvaart weg en gebaard dat we achter hem aan moeten rijden. Dat was duur 3 blokje 1 in Mallorca. Bij het huisje staat Yorick met een groot vraagteken op zijn hoofd te kijken als hij ziet dat de verhuurder ons heeft gezien en naar het huisje heeft gebracht. Gelukkig maar want de weg was niet erg makkelijk, weer zo een wonder dat de hele reis van het hotel naar het huisje is gelukt. Het trainen kan nu echt beginnen. Nick en ik beginnen met een goede duurtraining, we rijden naar oosten van Mallorca, na geheel Can Piccafort van binnen en buiten gezien te hebben rijden we door richting Arta. Waar we nooit zijn gekomen om dat we ook weer op tijd terug moeten zijn in het huisje. Op de terug weg rijden we nog even naar de supermarkt voor de laatste spullen voor het avond eten. Yorick en Ymke zijn ook al terug en met zijn drieën gaan we koken, 2 borden pasta en 1 bord Smags later plof ik op bed neer. De eerste echte dag zit er op.

Zondag 15 februari
Als ik wakker word schijnt de zon al naar binnen, hoe laat zal het zijn, 8 uur? Half negen misschien. De klok verteld met dat het iets voor tienen is. In ons plan zouden we over 5 minuten beginnen met de training, plan mislukt. Plan B, rustig beginnen we aan ons ontbijt, Nick en ik rijden weer naar de supermarkt. Avond eten, want die luilakken sluiten op zondag al om 1 uur, en nog wat voor in de middag, althans dat was het plan. Met 300 en 1 onnodige dingen die we toch wel weer op zullen eten rijden we terug en dumpen daar alle boodschappen waarna we met zijn vieren lekker gaan trainen, dit maal richting het westen. Na al een half uur vinden we een hele mooie berg, de Fermentor. Op deze berg doen we onze bloktraining en daarna rijden we met een ommetje weer terug. Yorick en Ymke, die wat eerder naar huis zijn gegaan zijn al gedoucht als Nick en ik terug komen. Als echt sporters schuiven we 4 pizza's de oven in en maken nog wat tosti's, warm in de slaap kamer eten we deze op. Even ter info, behalve in onze(Ymke en mijn) slaapkamer waar de verwarming staat vriest het in het huisje ongeveer 5 graden voor ons gevoel en zitten dus nu al 2 dagen op bed. Gelukkig is het buiten overdag wel lekker warm.

Maandag 16 februari
Net als de voorgaande dagen staan we veel te laat op, blijven we veel te lang aan tafel zitten dat er niets van onze dagen overblijft. Na buiten te hebben ontbeten kruipen we onze fietsen op, trainen, doen boodschappen koken. Zitten dan weer veel te lang aan tafel, computeren we wat en duiken ons bed weer in. Maandag is Maxime bij ons gekomen, dus van af nu met zijn vijven!:)

Op zaterdag echter hebben we weer afscheid moeten nemen van het huisje, al hebben we wat problemen gehad, elektriciteit viel 2 keer uit, het was er in de avond steenkoud, en warm water was erg schaars. Toch wel jammer dat we dan ook de katten, het heerlijke tuintje, balkon en bovenal de zon bijna weer verlaten moeten. Op dezelfde manier als we heen gingen stoppen we Yorick weer in de taxi met de koffers en zien we elkaar voor de laatste 2 nachten weer in echt hotel. Het was een rustdag dus echt te trainen hoeven we nu niet meer, eten weer pizza, kijken nog een film en gaan slapen, morgen om half 8 de wekker

Zondag 22 februari
Half 8 sta ik naast mijn bed zet het ontbijt klaar, waar we aan 8 uur aan beginnen, kleden ons om en voor Yorick Max en Ymke begint de laatste training. Helpen hun met inpakken en ze vertrekken alweer naar het vliegtuig. Nick en ik blijven nog 1 dag omdat de vlucht van zondag al volgeboekt zat, voor ons dus op maandag nog een laatste training waarna ik ook op maandag avond weer in het koude Nederland sta. Goede trainingsweek gedraaid, en nu op naar het wedstrijd seizoen, zaterdag is het al zo ver!

Ciao Winanda

Vorige week kreeg ik een Telefoontje van Johan Lammerts over omloop het nieuwsblad, we zouden misschien kunnen rijden. Dat is nu zeker, 28 februari is het zo ver en daarmee is het meteen de start van het seizoen 2009 op de weg en mijn eerste wedstrijd met elite vrouwen!

http://vrouwen.omloophetvolk.be voor meer informatie.

dag Winanda

De keuze was gister wel erg makkelijk, of trainen in de regen of trainen en daarna ene klein wedstrijdje in Almaar. Het werd Alkmaar, buiten sneeuwde het weer eens en koersen is bijna altijd leuker!
Samen met Shanne en Patrick van reden we Papendal met Peter naar Alkmaar, onderweg een filmpje gekeken en daar weer snel de fietsen in elkaar gezet en het hout op. Een uur hebben we kunnen trainen met de groep die naar Gent gaat, zelf ga ik niet mee naar dit interland.
Na dat uur hebben we nummers gehaald, nog even ingereden, snelle pakken aan gedaan en weer even in gereden. Het programma bestond uit een 200 meter kwalificatie, daarna wat sprintjes en als afsluiting een scratch. Met 5 sprinters van de selectie verwachte ik dan ook niet erg veel.

Als eerst de 200 meter waar voor ik voor mijn doen een goede tijd neerzetten met 13.47, en tevens was dat de 4de tijd. Stukke beter dan verwacht dus, daarna mocht iedereen nog een serie rijden in de sprints. Zelf werd ik ingedeeld van Stegink, Braspennicx en Verwestdonk. Enige manier omdat te winnen zou zijn van kop af heel hard te gaan rijden, geen van de rensters kwam er over heen. Nu mocht ik gaan rijden om plaats 1 2 en 3, ook hier paste ik de zelfde tactiek toe en weer kwam er niemand verder dan mijn achterwiel.
De scratch die om tien voor half 10 werd verreden werd ingekort tot 10 ronden waar helaas weinig in gebeurde. Zelf probeerde ik nog even weg te rijden, maar het lukte niet meer. 2 ronden van te voren weer op kop, en weer reed ik als eerste over de finish! Met een tevreden gevoel naar huis dus.

Vrijdag vertrek ik voor 10 dagen naar Mallorca, en als het lukt zal ik nog laten weten hoe het daar is. De weersverwachtingen zijn goed, dus ik hoop getraind terug te komen.

“Het sneeuwt weer” hoorde ik iemand gillen over de gang, even naar buiten kijken en inderdaad, alles was weer wit. Denkend aan de vorige keer dat er sneeuw lag verwachte ik weer de nodige opmerkingen over sleeën en rubberbootjes naar mijn hoofd.
Aangezien sleeën niet meer mag en er toch de nodige dingen aan zijn over gebleven, zijn we vandaag maar gewoon gaan trainen. ‘s Ochtends zouden de mountainbikes gaan rijden in het bos, en Thorwald zei dat ik prima mee kon. Op mijn cross fiets gestapt en dapper dook ik bang dat ik was de gladde paden op achter Tim, Marco, Geert, Thorwald en Nick. Na 2 erg steile afdalingen die ik toch maar even links liet liggen, en allemaal andere onmogelijke paden die ik toch maar gereden heb kwamen we uit op een rondje. Bij dit rondje konden we onze blokjes doen, maar aangezien ik al zo hard had moet rijden om die gasten bij te houden reed ik 3 maal het rondje op gemak. De terug weg ging al stukken beter, even over een stukje ijsbaan zag ik mezelf bijna gaan maar het lukte me toch overeind blijven. Op een smal paadje week ik even van het spoor, als nog lag ik in de sneeuw maar kon snel weer op staan en naar huis rijden.

Thuis de natte kleren weer verwisseld voor een droogpak, ik kan niet wachten tot 13 februari. Dan vlieg ik naar Mallorca en hoop daar met stukken beter weer te kunnen trainen!

Foto’s volgen, groetjes Winanda

Vanavond om 8 uur s' avonds in Rijswijk werden de Rijswijkse sportprijzen uitgereikt. Samen met Steffie was ik genomineerd voor de jeugd prijs, van de vereniging was Nico van Adrichem ook nog genomineerd als Nederlands kampioen 70+.
Vorig jaar was ik door mijn Nederlandse titel op de tijdrit ook al genomineerd en mocht ik ook de prijs voor Rijswijks sporttalent in ontvangst nemen. Mede daarom verwachte ik niet dat ik hem zou winnen. Na dat alle genomineerden een kort interview voor de TV hadden gehad was het nog even wachten op het uitreiken van de prijzen. Onder het genot van een drankje en ene spelletje op de wii konden we wachten op de uitreking. Bij de jeugd sportprijs werd het nog even spannend gehouden, en toen ze vertelde dat het om een klein meisje ging, ging bij Steff ook nog geen lampje branden. Bij de woorden dat het kleine meisje op een fietsje ree keek ze me toch wel even raar aan. Toch stond ze maar even op en ja hoor de prijs was dit jaarvoor Stef!

Hij blijft in de club en ging naar een fantastisch klein rennertje, Steff gefeliciteerd!

Met bloemen, een lijst met de foto van vorig jaar en mijn ouders liep ik naar huis. Op naar het volgende seizoen!

Groetjes Winanda

Na het bezoekje dinsdag in het ziekenhuis zit ik nu weer legaal op de fiets, ik mocht eigenlijk 2 weken niet fietsen maar dit heb ik maar 6 dagen volgehouden. In het ziekenhuis werd geconstateerd dat alles goed zat, het scheurtje in mijn ruggenwervel moet nog herstellen maar ik mocht gewoon zo veel mogelijk doen wat ik er voor ook deed. Wel werd een bochel geconstateerd, de klachten zijn puur cosmetisch, en ach daar kan ik wel mee leven. S'middags meteen weer op de fiets gezeten, een mooie duurrit gemaakt, net als alle andere dagen van deze week. Woensdag op de baan gereden met D2 blokjes, daar kreeg ik na 2 uur wel weer wat steken in mijn rug en ben toen ook meteen gestopt, dit komt denk ik omdat ik veel in de beugels had gereden. Dit wekend weer heerlijk in het zonnetje kunnen rijden, jammer dat het nog wel maar 6 graden en toch nog glad op de weg is. Als het even mee zit ga ik over 3 weken naar Mallorca en kan ik daar met zon en 20 graden lachend trainen! (Of jullie in Nederland lachen harder omdat ik daar in de regen zit, en jullie hier in de zon;) )

Ciao, Winanda

Net als vorig jaar ben ik samen met Steffie van der Peet van mijn club geselecteerd voor de jeugd sportprijs van Rijswijk. Dit mede door mijn Nederlands kampioenschap de weg en mijn 9de plaats op het WK tijdrijden in Zuid-Afrika. Ook is er een publieksprijs waar voor iedereen kan stemmen, klik daarvoor hier.

groetjes Winanda

Een week geleden ben ik met wat slee-pret ben erg ongelukkig neergekomen. Na een dagje ziekenhuis bleek ik een ruggewerveltje gescheurd te hebben en moet ik voorlopig erg voorzichtig zijn met fietsen. Ik hoop snel weer mijn gewone trainingsschema af te kunnen werken.

Winanda