Na een kleine week op Tasmanië heb ik een aardige indruk gekregen van dit mooie eiland! De dagen voor de koersen werden gevuld met trainen en tripjes met "tour guide" Peter. We, Sara en ik, zijn naar Cradle Mountain geweest waar we de Tasmanien Devil, wombets en native Cats hebben mogen bewonderen! Onderweg werden we bijgepraat over de rest van Tasmanië door Peter. En wat te denken van zwemmen in zee op kerstdag? Pinguïns kijken en walibi's zoeken? Een rare leuke kerst dus hier :-)
Ik heb nu 3 dagen gekoerst hier en ik ben inmiddels over de eerste schok heen. De eerste dag was op een buiten baan met handicap races, een dag waar ik veel heb geleerd maar geen uitslagen reed.
De 2de dag op een 285 meter houten binnen baan ging het al verassend beter met een 3de plaats op de 2000m handicap race en een 3de plaats op de scratch.
Vandaag was het enige criterium dat ik hier rij over 18 ronden van 1,3 km. Ik demarreerde in het begin van de race en kreeg een Australische en een Japanse mee. Ze waren met op de finish te snel af.. Weer een derde plaats dus!
Morgen verder in Devonport, mijn "thuis" wedstrijd!

Doeii Winanda

Na 3 goede trainingsweken in Cambridge ben ik samen met Tim de Boer 2 weken op vakantie geweest op het noorder eiland.
Op dag 1 heeft Tim ons " spaceship" opgehaald, een auto waarin je ook kunt slapen. Ideaal voor 2 weken rondscheuren over kronkelwegen en gravelpaden!
Ik ben de vakantie begonnen met 2200 hoogtemeters richting Taupo. Het zouden niet de laatste zijn van deze 2 weken..
Naast trainen en rondscheuren in de auto hebben we ook veel gewandeld, koffie gedronken, gezommen en, hoe kan het ook anders, vogels gekeken. Lastig te kiezen maar de hoogte punten waren de volgende:
2 dagen waren we op het eiland Tiritirimatangi wat vrij gemaakt is van ratten, possums etc waardoor hier weer Kiwi's broeden en ook een hoop andere vogels zitten. Een prachtig eiland met allerlei soorten natuur, van grassland tot bos en stranden.
De prachtige Tongario crossing, 20km lopen naar een vulkaan top met heldere blauwe meren en ook weer terug naar beneden met prachtige uitzichten!
Als afsluiter zijn we zaterdag met een boot de zee op gegaan. Om vogels te zien maar stiekem vond ik de haaien (die ik mocht voeren!) en de dolfijnen net zo leuk!
Inmiddels heb ik Tim gedag moeten zeggen en ben ik op Tasmanie waar ik ga koersen en nu " woon:" bij de familie Broun. Waar ik super verzorgd wordt maar dat later.
Doeii Winanda

Het was een behoorlijke reis, maar dan ben je er ook: De andere kant van de wereld.

Na de eerste dag was het licht het eerste wat opviel, iets met een dunne ozonlaag. Gevolg is dat je hier zelfs verbrand als het regent mits je geen liters zonnebrandcrème opsmeert. Dus dat doe ik dan maar voor elke training! Het fietsen is hier prachtig, het landschap heel afwisselend maar het asfalt helaas continu slecht. Het mag de pret niet drukken met 20 graden en meestal de zon op mijn kop door het landschap van de Lord of the Rings films.

De trainingsuren die ik hier meestal met de groep maak vliegen voorbij! Met de nodige pauzes omdat ik bijna elke training lek rijdt.. als vaste klant van de fietsen winkel heb ik dan wel weer lokale mensen leren kennen!

Ze namen mij gisteravond mee naar Te Awamutu waar ik een trainingskoers heb gereden. 30 km rustig heen, nummer en chip ophalen, 26 km volle bak en weer 30 terug. Een hele belevenis op een doordeweekse dinsdagavond!

Volgende week ga ik hier een zogeheten "streetrace" rijden, 20 minuten op een rondje van 800 meter. Die afgelopen trainingskoers zal van pas komen!

Doeii Winanda

Het was nog al een week.. Eerst ronde ik met succes mijn studie Commerciële Economie af aan de Saxion/Randstad topsport academie en viel er een enorme druk van mijn schouders!

Ook werd bekend gemaakt dat ik volgende jaar te zien zal zijn in het shirt van Lensworld-Zannata ladies team. Een Leuk en goed georganiseerd team met een aantal buitenlandse dames waar ik zeker denk verder te kunnen groeien!

En dan nog 2 NK's, eerst het officieuze derny kampioenschap waar ik nog al knullig 2de werd. Helaas pindakaas en de volgende dag won ik samen met Vera Koedoder, Amy Piets en Kelly Markus wel het NK ploegen achtervolging in een mooie tijd van 4:41.

Nog geen 24 uur later zat ik in het vliegtuig naar letterlijk de andere kant van de wereld: Nieuw Zeeland! Hier zal ik bijna 5 weken te zijn om te trainen en 2 weken op vakantie te gaan met Tim : Daarna ga ik door naar Australië om daar te koersen. Ik mag niet klagen!

Inmiddels zitten de eerste trainingen er al weer op in het Hobbit land. De jetlag verdwijnt redelijk rap en ik geniet van het prachtige landschap!

Tot snel,
Doeii Winanda

De laatste keer.. het Nederlands studenten kampioenschap. Helaas was het ditmaal niet onder de vlag van de KNWU en dus een officieus kampioenschap. Het aantal deelnemers was ook iets minder dan andere jaren, het niveau was er gelukkig niet minder om!

Met nog 3 andere Jan van Arckel dames had ik genoeg gezelschap in de koers op een van de mooiste rondjes in Nederland. DRC de Mol, "vroeger" reed ik hier wel 4 keer per jaar een koersje en dacht het rondje dan ook te kunnen dromen. Maar ik ben gegroeid, mijn fiets met mij. Het ellenlange rondje met berg bleek in eens niet meer zo lang en de berg niet meer dan een uit de hand gelopen drempel. Maar de aankomst licht nog steeds na een afdaling, gelukkig maar!

De koers werd als snel door ons opengebroken. Geel shirtje na geel shirtje probeerde het.. Corinne was uiteindelijk degene die wist weg te komen met nog 1 renster. We zagen ze nog vaak in de verte rijden, maar e 2 bleven weg. In het groepje erachter hield ik me koest. Één keer probeerde ik met 2 andere naar de 2 koploopsters te rijden. Dat lukte niet en dus werd het sprinten om plek 3. Op de lange aankomst versnelde ik, ging te vroeg aan maar kwam toch als eerste aan de meet achter de nieuwe kampioene Corinne van der Zijde!

Dat was dat.. het wegseizoen 2014. Het is voorbij gevlogen, mijn doelen bijna allemaal gehaald en meer kunnen doen dan ik zelf verwacht en gehoopt had!

Op naar 2016! Maar eerst ga ik nog een extra zomer te gemoed in Nieuw Zeeland en Australie. Ook daar zal ik nog een aantal koersen rijden en tussen door ook berichten plaatsen :-)

Doeii Winanda

4 dames en 4 fietsen… tegenover 20 keer deze combinatie dat was zaterdag tijdens het NCK de opdracht. Wie zal na 34 kilometer als eerste terug in Dronten aankomen en zich Nederlands Club Kampioen noemen?

Vooraf was wielerverenging Noord Holland de favoriet, samen met een aantal andere clubs was Jan van Arckel kandidaat voor het podium en wie weet wat meer?
De rit tegen de klok van Willeke Knol, Jeanne Korevaar en Corine van der Zijden verliep alles behalve vlekkeloos. We besloten rustig te starten, dat lukte maar we hielden ons zo goed aan de opdracht dat Noord Holland al na 15 kilometer ons voorbij stormde. Het tweede gedeelte van de rit liep stukken beter waardoor de afstand tussen ons bleef bijna gelijk bleef. Helaas niet goed genoeg om het zilver op te eisen, hiervoor mocht De Jonge Renner naar het podium. Maar met een bronze mediale mogen we zeker niet klagen!

Doeii Winanda

Het einde van het seizoen nadert snel, de Ladies tour is gedaan, de clubcompetitie afgesloten en aanstaande zaterdag is het NCK. Vandaag stond naast het laatste criterium van 2015 ook nog een NCK training op het programma.

In Ameide verzamelde we om met 6 dames een rondje te maken op tijdrit fietsen. Alles draaide soepel en een goede warming up voor de ronde van Ameide was in ieder geval gedaan!

In het criterium niet veel later leek het met een goed plan om nog even te oefenen op de net getrainde dicipline. Er sprongen 2 dames weg naar wie ik toe reedt. Even draaide Julie Soek, Esther van Veen en ik samen rond. Anouchka Koster en criterium beul Sandra van Veghel maakte de som van 5 compleet. Op dame 6 moesten we even wachten maar ook hard rijdster Vera Koedoder maakte de aansluiting. Met 6 draaide we het cirterium lang door… langzaam sloop het zuur in mijn benen. En toen Julia een slippertje maakte maar dit nog knap redden was ik zodanig geschrokken dat ik de aansluiting met de kop verloor. Anoucka won de koers voor Vera en Esther, ik moest tevreden nemen met een 5de stek!

Volgende week hopelijk op het podium met de Jan van Arckel dames bij het NCK!

Doeii Winanda

Nog een keer mochten we aan de bak in de clubcompetitie met 8 Jan van Arckel dames. Helaas lukte het niet meer om met een voltallig team aan het vertrek te verschijnen zoals bij de meeste ploegen het geval was. Met Judith, Nike, Nadia, Eva, Corine, Marjolein en ondergetekende vertrokken we naar het Usquert. Natuurlijk onder kundige begeleiding van Adri, Jeroen en Wim.

Zaterdag stond allereerst een omloop van ruim 15 kilometer op het programma die we 7 keer rond mochten. Het plan was om het peloton vanaf meter 1 op de kant te trekken zodat dit snel zou uitdunnen. Dan duurde wat langer dan de bedachte ene meter… maar na 2 ronden stonden de eerste dames langs de kant en beukte wij vrolijk verder tegen de wind in. Eva die zich eigenlijk niet zo goed voelde belande even in een 2de groep maar kwam gewoon weer terug bij de eerste 30 rensters. Helaas lukte het ons niet om met groepen weg te komen, mede omdat er nog al wat klassementen meespeelde. Natuurlijk het clubcompetitie klassement per ploeg, waar wij vrijwel zeker van waren. Maar ook de individuele klassementen, overal en jongeren en het weekend klassement. Uiteindelijk moesten wij het in de omloop doen met een mooie 4de plek van Marjolein en 4 dames in de eerste groep die over de meet kwam van 24.

Na een gezellige en lekkere maaltijd met zijn allen in een hotel vlak bij Usquert viel iedereen verdiend in slaap om morgen een tijdrit of criterium te rijden.

De tijdrit dames mochten die ochtend vroeg op en aan de bak voor ruim 8 kilometer. Corine en Judith eindigde prima in de top 20 en Nadia er net buiten. Wellicht niet de resultaten waarop de dames hoopte maar het natte weer is niet favoriet bij Corine en Judith had nog steeds last van haar knie door de val in de Ladies Tour.

In het criterium reden Nike, Marjolein en ik. Eva die zich nu echt niet lekker voelde haakte nu verstandig af. SWABO nam in deze koers het heft totaal in handen, weg rijden was kansloos. Zelfs als er een renster van hen meezat in een groepje. Ook hier speelden de meerdere klassementen helaas weer een grote rol. Als snel was het vrij zeker dat het een massasprint werd wat we er ook tegen probeerde. Marjolein sprinten naar een keurige 5de plek en Nike werd 7de.

Na een frisse douch, doping controle voor 3 van ons en wat heerlijke chocolade was het tijd voor de huldeging. Met 7 dames en 3 begeleiders op het podium met de prijs voor de beste club! Op dit podium ontbraken namens Jan van Arckel Jeanne Korevaar en Saskia Oomen die beide punten haalden in deze competitie.
Over Saskia ontvangen we de laatste week weer positieve berichten, een dubbel feestje in Usquert dus!

Winanda

We hadden nog "maar" 117 kilometer voor de wielen, daarin zaten echter wel heel wat heuveltjes op genomen. Ik heb ze niet exact geteld maar ik denk dat we 20 keer echt de lucht in mochten.

Na de neutralisatie van een kleine 3 kilometer werd er door de Rabo dames meteen aangevallen. Ook ik waagde zelf een poging die me later de kop zou kosten. Met ongeveer 25 kilometer te gaan reed er een omvangrijke kopgroep weg. Judith en Marjolein moesten helaas rond dit moment al de koers verlaten. Eva en Nike zaten keurig in het eerste peloton en ik ploeterde me tussen de auto's terug naar het peloton. Dat lukte maar bij het beklimmen van de eerste keer Cauberg was het weer gedaan. Auto's, renster en ik er slalommend tussen door. Eva en Nike hielden ondertussen nog steeds knap stand terwijl ik mijn laatste alleen stervend rond reed. De bel was voor de laatste ronde was voor mij het einde van de koers. Ik mocht niet nog een keer de Bemelenberg en de Cauberg op… Leeg gereden. Maar tevreden met een mooie week koersen!

Volgend weekend met 8 dames naar het hoge noorden voor het laatste weekend van de clubcompetitie!

Doeii Winanda

Foto credit foto Kees (Kees van't Geloof)

Met 126 kilometer stond vandaag de langste etappe van deze HLT op het programma. Dat de herfst is ingevallen bleek ook vandaag weer, we vertrokken in de regen met 15 graden. Na 5 kilometer reden we de hagel in en alle wegen waren weer nat en wij doorweekt. Glibberend en glijdend fietste we door het mooie Noord-Limburg. Vanochtend had ik al aangekondigd, aan iedereen die het wou horen of niet, in de aanval te gaan. Aan afspraken moet je je houden. Vele malen ging ik aan, 4 maal kwam ik los. Of zo zoals mijn ploegleider kan zeggen kwam ik "op de radio" kansloos of niet. Ik moest en zou die blauwe trui verdienen! De 4de keer demarreerde Marijn de Vries en reed ik ernaar toe met de Amerikaanse Coryn Rivera en de Italiaanse Maria Giulia Confanolieri. Een succes kwartet zo bleek, we bleven een goede 60 kilometer weg. Met maximaal 2 minuten kreeg ik haast weer valse hoop, de reden het gat dicht tot 10 seconden. We schoven alle 4 wat eten naar binnen klaar om bijgehaald te worden groeide het gat echter weer naar een kleine minuut. Zou het dan toch.. Het peloton zette gas haalde ons bij en Lisa Brenhauer spurten naar de overwinning.

Tot mijn grote spijt kreeg ik ook nu de blauwe trui niet uitgereikt, tegen politiek kun je niet fietsen. De reacties van vele mensen doen me echter wel goed. Dank daarvoor allemaal! :

Doeii Winanda

De vierde dag stond er een individuele tijdrit op het programma. 11,4 kilometer vechten tegen de elementen. Dat waren vandaag een hoop bochten, wind, steentjes, een viaduct en natuurlijk regen!

Als allereerst mocht ons mummie pak Judith van start om 15:00. Ze reed droog met een droog wegdek en klokte een tijd van 16.22. Daarna volgde Nike, Marjolijn, ik en Eva. Met wisselend regen en droog weer. Niet ideaal maar echt veel hinder ondervonden we er ook niet van.
Ik mocht vandaag in de blauwe trui van de strijdlust rijden. Marta Bastanelli won deze prijs gisteren maar omdat ze ook leidster was kon ze het pak niet aan. Omdat ik gisteren even in de aanval was geweest mocht ik deze dus aan. Helaas werd dit pak niet geleverd met super benen en ik klokte een tijd van 16.29.

Op naar morgen, er staat een etappe van 126 kilometer op het programma rond Gennep. Kijken wat ik daar kan uithalen!

Doeii Winanda

Foto Martina Kroon

Net als gisteren stond er vandaag een etappe vanuit Tiel en finishend in Tiel op het programma. Wel een totaal andere ronde dan gisteren, eerst 4 grote lussen deels over de dijk van elk 40 kilometer en daarna nog 4 kleinere omlopen van 7,6 met heel wat bochten EN een fietspad!

Na een hoosbui net voor de start die we bekeken vanaf een overdekt terrasje starten we in lichte regen met natte wegen. Valpartijen gegarandeerd. En die waren er de hele dag in bosjes, gelukkig bleven alle JvA dames ongeschonden. De eerste lange omloop werd er lekker doorgereden maar in de 2de viel het redelijk stil en zag ik mijn kans schoon. Na 3 pogingen liet het peloton te gaan, het gaatje werd helaas nooit groter dan 25 seconden en kwam niemand me vergezellen. De poging stranden dan ook helaas. We modderde weer verder met het peloton dat niemand echt liet gaan. Tot een Italiaanse en een Amerikaanse gingen rijden. Zei verdeelde de prijzen, niemand weer waarom deze 2 wel de ruimte kregen.. Veilig aan de meet waste we ons snel even om weer naar het hotel te vertrekken. Daar kreeg ik de mededeling dat ik morgen in de blauwe trui van de strijdlust mag starten omdat de winnares ervan ook leidster is in het AK. Een troostprijs maar ook wel leuk!

Morgen een tijdrit van 11,4 kilometer in het centrum van het Noord-Brabantse Oosterhout. Kijken wat we daar in kunnen!

Doeii Winanda

Op het menu vandaag 103 kilometer met 2 tussensprints. Dit alles onder een waterig zonnetje (u snapt me wel.. Soms zon soms regen) en een lekker windje. In tegenstelling tot gisteren hadden de topteams er minder zin in. Het leverde een wat chaotische saaie koers op. Maar we zouden de gele brigade niet zijn als we er niet wat spanning in brachten. Dus ik brak een spaak.. Vlak voor boni sprint 1. Na een soepele wissel van achterwiel gedaan door mekanieker Jeroen werd ik terug naar de auto's gebracht door ploegleider Wim. Onder aanmoedigingen van Frieda. Wat een teamwork!

Eenmaal in het peloton loste Judith mij af, ze reed lek en kon naar Wim toe. Ook zij keerde snel terug! We reden rustig verder toen Judith tegen het asfalt klapte. Ze stapte weer op maar dit keer met erg. Een diepe wond op haar knie en nog een hoop schaafwonden rijker haalde ze net achter het peloton de finish! Net als Eva, Marjolein, Nike en ik dit deden in het peloton waar Jolien d'Hoore haar 2de etappe alweer op haar naam schreef.
Morgen opnieuw een rondje rijden rond Tiel!

Het is alweer de zevende keer dat ik aan de start sta van de Holland Ladies Tour, ik finishte er helaas maar drie(of waren het er nou 4?). Limburg bleek vaak te zwaar.. Maar dit jaar wederom een kans om me te laten zien op het hoogste niveau en ben vastberaden de finish op de Cauberg te halen!

Helaas startte we maar met 5 i.p.v. 6 renster van Jan van Arckel de eerste etappe Zeddam-s'Heerenberg . Deze etappe bevatten nog al wat, onvoorziene, ingrediënten voor een interessante koers. We starten in de mot regen met een neutralisatie van 9 kilometer.

Met de echte start kregen we de wind in de rug. Na een uur waren we al 46 kilometer ver en was de eerste valpartij helaas al geschiedenis. Het peloton brak in 3 stukken, als eenling vertegenwoordigde ik de gele brigade in de eerst groep, mijn ploeggenootjes sloten later met de 2de en 3de groep weer terug aan. De regen en hagel maakte er vervolgens een redelijke chaos van. Terwijl het peloton gewoon doorstoof richting de heuvels van Montferland likte Judith en Nike de wonden. Eva, Marjolijn en ik stoven met heel wat anderen de heuvels over. We namen wat lastige bochtjes en kwamen met minimale tijdsverschillen van winnares Jolien d'Hoore de meet over. Ik mocht nummer 64 voor mijn naam schrijven.
Morgen weer met 5 aan de start, nieuwe ronde nieuwe kansen!

Doeii Winanda

Na een goede warming up van Apeldoorn naar Goor met ploeggenootje Judith en Tim kwamen we net iets na 5 uur in Goor aan. Nummersop halen, banden op pompen omkleden en om 6 uur werden we weggeschoten. Op het menu een kleine 60 kilometer laagvliegen over een klinker rondje. Wederom startte ik voortvarend maar na een paar keer mee gesprongen te zijn kon ik op de juiste aanval niet reageren. Judith lukte dit wel. Lang reden er 5 dames het peloton ui met maar een kliene 20 sec voorsprong. Judith zat mee dus aan mij de taak te controleren. Pas halfweg koers bouwde de voorsprong eindelijk uit. Judith wist het de snelle dames helaas niet lastig genoeg te maken en moest genoegen nemen met de 5de stek. Zelf nam ik in de eindsprint niet alle risico's meer en moest met een 20ste plek genoegen nemen.

Na een reeks criteriums en goede trainingen staat volgende week dan (eindelijk) weer een grote koers op het programma. En wat voor één.. De Holland Ladies tour! Het wordt alweer mijn 7de deelname en ik heb er onverminderd zin in. Volgen kan via hollandladiestour.nl , www.facebook.com/ladiestour en twitter.com/ladiestour. Ook ik zal proberen dagelijks wat te laten weten via Twitter!

Doeii Winanda

Foto: Erik de Weerd

De nacht van 's-Gravendeel stond dit jaar voor de 2de keer voor vrouwen en dus voor mij op het programma. Een lang verhaal is het niet. Het is donker, het is druk, het is gezellig en het is maar 600 meter.. het rondje! En we mogen "maar" 50 minuten koersen. Staat garant voor spektakel. De aantal ronde worden niet aangegeven, pas de laatste tien springt het ronde bord aan. Niet dat het de finale aankondigt.. want het is 50 minuten finale rijden op het korte rondje met maar 2 bochten.

In het begin van de koers ging het goed, zeg de eerste 15 min. Dacht dat ik de wereld aankon en reed veel op kop, pakte punten voor de leidersprijs en storten vervolgens in. De 15 minuten erna werden drama. Jeanne Korevaar en Sandra van Veghel namen de benen en ik zat op hangen en wurgen in het "peloton". Gelukkig was daar toen mijn duurvermogen en herstelde ik zodat ik het restant van de koers weer goed voorin mee kon doen. De laatste rondes ontstond een bijna ideale situatie voor mij, iemand anders deed een late aanvalspoging en ik zat fluitend in het wiel. Nadat ik toch net iets te vroeg op kop kwam in de sprint reed alleen Jeanne me nog voorbij en werd ik tevreden 2de!

Doeii Winanda

Foto's: Cees van het Geloof

Winst in ploegentijdrit met zeer gemengde gevoelens.

Een ploegentijdrit rijden in kader van de clubcompetitie stond er vandaag (19-08) op het programma. Judith en ik waren op weg naar Noordeloos toen we op onze telefoons zagen dat onze ploegleider Wim had gebeld. Judith belde hem terug. Onze Sas was gisteren aangereden en ligt in het ziekenhuis in kritieke toestand. De radio deden we uit en de praatjes waren afgelopen. We reden bijna zwijgend naar Noordeloos. Aldaar waren een paar woorden en wat blikken genoeg. Verdriet moet verwerkt worden en dat doet iedereen op zijn manier.
We besloten de tijdrit te rijden en alle twee de teams reden een solide rit. Corine, Jeanne, Eva, Marjolein, Judith en ik wisten de nummer twee de Kannibaal zelfs op 1.40 te rijden.
Maar eens en te meer werd mij duidelijk, een ploeg bestaat niet uit het aantal rensters waarmee je rijdt. Het bestaat uit alle dames, heren en betrokken van, in dit geval, de gele brigade!
De overwinning die we wilden is binnen maar feest word het pas als jij Saskia het weet.

Lieve Sas, deze is voor jou!

Het regent, regent en regent... in het hele land. Behalve aan de westkust. En deze situatie zou nog wel eens even kunnen aanhouden. En wat doe je dan? Dan rij je naar het westen om te trainen, een intervaltraining om precies te zijn. Die kon prima gedaan worden in Beverwijk, een van de vele Noord-Hollandse plaatsen waar dit najaar een criterium verreden wordt.

In de auto lieten we(Nadia en ik) de donkere wolken achter ons. Bij aankomst in Beverwijk haalden we onze nummers, kleden ons om en verkende het korte smalle maar mooie rondje! Ik starten achteraan en moest zo snel mogelijk naar voren aangezien er naast 6 JvA dames ook 6 dames van Parkhotel aan het vertrek stonden. Dat lukte binnen een ronde, gelukkig maar want de koers barsten meteen los. Ik en een aantal dames van de gele brigade reden attent mee. Met een aanval van Nathaly van Gogh sprong Karen mee maar die kon het hoge tempo helaas niet bolwerken en moest haar en de later aangesloten Jip v.d. Bos en Kelly Markus laten gaan. De taak aan ons om het gat te dichten. Dat lukte helaas niet. Toen we deze missie opgaven probeerde ik zelf weg te komen uit het peloton. Wat na een paar pogingen lukte en ik kreeg Eva Buurman, Nina Kessler en Jermaine Post mee. De laatste tien ronde reden we met zijn vieren en keken in eens de kopgroep weer in de rug. Helaas net te laat waardoor we moesten sprinten om plek 4. Dat mijn sprint nog wat training behoeft bleek. Ik werd 4de van de vier en daarmee 7de in totaal. Maar het gaat de goede kant op. :-)

Woensdag ploegen tijdrit en nog 2 weken voor de Ladies tour start!

Doeii Winanda

Foto credits Martina Kroon

Judith dacht dat het wel een goed idee was om op de fiets naar Markelo te gaan. Ik had geen inspraak dus ik ging braaf mee. Voor de reserve wielen en spullen nam ik maar weer het fietsvakantie karretje mee.. Het leverde wat vreemde blikken en leuke reacties op!

Na 44 km kwamen we aan in een zonnig en droog Markelo, haalde de nummers op, trokken onze koers kleren aan en om 5 uur schoot de ronde mis ons weg. Al snel probeerde eenlingen en groepjes te vertrekken uit het peloton. Het lukte niemand tot Nina Kessler aanging. Ze won haar vorige koersen al en dus zag ik mijn kans schoon en dook in haar wiel. Ik kon het helaas niet bij benen, ze ging vlugger door de bochten en trapte harder. Geen combinatie. 5 andere wisten even later wel de oversteek te maken waarmee ik ook niet mee kon. Ik en nog een stuk of 15 rensters reden voor een 7de plek was snel duidelijk. De 6 reden verder en verder weg en in de sprint wist Nina Kessler wist haar 3de wedstrijd op rij te winnen. In de sprint om de 7de plek reed ik als 6de over de meet en en werd daarmee 12de. Het benzine geld had ik in ieder geval terug verdient ;-).

Wielen wisselen, karretje eraan en weer terug naar huis!

Doeii Winanda

Zaterdag liep ik nog een kleine 20 kilometer door Warschau, kerk in kerk uit. Paleisje hier, universiteit daar. Kopje koffie, stukje taart... Terwijl ik wat dagen daarvoor aan het fietsen was met een tentje in mijn karretje achter mijn fiets. Uren maken maar dan op een andere manier.

Maar maandag was het "back to business". Koers in Steensel, rondje rond de kerk bij een kermis, je kon er de bierlucht ruiken. Ik was wat laat bij de start en ze waren me al bijna kwijt. Mijn welkom aan de meet was aanzienlijk, het weerzien van het peloton was warm. De latere winnares Nina Kessler en ik kregen het publiek in no time aan het lachen. Waarom? U had er bij moeten zijn! Met 35 dames mochten we 38 rondjes rijden met elk 8 bochten, dat is 304 keer remmen en weer optrekken. Dat optrekken ging redelijk, ik kon me de eerste rondes goed van voren handhaven. Lizzy Witlox reed halfweg koers weg. Nina sprong erheen en nooit zouden we beide dames weer terug zien. Daarna demarreerde er nog 5 dames zonder de favoriete Koedoder en Kuipers. Ik ging het vuile werk niet opknappen dacht ik bij mijzelf, verkeerd gedacht achteraf. De dames bleven ook van voren en ik moest het na 304 keer remmen en optrekken doen met en 15de plek.

Koers ritme opdoen en in de Ladies Tour weer helemaal goed zijn is het plan en ik heb er al het vertrouwen in!

Doeii Winanda

Eigenlijk zou ik na de BeNe ladies tour wat gas terug nemen. Maandag en dinsdag kon ik fietsen niet laten met stiekem in mijn achterhoofd dat 1 criterium nog wel kon.. Zo besloot ik ook gisteren (woensdag) last minute a te reizen naar Alblasserdam. Samen met Ingrid Tempert was de reis van 1,5 uur zo gemaakt. We kwamen aan in een zonnig en aangenaam warm Alblasserdam, fietsen in elkaar, pakken aan, nummers op en het rondje verkennen. Van een renner van JvA die al gereden had kreeg ik wat tekst en uitleg bij het parcours en waar bij sportklasse de slag gevallen was.

Aan de start mochten alle toppers eerst een bloemetje ophalen, met als gevolg dat die allemaal op rij 1 stonden en ik natuurlijk op rij laatst. De jury zei dollend "ach joh na 2 ronden rijdt jij hier op kop" ik betwijfelde de stelling maar het leek me opzich een goed plan. Ik scheurde in 2 ronden het gehele peloton voorbij en jahoor, op kop door de finish na ronde 2! Vooraan werd gedemareerd en gesprint voor de premies, een 3de plek haalde ik in het 3 ronde klassement. En over de rest van de wedstrijd won ik ook de rest van het benzine geld terug! Helaas kon ik met de Annemiek en Anna niet mee, zei reden samen weg en Annemiek won de koers. Even probeerde ik alleen weg te rijden maar dit was, zeker op dit rondje, een kansloze missie. Wellicht wat te veel gedaan toen Lucinda en Moniek vd Ree wegsprongen, ik kon niet mee maar er klapte wel 3 dames heen met onze Eva Buurman. De koers was gedaan. Ik sprinten nog nar een tiende plek terwijl Eva keurig 4de werd! Ook alle andere JvA dames hebben keurig hun wedstrijd gereden met wisselende resultaten.

Een wedstrijd verloop dat JvA renner William Westerlake al zag bij de sportklasse, maar tja dan moet je de benen wel op het juiste moment hebben!

Weer 1,5 uur naar huis en nu echt.. even rust.

Doeii Winanda

We mochten dit weekend weer aan de bak, taal anders dan Tsjechië. Dit keer waren niet de bergen maar de wind en kasseien scherprechter. We koersten in de Bene ladies tour, een koers deels in België en deels in Nederland.

De eerste etappe mochten we meteen aan de bak. Drie ronden reden we met elke keer 4 kasseien stroken waar op het peloton meerdere malen brak. Steeds zaten we met 5 jva dames goed van voren. Marjolein ontbrak helaas. Zei had lek gereden op een slecht moment en zag het peloton nooit weer terug. In de finale kilometers ontsnapte 4 rensters die het tot de meet vol hielden. Eva reed als eerste over de meet in de top 20.

De tweede dag was een dubbele dag. Eerst een tijdritje van dik 6 kilometer en daarna een etappe over 101 km.
De tijdrit verkende ik 2 maal, had ik meteen goed ingereden. Het was een mooi rondje met eigenlijk altijd wind van zij.
Corine reed naar een 15de plek en kwam dit ook te staan in het klassement. Judith besliste de eeuwige strijd tussen ons in haar voordeel 0,4 sec. harder.. We werden 30ste en 32ste. Na een lekkere pasta maaltijd doodden we tot 4 uur de tijd tot we weer aan de bak mochten. Een koers met wederom 4 kasseienstroken. Ditmaal in lengte wel een stuk minder. Corine, Judith en ik koersten aanvallend. Met alles probeerden we mee te springen of gingen zelf. We zaten in groepjes mee maar het mocht niet baten. Ook was er deze etappe een grote valpartij waarbij pechvogel Marjolein was betrokken. Het peloton sloeg in stukken maar gelukkig kwam alles weer bij elkaar. En we vervolgden de ingezette koers. Het mocht niet baten: Jolien won ook de 2de etappe in een massasprint.

De laatste dag was er tijd voor uitslapen! We bleken het nodig te hebben concludeerden we rond tien aan de ontbijt tafel.
Een paar uur later verschenen we goed uitgerust aan de start. Vanaf het begin ging het vandaag weer goed! Toen na de eerste van (maar) 2 kasseien stroken 25 rensters zich afscheiden van de rest zaten we er bij met maar liefst 4 JvA shirtjes bij! Helaas kwam alles weer terug. Na heel wat aanvallen was Judith degene die de succesvolle aanval plaatste. We draaiden het plaatselijke parcours op waar het meteen smal werd. Corine en ik stopten het peloton lachend af terwijl Judith honderd doden stierf. Na heel wat schermutselingen reden er 6 rensters naar Judith toe. Een meer dan prima situatie voor ons. Maar helaas niet voor elke ploeg. Zo werd het 7 tal weer ingerekend en brak de koers weer open. Uiteindelijk was de eenzame fietser de slimste en won de etappe. Jolien D'hoore won het eindklassement. Maar ook Judith mocht nog een prijs ophalen: die van de strijdlust!

Doeii Winanda

Na heuvelachtige dagen achter de rug en een snelle BeNe ladiestour voor de boeg besloot ik toch tussendoor een criterium te rijden. Het regende, ik had stiekem niet heel veel zin maar toen een oude schoolvriend zei te komen kijken kon ik er niet meer om heen. "Je bent toch geen mietje" zei hij toen ik zei dat het regende….. Nee, nee ik kom eraan!
Samen met mijn vader reed ik naar Monster, een klein halfuurtje later parkeerden we de auto in het natte Monster. Mijn "kasseienwielen" erin en gaan. Na een voortvarende start volgde een iets mindere koers. De Nederlandse kampioene Lucinda Brand, de ex-Nederlands kampioene Iris Slappendel en de Duitse Melanie Hesseling knepen er als snel tussenuit. Ik zat op het verkeerde moment te ver van achter en kon niet eens pogen mee te gaan. De bloemen waren verdeeld, de premies helaas groot en deels ook. In dat wat over gebleven was van het peloton werd helaas niet echt meer gestreden en zo kon het drietal ons dubbelen. Uiteindelijk won Lucinda de koers en werd ik 11de.
Een kopje koffie bij mijn schoolvriend Wiebe maakte veel goed. En ach.. Even weer op snelheid komen voor de BeNe tour kon geen kwaad!

Doeii Winanda

De laatste dag in Krasna Lipa kent elk jaar een zware afsluiter. Eerst een paar pittige klimmetjes door een bos heen, vervolgens een lange klim van 7km en dan nog 3 keer de Vapenga.
Na een mindere dag gister wist ik me voor de laatste dag goed bij een te rapen. De klimmetjes doorstond ik goed maar in de afdalingen ging het minder. Op de klimmen reed ik dames voorbij die me later weer inhaalde. Maar op de lange klim begon ik gelukkig niet geheel van achter. Uiteindelijk belande ik in de 2de groep waar me we kletsend naar de meet reden. Natuurlijk deed de Vapenga nog 3 keer heel veel pijn. Tussendoor deden we relatief rustig aan. Het klassement en de dag uitslag waren al gezien en de benen niet best meer. Uiteindelijk 4 leuke en goede dagen gehad, niet echt mijn terrein maar ik word er altijd sterker van!

Woensdag rijd ik nog een criterium in Monster en dit weekend nog de BeNe ladies tour van 3 dagen. Daarna even rust om er in het najaar nogmaals te staan!

Doeii Winanda

Ook wielrennen heeft politieke invloeden. Zo moesten we andere jaren voor de tijdrit afreizen naar Polen. Tot dit jaar! Waar we eerder een semi vlakke tijdrit hadden moesten we nu in eens klimmend aan de bak. De reis van 2 uur zou ik niet missen, het parcours wel. Na lang twijfelen besloot ik op de wegfiets te gaan. Een goede keuze dacht ik omdat je met pittige klimmen en bochtige afdalingen geen gebruik maakt van de tijdrit positie en omdat ik een stuur op mijn wegfiets heb waar in ook in kan liggen.
De tijdrit zelf verliep prima. Kapot op de klimmen en herstellen in de afdalingen. Maar mijn tijdrit over het algeheel verdient wel weer wat aandacht...

Na een hapje eten in ons "hotel" stond Rumburg-Rumburk op het programma. Het rondje wat ik vorig jaar won.. Maar niets was minder waar, we moesten maar 3 ronden ipv 4 maar we met extra klim. Deze deed me de das om en finishte enigszins teleurgesteld net achter het peloton.. het ene jaar is het andere jaar niet...

Morgen nog een zware laatste dag en dan weer naar ons eigen bed!

Doeii Winanda

Na een goede nachtrust stond vandaag voor de gele brigade etappe nummer 2 op het programma. We reden van Jirikov naar Krasna Lipa. Voelt u hem al aankomen? Juist naar de Vapenga, 2 keer.. Gelukkig hebben we meerdere levens en overleefde we hem wederom! Judith ontfermde zich vandaag over youngster Denise. Die inmiddels 7 moeders heeft die haar in da gate houd of ze wel eet, drinkt en slaapt. We vatten het "ja mama" maar goed op. Lotte en Eva zaten na de Vapenga keurig in de tweede groep. Nike en ik stierven nog een extra dood maar konden ook aansluiten bij die groep. Later, geholpen door de jury die geen barage pleegde, sloten ook Alicija en Saskia nog aan. Met een groep van 84 dames stormde we op de meet af. Alicija wist als eerste JvA'er de meet de passeren op de 31ste plaats, snel gevolgd voor Eva op plek 36.
Morgen staan er een lastige klimtijdrit van 14 kilometer en een middag etappe op het programma. Zonder Vapenga.. Maar met genoeg andere uitdagingen!

Doeii Winanda

Een etappe koers in Tsjechië, je moet er wat voor over hebben.. 9 uur in de auto heen, harde bedden, raar eten, 5 verdiepingen op en aflopen omdat de lift er nooooit is, bergen, regen, veeeel te warme zon en weer 9 uur terug. Maar toch kijk ik elke jaar weer uit naar een dergelijke koers! Ik vind klimmen niet geweldig en afdalen in een peloton is niet mijn hobby. In de auto zitten even min. Maar toch vind ik het een van de leukste dingen om te doen. Want he.. Ik hoef 4 dagen niet te trainen, mijn eten word gekookt(rare smaken wennen), mijn fiets word gepoetst, mijn benen gemasseerd en iemand anders bedenkt de routes! Zeker dat laatste vind ik fijn. Het zijn hier ook spannende routes. Vandaag bevatte de route bijvoorbeeld gravel, kasseien, halve wegen en een hele hoop bergen. In alle formaten. We mochten 118 km van Krasna Lipa naar u raadt het al.. Krasna Lipa!
Met de JvA dames wist ik me goed te handhaven in het peloton. Speciale vermelding voor onze youngster Denise Gunst, juniore, nieuw in de groep en tot 20 km het in het peloton bijhouden. Petje af! We finishte in een lekker zonnetje op minder lekker bergje. Als u ons gaat volgen komende dagen zal u de naam Vapenga vaker tegen gaan komen. Pittige klim maar de organisatie hier vind hem ge-wel-dig.. Wij, ik mag voor vele spreken weet ik, vinden hem verschrikkelijk! Vandaag lag de top van deze Vapenga 2 km voor de finish. Eva, die net als Saskia haar eerste echte etappe koers rijd, wist de berg het best te bedwingen en werd 28ste. To be continued!

Doeii Winanda

Alweer de vierde wedstrijd van de clubcompetitie stond op het programma daags na het NK. De plaats op de kalender kon beter maar een nieuwe/extra wedstrijd op het programma is natuurlijk altijd leuk!

Met wat schrammetjes en zere benen stonden Jeanne, Judith, Marjolein, Nadia, Nike en ik aan het vertrek. Ook Astrid kwam om de wedstrijd op zaterdag te rijden, normaal rijdt ze alleen criteriums maar ze deed het keurig in deze wat langere wedstrijd! Helaas kon ze er maandag niet meer bij zijn.

De eerste wedstrijd starten in de zon en ongeveer halverwege probeerde we als gele brigade een slag te slaan. Helaas mislukte dit en reden we door met een groot peloton. We, met name Judith, sprongen met bijna alles mee zodat we in elke vlucht zouden zitten. Ook dit mocht niet baten waardoor het in de inmiddels natte straten van Peize een "massasprint" werd. Met 4 bij de eerste tien zaten we hier meer dan goed bij. Helaas overleefde slechts 3 dames de laatste bocht en lagen Jeanne, Marjolein en Nike op de grond en stond ik gedesillusioneerd in tussen een boom en een bosje. Judith haar fiets was een paar kilometer eerder al kapot gereden terwijl Nadia achter een valpartij stond. Zaterdag avond lapte we onszelf op, sliepen er een nachtje over om zondag weer aan de bak te kunnen.

Zondag begonnen we met een tijdritje van 4,5 kilometer waarin Jeanne 2de wist te worden. Judith Marjolein en ik werden 18, 22 en 23. Je raadt het al.. niemand was echt blij. Ondanks dat motiveerde de geblesseerde gele brigade zich voor de laatste koers die tien kilometer langer bleek dan gepland. 95 kilometer. Judith zat bij een omvangrijke ontsnapping die we wel dicht moesten rijden voor het klassement waarna we half weg koers dit keer wel succesvol bleken in "aan de boom schudden". Met 25 bleken we even weg maar geen andere ploeg had zin om ook maar 1 trap op kop te doen. Daar was de rest van de groep weer. Een massasprint bleek onvermijdelijk. Jeanne werd hier 4de in en eindigde ook op deze plaats in het eindklassement. Marjolein wist 14de en ik 15de te worden. In het ploegen klassement eindigde we achter de Kannibaal van winnares Leonie Lubbingen.

Op lappen die hap en dan gaan we er weer tegen aan in Tsjechië en in BeNe ladies tour!

Doeii Winanda

Speculeren over het NK is een elk jaar terug komend fenomeen. Wie mag er jaar in het rood wit blauw rijden. Op een parcours als in Emmen waren er met 140 starters nagenoeg even veel kanshebbers.. Met de gedachten "ik heb niets en vanavond heb waarschijnlijk precies het zelfde niets" in de auto gestapt. Maar in mijn hoofd stond het plan vast: Koers om te winnen. Aangekomen in Emmen zei Corrine nog heel treffend "er mag iemand een heel jaar in een truitje rijden, maar dat mag je in je Jan van Arckel shirt ook.." Helemaal waar. Met de opgeluchte gedachten, dat ik de volgende dag me ook gewoon weer mocht aankleden, gestart ;-) Negen JvA dames in het geel, 140 km, 11 ronden, vlak parcours, wind en een Nederlands zomerweertje (ja u snapt het.. Nederlands zomer weer houdt in: wolken, spatje regen en 20 graden).
Knal. Weg. Tot straks.
Als een van de laatste starten ik, want hè de eerste zullen de laatste zijn toch? Na een paar bochtjes, wat gilletjes en wat rem ingrepen reed ik na 5 km op kop. Na 8 km in een klein kopgroepje wat niet mocht slagen. Judith na 10 km in een kopgroep die niet mocht slagen. Na 20 km zat ik in een kopgroep die wel mocht slagen. Acht dames, (onze) youngster Jeanne Korevaar in de Rabo kleuren met haar teamgenote Anouchka Koster, beul Vera Koedoder, de zich zelf onderschattende Nina Kessler, Parkhotel dame Rozanne Slik, de niet meedraaiende Liv renster Kyara Steijns, clubrensters Janieke en ondergetekende.
Nu verwacht u zeker een heel verhaal..? Dat zal een saai verhaal worden. In een vroege ontsnapping van acht gebeurt helaas niets noemenswaardigs.. We draaien rond, naja sommigen van ons draaien mee. Andere weigeren. Daarop wordt met lichtelijk stemverheffing gereageerd. Maar als alles eenmaal duidelijk is.. .. Draai je 90 kilometers rondjes, op het parcours en met de rensters, het gat groeit, het gat krimpt… Je droomt en denkt, je kan dromen want he, 3 minuten.. Rij het maar dicht! Niemand weet waarom maar Parkhotel deed het, met sprintster Rozanne in de kopgroep. Ieder zijn tactiek.
Met de eerste renster van het peloton die mij inhaalde stopte de droom. Vastberaden die op de weg, ook nog een keer waar te maken.. Want hee rood wit en blauw, prachtkleuren! Al vind ik die met vijf kleuren ook heel mooi, maar ik dwaal af. Dat krijg je zo in dromen.
Het peloton raasde langs me, de benen vol, alles met pijn. Dag ploeggenootjes "rijen" zei ik nog tegen ze. Alleen Sas en Nadia kwamen niet langs, gevallen. Balen!
De rest probeerde de finale nog mee te kleuren. Nike werd met een 19 plek de beste in een JvA shirt. Lotte v Hoek reed naar een knappe 9de plek, hoorde ik later.. Want het lichtje was uit en zelf bolde ik na het peloton over de meet op de 56de plek. Gereden met mijn hart, gekoerst om te winnen en 90 kilometer mogen dromen!
En morgen? Morgen gaan we koersen in de club competitie!

Doeii Winanda

Een koers die normaliter getekend word door wind werd er dit jaar één zonder wind. Een prachtig zonnetje, een keuvelend peletonnetje. Nog een verandering, de koers was geswitcht van nationale koers naar een UCI koers. Ploegen mochten dus "nog" maar met 6 starten en individuele rensters konden ook niet meer aantreden. Jammer voor de grote van het deelnemers veld en omdat op de UCI kalender veel concurrentie was deed het ook het niveau geen goede.

Maar goed koers is koers en uit het prachtige Zwolle trokken we door de prachtige IJsseldelta. Een paar keer probeerde de ploeg van thuis rijdster Kirsten Wild het wel te laten breken. Het gebrek aan wind en de verkeerde richting waaruit dat ene zuchtje kwam deed de pogingen geen goed. Met een gemiddelde van 38 per uur scheurde we "wind" mee Zwolle in. 4 kilometer lange rechte weg om op te sprinten. Na een rare toertocht besloot ik een keer mee te doen. En voor ik het wist reed ik over de meet als 9de! Blij met het resultaat maar vooral blij met het feit dat ik me in de sprint had (durven) mengen nu vol vertrouwen naar het NK volgende week!

Doeii Winanda

Wat moet je doen als je om kwart over 6 een redelijk intensieve afspraak hebt staan. Je word wakker, om pak en beet half 8, je ontbijt en dan is het zeg kwart over 8. Exact tien uur voor de afspraak, ik fietste een rondje, werkte wat aan school. Maar die afspraak bleef de hele dag overheersen. Om 4 uur stapte ik dan eindelijk in de auto, fiets gepoetst, tas gepakt en klaar om te koersen!
Kwart over 6 *pang* ein-de-lijk het startschot. We mochten weg voor 5 ronden met bochtjes en duinen, brede wegen en wind. Mooie ingredienten voor een mooi koers. En dat werd het! Na 1 van die 22km lange ronden kwamen de groene Parkhotel dames naar voren om 22 km op kop te blijven rijden. Er bleven 36 dames over die de koers mede mochten bepalen. Ik sprong een aantal keer mee, maar helaas het mocht niet baten. Kyara Steijns lukte het wel om weg te komen, Rozanne Slik sprong naar haar toe en de dames zaten "gebakken". Ze stierven af terwijl wij in het peloton nooit de achtervolging opgang kregen. Maar hun afsterven had zin, de mochten uitmaken wie er won. Rozanne maakte het werd van Parkhotel knap af! Zelf had ik even wat problemen op te lossen met mijn fiets in de laatste 20 km. Tussen de auto's kwam ik terug. Mijn geplande alles of niets poging voor het podium werd zeker na deze inspanning niets... Dus deze keer tevreden met een goed koers zonder top uitslag. Zaterdag in Zwolle weer nieuwe kansen!

Doeii Winanda

Er zijn van die dagen dat alles tegenzit, dat de kleine probleempjes steeds groter worden. Dat je snel nog even boodschappen gaat doen en je portemonnee vergeet, thuis gekomen realiseer je dat ook je huissleutels naast je portemonnee binnen liggen. Dat soort dagen.
Je hebt ook (zater)dagen dat je om 6 uur dansend naast je bed staat. Dat je je sleutels in je zak hebt zitten en je gewoon op tijd klaar staat als de taxi voorrijd.
Vandaag was een dag in de 2de categorie voor mij. Eenmaal in Droge Ham aangekomen met taxi chauffeuse Nadia maakte we ons met de gele brigade op voor de koers. We trokken volgens onze ploegleider "werkpakken" aan want "er stond wind buiten de deur". En zo geschiede. Na 12 km konden de eerste dames gaan genieten van een dag van de zojuist benoemde eerste categorie. Onze werkpakken zaten als gegoten. Alleen Judith, die wat langer had geslapen dan het plan was, en Nadia ontbraken in de eerst groep van 36 dames. Dat kwam helemaal goed hoor, maar dat later.
We beukten op kop, trokken de boel op het lint, sprongen mee. Kortom we koerste. Iedereen deed zijn werk en ik genoot van een mooie ploeg! Met nog 30 km te gaan gingen er 3 rensters aan de wandel en ik sprong mee. Met 4 dames draaide we rond en rond, als elk rondje een kwartje zou kosten net als op de kermis.. Was er geen cent prijzengeld meer te verdelen geweest. Maar gelukkig, ik zat op mijn fiets. De voorsprong liep op tot max 2 minuten. En ondertussen liepen het eerste en peloton samen, 7 dames van jva in de eerste groep. En één ervoor; plannen makend, denkend, sprinten of demarreren.. En waar en wanneer en en en.. Op intuïtie sprong ik weg met nog 2 km te gaan. Dat is 8 rondjes op de wielerbaan, dat kan ik. Heb ik al eens eerder met succes afgerond, dus waarom niet. In de laatste bocht was het zeker, ik mocht met de handen in de lucht over de streep! Gelukkig maar.. Want anders had ik nog weg moeten vluchten voor 7 gele monsters ;-). Maar in plaats daarvan was er gebak! (Veel beter dan champagne..)

Doeii Winanda

Twee dagen clubcompetitie in Roden stonden er dit maal op het programma. De eerste dag mocht ik aan de bak met een puntenkoers van maar liefst 12,9 kilometer. Elke ronde sprinten op het snelle rondje in Roden. Mijn baan ervaringen betreft puntenkoersen op de baan konden worden opgeschreven, verkreukeld en hupsakee met een boogje de prullenbak in. Het werd hem gewoon niet. Waar de eerste 5 punten pakte had ik een abonnent op de 6de plek. Marjolein, mijn ploeggenootje wist gelukkig wel punten te pakken voor JvA in de clubcompetitie door derde te worden.
In het criterium deden de JvA dames het nog veel beter met een 1,3,4 en 5de plek! Na een lekkere maaltijd, een korte goede nacht mochten we om 09:00 weer aan de bak. De klassieker die voorheen Ronestrand heten stonden ook nu alleen maar club dames aan de start. Het werd een matte koers, de wind ontbrak, niemand lukte het meer dan 10 meter te krijgen tot de sterke Minke van Dongen aan viel. Ik had net zelf wat geprobeerd, zat stuk en ze kreeg de ruimte. Een verdiende winnaar werd gesierd op het podium door onze Marjolein op nummer 3 waarvoor ik in de finale nog de sprint aantrok. .
.
Op naar beter! Doeii Winanda

De afgelopen week leek het in de tuin wel zomer, op het programma stonden dit weekend echter nog twee "voorjaars koersen". De zomer maakte weer plaats voor echt april weer en beide koersen werden ook weer echt verreden in voorjaars waar. April doet wat hij wil.

Zaterdag stond ik samen met 180 dames aan de start van de EPZ omloop van Borssele. Al voor ik de kop van de koers had gezien was hij vertrokken en raakte ik verzeild in de derde groep. We kwamen terug en opnieuw brak het, weer kwamen we terug maar opnieuw voor korte duur. Uiteindelijk bleek de oorlog kort en hevig; na een uur ontstond er een groep van ongeveer 70 renners waar ik bij zat. De resterende kilometers reed ik goed van voren en hoopte dan ook dat ik bij en eventuele kopgroep zou zitten. Helaas bleven pogingen bij speldenprikjes en kwam er nooit echt een kopgroep tot stand. Kirsten Wild wist de sprint in haar voordeel te beslissen, zelf bolde ik rond de 50ste plek over de meet.

Omdat de koersen van dit weekend relatief dichtbij elkaar lagen in ben ik samen met mijn vader in Zeeland gebleven. Samen hebben we heerlijk pasta gegeten in en overnacht in de camper in Terneuzen. Zondag stond ik weer fris en fruitig op en na een lekker ontbijtje compleet met gekookt eitje op naar Boezinge!

In Boezinge stonden 134 koers kilometers met 3 klimmetjes voor ons klaar. Ongeveer 170 rensters stonden te klaar op de kasseien van Boezinge in de zon. Zo snel als het startschot klonk verdween ook de zon achter de wolken.. hoe verder we reden hoe minder zon we te zien zagen. Rond het eerste klimmetje had het al even geregend en wisselde het weer de gehele koers. Het tempo in de koers was een stuk stabieler, op de klimmen werd er flink door getrokken en had ik ook steeds flink lastig. Gelukkig werd ik er 3 keer bijna afgereden maar kon ik ook 3 keer goed terug komen! Met nog redelijk frisse benen kon ik op de 4 finale ronde van elk 11 kilometer goed mee koersen. Een aantal keer sprong ik mee met mooie groepjes maar nooit kwam er wat weg. Een renster die solo aanviel, Elise Delzenne, redde het in haar eentje wel. Daar achter sprinten het peloton voor de 2de plek. Op de inmiddels natte kasseien liet ik de sprint lopen en bolde als 88ste over de meet.

Volgend weekend staan de ronde van Overijssel en een Brabants criterium op het programma.

Doeii Winanda

Vorig jaar schreef ik over jou: "Haat en liefde liggen dicht bij elkaar, ik haat de koers in Gelderland ieder jaar een beetje meer. Ik hoop dat ik over een jaar weer vreselijk van die koers ga houden"

Er liggen nog geen huwelijksplannen, maar voorzichtig daten en een prille relatie zitten er zeker in. We voelen elkaar wel redelijk aan maar we kunnen niet altijd goed samen door één deur. De spanning voor een date is hoog, ik had er ook gisteren geen zin in. Maar een kletspraatje met wat bekenden die mij vertelde dat we prima bij elkaar passen gaf me moed. Het eerste drankje aan de bar ging goed, de basis was gelegd. Toen we in Beekbergen eindelijk aan het voorafje mochten beginnen lachte ik van oor tot oor. Maar ik wachtte in spanning het hoofdgerecht af, de bergjes in Arnhem waren voor het eerst in jaren goed, net als de beklimmingen op de Posbank. Al viel het gesprek even dood op de Posbank klim himself, we pakten het gesprek weer op.
Het werd even stiller om ons heen, maar helaas sloot er weer een grote groep dames aan. We dansten verder over de dijken, we keken elkaar op spannende momenten recht in de ogen aan. We zette voorzichtige stappen naar echt succes, met nog maar 8 dames om ons heen waren we even helemaal los. Helaas voor korte duur. Het toetje was toch weer wat minder, even ontplofte de situatie en zat ik van achteren. Jij ging er met 8 andere dames van tussen. Vastberaden om deze date te laten slagen reed ik in de laatste 5 kilometer weer naar voren. Iets of iemand verpestte het toch nog.. Ik klapte tegen het asfalt. Mijn nieuwe maatje Eddy beschadigde, je hoeft niet jaloers te zijn Ronde van Gelderland, het is mijn fietsmaatje die Eddy. Ik baalde, het was niet de droomdate, ik kuste het asfalt en niet de beker met daarop "Ronde van Gelderland". Je bent ook een trouwe rakker hé, Kirsten Wild en jij hebben vast al huwelijksplannen liggen.

Jaloezie is niet het goede woord, maar wat zou ik graag een keer die beker met jou naam kussen. Ach ik ben 24, jij nu 50 maar in dit geval kijk ik niet op een jaartje meer of minder. Tot volgend jaar Ronde van Gelderland, ik ben er wel voor in om aan een stabiele relatie te werken!

Liefs Winanda

In alle vroegte vertrokken Jeroen en Adri via Emden naar het eiland waar het allemaal te gebeuren stond in de laatste etappe van de EWT. Wim pikte om kwart voor 8 al onze spullen op bij het huisje om naar Eemshaven te vertrekken en daar de bood te pakken. Na een lekker ontbijtje vertrokken wij rensters met de een touringcar naar Eemshaven, daar pakte we de boot om vervolgens met de trein naar het de start te worden vervoerd. Het leek wel een schoolreisje alleen aten we nu broodjes in plaats van snoepjes… de achtbaan die ze voor ons uithadden gezet over het eiland sloeg wel goed aan. We besloten 6 keer te gaan! 6 keer ongeveer 15 kilometer met wind, over de boulevard, langs paaltjes, over fietspaden en over de hoofdweg. Eigenlijk zouden we 7 keer gaan, maar omdat er al snel 2 groepen voor het peloton uitreden werd dat kwa tijd wat krap. Zeker toen Anna van der Breggen besloot met 30 kilometer te gaan de koers naar haar hand te zetten en knap de etappe won. In het peloton vochten wij lang de strijd uit om de trui voor de beste clubrenster. Die we uiteindelijk wonnen, helaas niet op de mooiste manier omdat Leonie Lubbinge(de draagster) viel. Koers is koers en ik mocht het podium op! Als aandenken aan deze EWT een 2de mooie rode trui met dank aan alle JvA dames. Onze uitslagen mochten er trouwens ook zijn, met een 4 dames aan de meet allen tussen de 30ste en 40ste plek in het algemeen klassement! Helaas moest Judith de koers vandaag verlaten.
Nu op naar de ronde van Gelderland volgende week!

Doeii Winanda

Op 3 kilometer van "ons huisje" starten we vandaag voor de ena laatste etappe. Met, eindelijk, wind en wel meteen een kracht van 5 stond er met zekerheid een spannende koers te wachten. En zo geschieden. 15 dames vlogen er vana het vertrek vandoor, zei vochten het uit om de winst. Nadat de miniwaaiertjes na 20 minuten weer samen smolten en er even wat rust kwam zaten we met 5 JvA dames in de 2de groep. Kim zat hier helaas niet bij en moest de koers verlaten. Rabo zat echter niet goed vertegenwoordigd in de eerste groep en dus beukten we weer vrolijk verder op de kant. Nogmaals namen er 15 dames de benen en weer misten we de slag. Ook deze groep zagen we nooit weer terug. Wij reden dus om de dertigste plek met een groep van ongeveer 40 dames. Inmiddels had de wind gezelschap gekregen van de regen en koerste wij stug door. We reden er nog wat dames af en veegde er nog 1 op van de kopgroep. Tot de jury ons stil zetten vlak voor de plaatselijke ronden. Koud, nat en moe. Toen de 30 dames voor ons gefinisht waren mochten wij het nog uitvechten over 1,5km(!). In een poging de 4 seconden terug te pakken op de rode trui trok Judith meteen de sprint aan voor mij. Maar te vergeefs het gaatje dat ik sloeg was niet groot genoeg. Maar toch blij dat we morgen met 5 dames naar Borkum mogen. Onze tevreden ploegleider trakteerde ons daarom ook op appeltaart :-)
Op naar de laatste etappe!

Doeii Winanda

De dubbele dag bevatte in deze energiewachttour een ploegentijdrit over 14,4 kilometer en een etappe over 109 kilometer. Het zonnetje en de tempratuur kwamen ons gelukkig tegemoet vandaag. Facetten als kou en regen konden we alvast wegstrepen.

Na een ronde warming up over het parcours op de tijdritfiets trok ik toch wel met enige trots mijn rode snelpak aan. Een rode tijdrit helm erbij op en vast beraden die trui te verdedigen! Doel was de snelste clubploeg te zijn en top tien te rijden in de dag uitslag.

Het liep goed en vooral de satéprikkers van Jeanne deden knap werk! Helaas moesten we al snel met zijn vijfen verder. Mijn poten verzuurde, mijn kop ontplofte(moet leuk gestaan hebben bij dat rode pak). Helaas waren de inspanningen "voor niets" geweest en kwamen we 10 seconden te kort voor beiden doelen. Ook moest ik met een verschil van 4 seconden mijn trui afstaan aan Leonie Lubbingen. Een zure sessie waar ik me snel overheen moest zetten voor de middag etappe.

Na een lekker middagmaal en een peptalk van vriendje lief trok ik nu mijm blauwe trui uit de kast. Want die mocht ik tonen in de middag etappe! Vanaf de eerste rij maakte ik een vliegende start. Al snel raakte ik echter van achter in het peloton toen er 5 dames wegsprongen. Hun voorsprong werd maximaal 1.30, tijd om naar voren te rijden. Dat deed ik en zoals een aardbeving de grond doet schudden deden 30tal dames dat ook. Gelukkig kon ik de bende ontwijken en kwamen mijn ploeggenoten er ook goed vanaf. Ondertussen stormde we over de koplopers heen en maakte we ons op voor een massasprint. Mijn "oud" ploeggenootje Moniek Tenninglo deed op 5 kilometer een alles of niets poging. Ze werd helaas net voor de meet ingerekend en zag haar ploeggenoten Lucinda Brand winnen. Zelf eindigde ik in het peloton en kan ik naar mijn gevoel terug kijken op een goede koers in de blauwe trui!
Morgen een nieuwe dag met weer mooie kansen:)

Doeii Winanda

Vandaag stond de eerste echte etappe van de energiewachttour 2015 op het programma. 108 km met een lange aanloop en 4 plaatselijke rondes, 2 bonisprints en 2 puntensprints. Vanochtend zei ik nog tegen 2 ploeggenootjes "ach het maakt niet uit welke sprint waar licht, het gaat erom DAT ze gaan sprinten". Mijn uitspraak namen ze voor lief, ik zelf ook, waar ik later spijt van zou krijgen... In een heerlijk lente zonnetje vertrokken we met een rustig briesje, ja zelfs in Groningen bestaat dat! En na pak een beet 6 kilometer vond ik het gekeuvel in het peloton wel welletjes geweest. Ik reed naar voren, nam soepel wat bochtjes zetten nog even aan. Marijn Vries zat in mijn wiel en nam niet veel later over en zei vrolijk "we zijn weg hoor". En dat waren we; weg. Weg van het gedrang, de nerveusiteit, de gezelligheid, de 125 wielen waarin je kan plakken... Een koppeltijdrit over onbekende afstand. Ik zei tegen Marijn "dit kan wel eens een lange dag in het zadel worden". En dat werd het, ik genoot ervan, van het fietsen, van het publiek, van de tv camera naast me, de helikopter boven me, van de bekenden langs de weg, van het chillen(naja chil..) in Marijn haar wiel, van het stoempen op kop, van de sprintjes tussen ons(waar ik dus niet goed van wist waarvoor..). Ik heb een dag van oor tot oor gelachen. Lang hielden we een gaatje maar toen het peloton ons rook hielden we het niet meer en met een kleine 3 kilometer te gaan tot de meer denderde ze over Marijn en mij heen. Hoe moe ik ook was, ik bleef in de eerste groep van het peloton en mocht 2 truien in ontvangst nemen: de trui voor de beste clubrenster en de strijdlustigste trui. Leuke vangst voor een koppeltijdrit van 100 km met 39 gemiddeld. Doen Marijn en ik even op een donderdagmiddag in april. Wel een donderdagmiddag om nooit weer te vergeten!

Jeanne sprintte knap achter winnares Jolien d'Hoore naar een 17de plek. Wat ons taart oplevert omdat we weer gewed hadden met speaker Jannes! Judith, Marjolein, Nike en ik zaten ook in de eerste groep. Kim moest een klein gaatje laten maar morgen starten we met 6 in de ploegentijdrit!

Doeii Winanda

5 dagen koersen staat er op het programma in Groningen met de Jan van Arckrl dames. We begonnen met een proloog:

Wat valt er te zeggen over 2,5 kilometer tijdrit door Winsum, een dorp net boven Groningen? 2,5 kilometer: dat is net wat verder dan de buurtsuper, dat is op en neer naar de brievenbus. Een luttel eindje. Vraag het echter niet aan 6 wielrensters want die hebben aan hun verhalen te horen net een wereldreis gemaakt. Er waren stormen, heuvels, ravijnen, scherpe bochten, obstakels en sommigen van ons moesten ze nemen in het donker... Krachten die niet kwijt geraakt konden, een streep die er in eens lach, risico's die wel of juist niet genomen werden... En dan die uitslag. Die onvermijdelijke uitslag. "Huh ben ik achter die renster" en "jemig is die langzamer dan die" 127 dames in de uitslag. 127 verhalen met bijbehorende emoties. Maar morgen staan we allemaal weer op een kluitje te popelen elkaar het zo lastig mogelijk te maken. Over 4 dagen weten we pas echt wat de proloog waard was!

En voor de cijfertjes mensen onder ons; youngster Jeanne werd de beste JvA renster met een keurige 40ste plek! Judith en ik werden 52&53, komt vast omdat we vaak samen trainen.. Marjolein werd 67de, Nike 103de en Kim 116e
Hiermee staan we nu 10 van de 22 ploegen, lang niet gek toch?

Doeii Winanda

Met nog wat zuur in de poten van gisteren werd paasontbijt 2 genuttigd en de auto wederom ingepakt. Op weg naar Waddinxveen motregende het in plaats van het gehoopte zonnetje. De korte voorbereidingstijd daar werd gesierd met een lekke band tijdens mijn inrijd rondje en een juniore die liet zien hoe je moet vallen. Alles wees erop dat dit echt een super koers zou worden…
Gelukkig had ik al mijn "pech" al gehad voor de start en reed ik een prima koers, constant van voren en met een paar pogingen tot wegrijden die mislukte. Een rondje met 2 rotondes, wat vluchtheuvels en een klein viaduct waardoor het peloton constant op een lint reed . Echt breken deed het helaas nooit, gokken op de sprint is niet mijn hobby maar een andere optie was er niet dus besloot ik er voor te gaan. Met Claudia Koster voor me had ik de ideale persoon voor me om de sprint aan te trekken en wist met een dikke fiets lengte de nummer 2 Sandra van Veghel te verslaan. Net als vorig jaar mochten de buxusplant, de beker en de bloemen mee naar huis!
De komende week staat de Energiewacht tour op het programma, waar ik na twee goede wedstrijden extra veel zin in heb! Kijken hoe het gaat tussen de wereldtoppers :

Doeii Winanda

Pasen betekent koersen. Na een goed ontbijt compleet met eieren die ik gelukkig gewoon op tafel terug vond. Eerste paasdag word er natuurlijk gekoerst in Vlaanderen, het WK van het voorjaar, de hoogmis, de mooiste koets van het jaar… Daar reed ik dus niet. Ik reed met het campertje van mijn ouders naar Oploo gewapend met krentenbollen en bidons met limonade, samen mijn ploeggenootje Judith en mijn vader. We reden een rondje van 3,2 kilometer een keer of 22, althans wat de planning. Daar kom ik zo op terug. In Oploo dachten 98 dames niet aan wat er zich in Vlaanderen afspeelde maar aan sprinten om premies, een leidersprijs en de winst van het rondje om de kerk. Er werd gedemarreerd, er werden dames op de kant gezet, gesprint om de premies en uiteindelijk demarreerde er 2 dames op het "juiste moment", wat dat is? Dat weet niemand tot het gebeurd. Vraag maar aan Elisa Longo Borghini, die won Vlaanderen door klasse en het "juiste moment". Nu dwaal ik weer van ons 3,2 kilometer lange rondje af, het moment in Oploo was voor Lotte van Hoek en mij. Mijn vriendin sinds een jaar of tien, waar ik wedstrijden mee heb gereden, tegen heb gereden, gelachen en getraind. We vonden elkaar in een duo-ontsnapping, samenwerken is voor ons een makkie, praten zonder woorden. Dat is best handig als je tong op je stuur hangt en je hart 200 slagen per minuut slaat en je benen een luttele 350 watt weg trappen.
Daar reden we dan, 18 seconden voor het peloton, niet veel minder niet veel meer.. trappen, hijgen, trappen, hijgen. Valpartij in het peloton, fluitje van de jury die ons deed stoppen en met verzuurde benen stilstaan. Niet een optimale situatie, al helemaal niet voor de dame waarvoor de ambulance moest komen. We reden een aantal ronde geneutraliseerd, die extra ronden… En na heel wat vijven en zessen werd besloten alle 6de resterende rondes op het ronde bord te laten rijden en Lotte en ik kregen onze voorsprong "terug". We hielden op karakter nog 2 ronden stand waarin we nog een premie ronde en de leidersprijs veilig stelde. Uiteindelijk bolde ik als 39de tevreden over de meet; morgen nieuwe kansen in Waddinxveen!

Doeii Winanda

Na vrijdag en zaterdag al op pad te zijn geweest met De Spartaan aangezien die voor hun trainingsweekend in beekbergen zaten mocht ik zondag echt aan de bak. Al op zaterdag avond streken we neer in hotel Nazareth in België, de klok een uurtje achteruit en zo kregen we toch genoeg nachtrust!

Zondag ochtend werden we gewekt door de regen en storm die op de ruiten van onze hotelkamer sloeg. Het werd er niets beter op toen we met richting de start in Ieper gingen. Regen, regen, windvlaag, regen… maar ondanks alles stonden er 170 de popelen om los gelaten te worden in de straten in en rond Ieper. Iedereen wou als eerste bij de beruchte Kemmelberg zijn, tegen de wind werkte we ons in naar de klim. Oorlog, met de wind soms mee en tegen. Langs de graven van de echte oorlog, ik moet er toch altijd even aan denken als we langs de velden met witte kruisen scheuren. Maar goed terug naar ons gevecht op de Kemmelberg, ik zat semi goed gepositioneerd tot ik in de hekken werd geparkeerd door een andere renster. Dag goede koers, dag leuke uitslag. Lopen is namelijk niet een goed alternatief op natte keien. Op het moment dat ik weer op mijn fiets kon stappen begon ik er meteen maar weer in te geloven en reed van groepje naar groepje naar voren. Uiteindelijk belanden ik in een groepje van ongeveer 10 dame waar mee we nog 60 kilometer reden, naar de meet! Lang zagen we nog het "peloton" rijden met de gedachten dat dit vast een 2de of 3de peloton was. Maar met de rukwinden voelde ik me eigenlijk ook wel veilig in mijn kleine groepje waar iedereen elkaar waarschuwde en rekening hield met elkaar.
Uiteindelijk reed ik al 59de over de meet en daar was ik gezien de situatie lang niet ontevreden over! Van de 170 gestarte dames haalde uiteindelijk 65 de finish en de beelden van de stormachtige koers zullen nog lang besproken worden..

Doeii Winanda

Een koers die ik als junioren dame een keer won stond vandaag op het programma. Het parcours was deels anders en ook de meet was verplaatst. Maar Brabant blijft Brabant dus kronkelde we door bossen en weilanden en kregen een waterig zonnetje mee.
Pogingen om de boel op de kant te trekken mislukte keer op keer tot we net in de eerste van de vier plaatselijke rondes waren. Geïrriteerd keek ik achter me waarom er niemand meer mee draaide maar iedereen draaide mee was de conclusie. We waren alleen nog maar met 8, 8 dames met een missie. Er word goed samengewerkt en de voorsprong liep op tot 2 minuten, en weer terug naar 45 seconden maar dichtreden deed het peloton het niet. In de finale was ik niet goed genoeg en moest toezien dat Floortje Mackaij wegreed en won. Zelf reed ik wederom als 6de over de meet en na een heerlijke pannenkoek reed ik tevreden naar huis! Ik weet wat me de komende training qua training te doen staat..

Doeii Winanda

Na een nacht heerlijke slaap mocht ik in meteen mijn tweede koers rijden. 134 km stond er gepland over wederom Drentse wegen. Na een hectische neutralisatie stond reed ik van voren toen de motoren en auto's de vlagen naar beneden deden en de koers vrijgaven. Het was koers, meteen. Zonder nadenken trok de Rabobank trein 170 dames op een lint. Ik koos bij de eerste beste rotonde de andere kant dan die van de TGV te kiezen. Ik koos de juiste kant en kon nu moeiteloos aansluiten in die trein. Even proeven aan dat was een succesvolle koers had kunnen worden waarin 14 dames het hazen pad kozen en pas na 100 kilometer koers terug werden gepakt. Ik werd kwam 1 keer op de kant en na 3 minuten proeven was ik de laatste die de 14 moest laten gaan. Ik reed nog een tijdje mee in het eerste peloton maar liet me voor de VAM berg te ver naar achter drukken. Dat moest ik uiteindelijk bekopen met een DNF.
De kop is eraf.. nu op naar het echte succes!

Doeii Winanda

Nog 2 minuten en we mochten los. Zonder neutralisatie zou het meteen koersen worden met 140 clubrensters. De een bibberend van de kou, de ander badend in angstzweet. Onze collega's wielrensters stonden ook aan de start 200 kilometer verder in Drenthe voor de Wereldbeer. In Strijen stonden alleen de rensters zonder salaris voortvloeiend uit sportieve inspanningen.
De studenten, werkende en moeders daaruit bestond het deelnemers veld. Een eerlijke strijd zouden we uitvechten en braaf zouden we maandag weer de studie banken in, gaan werken of kinderen naar school brengen.
Denken aan deze taken hoefden en zouden we niet de komende 80 kilometer. Het was koers. Nog geen 10 kilometer na de eerste van 8 ronden waren er al een paar dames klaar met hun wekelijkse afleiding. Ze waren al terug mama of studente. Het was een slagveld in de polder, elke ronde sneuvelde er een stuk of 10 dames. Uiteindelijk bleven er een stuk of 20 over. De dames van mijn clubploeg Jan van Arckel waren goed vertegenwoordigd maar konden niet veel meer. We kwamen niet weg en in de sprint zouden we hoogst waarschijnlijk maximaal een 3de plek halen. Een ultieme poging van Judith Bloem mocht ook niet baten. Nike Beckeringh mocht in het geel van Jan van Arckel de bloemen voor de derde plek omhalen nadat zei achter Ashlynn van Baarle en Moniek van de Ree was gefinisht. Zelf werd ik tevreden 6de. V Nu eerste morgen nog een koersje tussen de profs in Drenthe voor ik maandag weer braaf ga studeren.

Doeii Winanda

Zaterdag avond, ik heb vanochtend 3 uur gefietst in de regen, de natte sneeuw, de zon en de hagel. In de middag pak ik mijn studie spullen erbij en als de UCI live gaat schuif ik de boel aan de kant om het WK baan te kijken.

Op de bank met een mok thee en mijn laptop op schoot kijk ik naar de renners en rensters die in Parijs op het een na hoogste podium acteren tijdens het WK.
Omnium renster, en de dame die een gehele maand in een schone rood wit blauw trui kan slapen zonder te wassen, Kirsten Wild rijdt als tussendoortje de scratch.( Want iemand heeft het WK programma zo geschreven dat het omnium en de scratch op dezelfde dag vallen.) U weet wel dat taartje tussen ontbijt en lunch, je weet dat je het niet moet doen maar je doet het toch; maar je neemt een kleintje..
Kirsten besloot het tussendoortje ook te nemen. De tekst die door haar coaches in het haar oor zal zijn gefluisterd was waarschijnlijk iets als "maar dan rijd je voor de sprint en verder doe je niets". Ze gunde haar het taartje, een kleintje qua energie gebruik zal maar zeggen
Maar soms.. soms vallen kleine taartjes uit in 5 laagse taarten, je kent ze wel, van bruiloften en partijen. Kirsten heeft wel al vele 3 laagse taartjes gehad, deze rood wit blauw taartjes golden vaak ook als tussendoortje. Maar een 5 laagse taart; blauw, rood, zwart geel en groen.. nee die had ze nog nooit gehad. Een regenboogtussendoortje.. hoe zou dat smaken?
Ze reed een knap tussendoortje, ze gebruikte niet veel energie.. maar de laatste 2 rondes boorde ze zo hard op kop, daar kon niemand tegen op! Het tussendoortje werd haar grootste overwinning ooit. Tegen zo een tussendoortje kan geen andere prestatie tegenop. Eetsmakelijk!
O nee, eerst nog 4 onderdelen van het omnium rijden vandaag en morgen.. Veel plezier!
Voor degene die niet elke avond met een laptop op schoot zitten op het gehele WK te volgen. Het WK omnium voor vrouwen is op zaterdag en zondag geprogrammeerd, beide dagen 3 onderdelen. Tijdens de eerste dag is tussen het 2de en 3de onderdeel nog het WK scratch gezet. Het onderdeel waar ik afgelopen december iedereen veraste met een Nederlandse titel. De nummer 2 en wereldtopper Kirsten Wild pakte gister avond de wereldtitel op dit onderdeel!

Doeii Winanda