Tijden, rondentijden, starttijden, eindtijden, op tijd komen.. Ik houd niet zo van de klok. En ook weer wel, want wat moeten we zonder. Maar fietsen tegen de tijd haat ik net zo hard al ik ervan houd. Het is glashelder, keihard en eerlijk.

Zo ook vandaag, alleen kwam er nu ook samenwerking bij kijken. Welke sterke punten heeft wie en hoe zet je deze het beste in tot een zo goed mogelijke tijd te komen. Zonder training samen liep het in de kwalificatie lang niet vlekkeloos. Echter na 1 rit samen hadden we zoveel verbeterpunten in de finale ronde dat we 6 seconden harder reden. In de kwali zetten we de 2de tijd neer, in de finale keken we onze sterke tegenstanders (4 junioren dames) in de rug. Vera, Kelly, Nina en ik wonnen de titel!

Doeii Winanda

Stilzitten behoordt gelukkig niet tot mijn kernkwaliteiten. Een weg en-baanprogramma ondersteunen mijn kernkwalitiet "bewegelijkheid" gelukkig goed.

Na 3 dagen Madrid, 3 dagen Rijswijk en 3 dagen Terschelling vond ik mijzelf wel uitgerust en mijn omgeving begon mij irritant te vinden. Ik begon maar weer met trainen voor het NCK en het baanseizoen. De uitslag van het NCK is lang en breed bekend, de tweede is in gang geschoten.

"Apeldoorn" is gelukkig weer open, hiermee wordt in deze bedoeld de baan. De nieuwe baan, die niet hobbelt en waar minder splinters uit komen.. Inmiddels zijn de wedstrijden alweer gestart. Om af te trappen was daar het officieus NK derny. Ik train vaak met Peter Mholman op de fiets en rijd graag achter hem aan als hij op zijn derny zit. Over de vraag met wie ik ging rijden heb ik dus maar niet nagedacht. Vertrouwd achter zijn rug starten ik op derde positie. Drie kwart ronde later reden we op kop, gestaag steeds wat harder. Pas na 20 van de 23 minuten en 3 ronde kwamen de eerste aanvallen. De eerste 3 ving ik redelijk makkelijk op, de vierde aanval was een stuk lastiger. Even verloor ik het contact met Peter zijn Derny, maar mijn tegenstandster Kelly Markus verloor de hare ook. Ik kwam snel terug en wist mijn wiel als eerste renster over de meer te drukken. Een trui, bos bloemen en medialle rijker keerde ik huiswaarts!

Doeii Winanda

Zeg dat maar eens hardop, klinkt grappig!

Iets wat deze ploegentijdrit niet was. Het was keihard fietsen met Jeanne Korrevaar, Marjolein van het Geloof en Moniek Teninglo.

Ja natuurlijk was het wel lachen, achteraf. Nadat we 34,5 kilometer lang alles uit ons lichaam hadden getrokken wat er inzat. En nog wat extra. Moniek die met Rabo nog naar het WK ploegentijdrit mag nam het meeste werk op zich, de vrouw in vorm deed het uitstekend! Maar je doet het altijd met zijn vieren en de samenwerking was dit jaar meer dan behoorlijk te noemen. Ik deed een lange buurt bij de start, daarna even wat kortere beurten om te rusten en daar pakte de andere dames het werk dus weer op. Met 2 stevige laatste beuren zetten ik de 3 af en peddelde ik de laatste 2 km rustig naar de finish.

Wielervereniging Noord Holland was zoals we verwachte te snelste, wij kwamen ten opzichte van SWIFT 7 seconden te kort voor het zilver en moesten ons dus, weer, tevreden stellen met brons.

Doeii wegseizoen 2016, ik heb van je genoten!

Maar 1 dag rust na een mooi week in Nederland. Het bleek wat kort voor een echt goede uitslag in de proloog maar echt ontevreden was ik ook niet. Dag 2 en 3 was dat wel anders, ik haalde mijn niveau van vorige week bij lange na niet en had ook moeite met het heerlijke zomer weer.

De 4de en laatste dag was mijn opdracht te proberen in de vroege vlucht te zitten of de koers te verlaten en mij te sparen voor Madrid. Ik probeerde het tot 2 keer toe maar mijn pogingen slaagde niet. Later mocht ik toe zien hoe mijn ploeggenootje Kaat Hannes knap 3de werd op de muur van Gerardsbergen! Op naar Madrid!

In Madrid waren mijn goede benen gelukkig wel weer van de partij, ik voelde me sterk en had zin in de koers. Het rondje was anders dan het eruit zag vrij zwaar en altijd vals plat op of af, 3 haarspeldbochten en dat alles geflankeerd door uitzinnig publiek!

Ze klapte al in de 2de bocht voor me, ik viel en stond op. Ja ook dat verdient applaus maar niet dat applaus waar ik echt op zat te wachten. Opstaan en doorgaan.. mijn achterwiel dacht er anders over. Lekker band. Nog steeds in de eerste ronde/neutralisatie. In kwam, op hangen en wurgen, terug in het peloton maar echt in de koers kwam ik nooit. De wonden deden meer pijn dan verwacht, ik kon niet goed meer schakelen wat op een dergelijk parcours wel heel belangrijk is. Zo eindigde mijn laatste koers met Lensworld in een deceptie. Gelukkig konden Maria Gulia en Alice me nog wel even laten lachen, MG werd 5de en Alice 3de in het sprint klassement! Op naar 2017

O nee eerst nog "even" het NCK met de klasbakken van Jan van Arckel

De eerste etappe in Tiel trok ik ten aanval, ik pakte 3 bonificatie seconden en punten voor de bonitrui. Een doel was geboren. De 2 minuten die ik bijeen fietste verdwenen als sneeuw voor de zon en 2 andere waren vertrokken. Ik won, voor mij zelf verassend, de bonisprint van het peloton en dus nog een punt! De eindsprint werd hem niet meer. Nina en mary werden 8 en 10 maar ik mocht het podium op!

De tweede dag stond de ploegentijdrit op het programma. Boels kwam hun favorieten rol na en won ruim. Wij deden er wat langer over maar we gingen stukken beter dan in Zweden en werden 9de!

De derde etappe was al in Limburg, we starten vanaf het terrein waar we sliepen (watersley). De gezonde spanning was daar maar ik had er vooral zin in! Al snel waren er 2 avonturiers, voor de bonisprint zetten ik alles op alles en won bergop de punt! Ik reed weg voor het bergje en wist stand te houden. Het was genoeg om de trui te houden vandaag! Ik finishte in de laatste groep terwijl Alice goede zaken deed voor haar klassement.

Een winderige vierde dag werd er een van een lange ontsnapping. 13 dames pakte meer dan 5 minuten en mochten sprinten voor de rit. Ik verloor helaas mijn trui, Natalie van Gogh pakte 5 punten en stond nu op gelijke hoogte. Nina zat van ons mee en werd 4de. Niet getreurd, morgen weer een dag!

Op dag 5 waren we terug in Tiel. Even probeerde wat teams het op de dijk in stukken te trekken maar dat mislukte en ik mocht weer sprinten voor punten. De treintjes van Lensworld en parkhotel deden niet voor elkaar onder maar ik won de sprint van Nathalie onder luid geschreeuw van Nina. Voor de 2de sprint vd dag reden 3 dames weg, niet nogmaals punten dus. In de sprint werden Nina en Mary 4 en 5. Kaat werd 8ste en ik mocht mijn trui weer opkomen halen!

Maar oef dan komt dat 6 nog.. De gevreesde Limburgdag. Ok ik heb er al 1 overleefd, maar ik wil nog punten pakken en moet dan ook nog uitrijden. Ook het weer staat in groot contrast met de afgelopen dagen.. Het komt met bakken uit de hemel maar nog voor de start droogt het op! Op de Cauberg rij ik naar voren en begin ik mijn sprint. Ik pak 2 punten! Een stukje later kijk ik achter me en zijn we weg met 7. Anoucka Koster sluit nog aan en we zijn vertrokken. Het is zwaar maar het rijdt fijner dan in de grote groep. Ik rij lek, moet mijn wiel rechtzetten en nog van fiets wisselen.. Maar ik kom terug bij de koplopers. Tot ruim 60km koers blijf ik erbij maar moet ze dan echt laten gaan. Op de eyserbosweg rijden de favorieten mij voorbij alsof ik stil sta en sluit aan in een groep. De Keutenberg over, terug naar de plaatselijke omloop. Uit de jury wagen hoor ik "bij uitrijden wint Winanda Spoor de bonificatiesprinttrui". Ik haal opgelucht adem over iets wat ik eigenlijk al weet.. Langzaam maar zeker tel ik de kilometers af en kom bovenop de Cauberg samen met Mary over de meet. Het podium op, in Limburg. Ik zeg pizza!

Het koste even wat tijd, maar na 3 dagen voelde ik mij weer fit van het tripje naar Scandinavië. De trainingen gingen weer naar behoren en ik besloot als laatste voorbereiding nog een koers te rijden in Heemskerk. Daar trof ik ook mijn ploeggenootje Nina aan die hetzelfde idee had.

Ook Vera Koedooder, Moniek Teninglo en Nederlands Kampioene Anouschka Koster waren van de partij in het Noord Hollandse plaatsje.

Het duurde even voordat de koers los kwam, Ingrid Tempert zag als eerste gaat kans schoon en vertrok. Ze stelde de leidersprijs veilig en Nina, Anouschka, Moniek en ik werkte samen om haar terug te pakken. Vera keek toe en vertrok als een duveltje uit een doosje net nadat Ingrid is terug gepakt... je weet dat het gaat gebeuren maar toch weet ze het altijd klaar te spelen. Nina kon gelukkig aanhaken. Tja en dan, de koers is vertrokken, maar de bloemen mee naar huis nemen wil iedereen. Moniek valt een aantal keer aan en op het beslissende moment ben ik mee. Net als Nike Beckering, met zijn 3en werken we even goed samen maar in de laatste rondes poker ik ook. Net voor de laatste bocht steek ik onderdoor en weer ik de 3de plek veilig te stellen. Op naar de Holland Ladies tour!

Na een paar mooie weken in de lage landen vertrok ik donderdagochtend met Nina naar Zweden per vliegtuig. Daar werden we opgepikt door Eddy, onze mekanieker, die net als de andere begeleiding naar Zweden was gereden. We reden door naar Noorwegen waar ook onze andere ploeggenotes niet veel later arriveerde en we samen een rondje fietste in de zon.

De eerste koersdag, vrijdag, was er een regenachtige dag. S 'Morgens op de Tacx en s 'middags in de ellende de etappe rijden. Voor mij een weinig succesvolle etappe, ik moest als snel lossen maar kwam wel ruim op tijd binnen. De volgende dag begon stralend en mijn rijden ook! Werkend voor de ploeg putte ik toch iets te diep in mijn voorraden en moest 40 km voor de streep het peloton laten gaan. De regen dacht vast dat ik meteen wou douchen.. zo kwam ik weer drijfnat ik de camper terecht.
De laatste koersdag was gelukkig een stuk succesvoller, ik kon de ploeg goed bijstaan. Helaas werd de koers al snel "even" stilgelegd omdat de ambulance er niet meer was. De koers werd een stuk korter maar niet minder spectaculair. Eindelijk zag ik ook hoe mooi Noorwegen eigenlijk kan zijn!

Met de ploeg haalde we een aantal korte uitslagen maar een echt resultaat zat er deze helaas niet in. Op naar Zweden!

Omdat we een aantal dagen moesten overbruggen zaten we een aantal dagen in Zweden, eerst herstellen van Noorwegen. Daarna verkende we de rondes van de TTT en de wegrit mee tellend voor de World Tour.

De tijdrit begon laat, s 'morgens een rondje trappen en in de namiddag het gas erop. Omdat Nina ziek was moesten we helaas een sterke motor missen in de ploeg. De rit verliep helaas verre van vlekkeloos, er waren goede momenten maar het gehoopte resultaat bleef uit.

De wegrit voor mij verliep misschien nog wel ellendiger, ok ik was niet helemaal fit, de TTT had veel van mijn krachten gekost maar het was een ondermaats resultaat. Al na 40 km moest ik het peloton definitief laten gaan. Rustig blijven en herstellen.. het seizoen is nog niet klaar!

Dinsdag na Roosendaal fiets ik rondje, althans ik tel spaken. Op woensdag gaat het al iets beter en doe ik zowel krachttraining als een rustig rondje op de fiets en op donderdag kan ik mijzelf weer mens noemen. Ik maak een mooie training net als op vrijdag. Ondertussen is Raisa bij mij komen logeren en doen we samen allerlei leuke dingen! Zaterdag staat alweer de eerste van 3 koersen op het programma.

Appelscha, ik won er al 2 keer maar dat was op een ander rondje. Het deelnemersveld is kwalitaitef minder dan afgelopen wedstrijden maar het lukt me niet de koers naar mijn hand te zetten. Door de vele aanvallen die ik doe zit er uit eindelijk geen kracht meer achter en moet ik genoegen nemen met een derde plek in de sprint.

Na een nachtje overdenken start ik in Noordeloos. Een rondje georganiseerd door mijn vereniging Jan van Arckel. Ik heb er al 2 keer op het podium gestaan en ik heb gezegd bloemen te willen winnen voor Aco, de sponsor van het damesteam van JvA. Ik heb een duidelijk plan als het startschot wordt gelost en rij na 1 ronde van 800 meter weg. Ik krijg Jeanne Korrevaar en Sandra van Veghel mee in het wiel. Prima, de bloemen zijn binnen ;) Maar het gaat om de winst, we dubbelen het peloton en ook bijna de 7 andere dames die daaruit zijn weggereden. Maar dan begint in de laatste 6 ronde's het pokeren en rijden de 7 het gat naar ons weer bijna terug. Ik probeer kalm te blijven en me niet gek te maken. Dat lukt! Jeanne gaat de sprint aan en ik weet nog ruim voor de meet mijn winst veilig te stellen!

Na een lekkere nacht slaap stap ik weer in de auto richting Emmen, de koers word bepaald door 4 rabo's. Die elkaar ook wienig gunnen omdat er nog een neven klassement meespeelt. Het publiek wordt wel getrakteerd met wat mooie sprints waar ik mezelf ook in meng! Ik ben in de regen een beetje bang, niet gek, thuis blijkt ik een aflopende tube te hebben. Met een 24de plek ben ik niet blij. Troostprijs vd dag ik wordt wel 3de in het Nederlands criterium klassement!

Nu 2 dagen rustig aan en vrijdag van start in de ladies tour of Norway!

Van een TTT training op het circuit van Zolder naar een TTT met 3 dames van het Rabo Liv team naar een fietsgek Londen en de prof criteriums in Tiel en Roosendaal. Een drukke, leuke en goede week achter de rug!

De TTT met mijn team lensworld Zannata verliep goed, daarna gezellig met de Italiaanse ploeggenootjes bij Britt Nijs verbleven voor het Criterium in Chaam. Daar reed ik al vroeg in de wedstrijd weg met Marianne Vos, niet veel later sloten Thalita de Jong en Anna van der Breggen aan. Ik moest helaas genoegen nemen met een 4de stek maar een goede training voor Londen was het wel!

Donderdag naar Londen afgereisd voor een worldtour koers langs Buckingham Palace de Big Ban en andere bezienswaardigheden in Londen. In de eerste en eigenlijk enige ontsnapping zat ik! Een mooie ervaring en de bevestiging dat het best wel aardig gaat momenteel. Mijn ploeggenootjes Nina en Mary wisten uiteindelijk 2de en 5de te worden, een super prestatie op dit niveau. Lang tijd om na te genieten was er echter niet want meteen na de koers vertrokken we terug naar België.
Ps. Filmpje zien?

Na een korte nacht startte ik met Nina in Tiel, al snel in de koers reden we met 10 dames weg. Nina wist nog knap 2de te worden, ik kon echt niets meer en moest genoegen nemen met de 10de plek.

Na een goede nacht slaap stond het laatste onderdeel van een drukke week op het programma, de proffronde van Roosendaal, bekend als de zwaarste. Het deelnemers veld loog er niet om, toppers die strijden om de prijzen.. al vroeg reden er 4 weg die we nooit terug zagen. Daar achter de sterke eenling Thalita de Jong. Ik zat er door en dacht dat ik vandaag niet veel meer dan peloton vulling zou zijn tot ik met het goede wiel, dat van Sarah Gillow mee sloop. We reden samen weg en ik wist 6de te worden.

Een mooie week met het team en in bijzonder Nina!

Doeii Winanda

Als ik om kwart over 12 vertrek en op de pedalen ga staan om het wiel van Peter Mohlman te pakken schrikt mijn lichaam wakker. Rijden, sneller, alert zijn. Twee weken niet koersen klinkt zo kort, maar ik vind het zo lang. Eerst een weekje rustig aan, daarna een weekje voornamelijk duurtrainingen en dan een dernykoersje… Bam. Wakker.

Gelukkig ben ik een ochtendmens, ik win de premiesprint en de kwalificatieronde in Obdam. Geen criterium dit jaar maar een mooi derny evenement waaraan ik op het laatste moment besluit mee te doen.

Na de series is het tijd voor het echte werk, nog 10 ronde knallen over het glad gepolijste asfalt in Obdam. De rug van Peter is weer snel gevonden en we razen weer lekker door met 10 dames achter 10 derny's. Er ontstaat een klein kopgroepje met Eva Buurman, Vera Koedooder en Ilona Hoeksma en ik. De andere 3 dames rijden in het groen van Parkhotel, ben ik blij dat Peter vandaag zorg draagt voor de tactiek. Dat kan hij gelukkig als geen ander, net als mijn vermoeidheidstrekken aflezen aan mijn gezicht. Precies op het juiste moment steekt hij aan de achterzijde van het parcours Eva voorbij om de koppositie met mij aan zijn spatbord nooit meer af te staan. Met 61,6 en een hartslag van 207(!) raas ik de finish over om vervolgens vol in de remmen de bocht net na de finish te nemen.

Snel omkleden en hup de fiets op, wind in de rug geregeld en terug naar Apeldoorn waar we, Peter en ik, 4 uur en bijna 130 kilometer later moe maar voldaan aankomen!

Doeii Winanda

Na het NK had ik een geplande rustweek die na mijn val nog beter uitkwam dan eerder verwacht. Even op adem komen om morgen weer fris te gaan trainen :-)

Wel stond er deze week nog "even" een criterium op het programma, met stramme poten reedt ik samen met wat ploeggenoten in de achter en voortuin van onze sponsor Henk Sengers rond. Onder deze ploeggenoten kersvers Belgisch kampioene Kaat Hannes!

De koers kwam redelijk snel op gang met wat vluchtpogingen, mijne stranden helaas. Annelies Dom reedt weg en daar sloot later een groep met Nina bij aan. Zei kleurde verder de door Vera Koedooder gewonnen koers. Zelf zat er niet meer in dan mee rijden met de groep, rust modus weer aan het binnenkort weer fris aan de start :-)

Doeii Winanda

Ik had er zo naar uitgekeken, mijn sprintpak hing al aan een hangertje klaar met een nieuwe sport BH, sokken, handschoentjes en overschoenen. Het parcours bestudeerd, de scenario's uitgeschreven…

Maar na 3 km op de grondliggen.. nee daar had ik niet over nagedacht. Nee ik viel niet hard, er was niets kapot, het ging allemaal wel, ik riep nog naar mijn vader dat het allemaal ok was.

Ik kwam gewoon terug in het peloton, ik reed af en toe gewoon naar voren, ik kon soms gewoon mijn werk doen voor Nina die in de kopgroep zat. Niet met de overtuiging van de afgelopen koersen, die overtuiging had ik juist vandaag nodig.

Er zijn geen smoesjes, geen excuses maar balen was dit stomme voorval wel!

De vorm is er nog steeds en er komen andere koersen aan. Met Anouschka Koster in de trui hebben we voor komend jaar een prachtige kampioen en ik blijf gewoon weer dromen!

Doeii Winanda

Noordwijk was een hele mooie opwarmer voor de reeks koersen die ging komen. Samen vertrekken we in een weekendje bij mij thuis naar het regenachtige noorden. Vera en Annemiek zijn ook afgereisd maar kennen iets minder vrees voor de regen. Annemiek wind in Drachtercompagnie van het duo Koedooder en Kessler. Ik stop in het peloton af en maak er zo een leuke intervaltraining van. De bloemen zijn weer binnen! Helaas zit er voor mij in de sprint niet meer in dan een 17de plek maar ik blijf overeind en dat lijkt me voor het NK niet minder belangrijk!

In Hapert zetten Nina en ik onze campagne door. In de eerste helft van de koers wordt gereden voor de premies. Gelukkig komt Nina weg na wat mislukte pogingen van mij. Ze sluit samen met Vera Koedooder aan bij Celine van Severen. Ik doe mijn werk en het drietal blijft weg. Een ongelukkige val van Vera doet het voorkomen dat er nog een echte strijd is in de kopgroep. Nina wint met een straatlengte voorsprong en ik word 11de in een uitgedund peloton!

Nog maar 3 nachtjes slapen en dan gaan we er weer tegen aan!

Doeii Winanda

Een klassieker in de avond, wie dat ooit bedacht heeft.. heeft een gouden formule in de hand ;)

Ok eerlijk gezegd haten de rensters het maar er is een koers, publiek, een pracht parcours en eigenlijk staan er altijd wel toppers aan de start!

Zo ook dit jaar, Annemiek van Vleuten, de voltallige Parkhotel ploeg, 2 rensters van Rabo en de "Dutchies" van Lensworld-Zanatta-Etixx. En die 2 hadden er zin in ;)

Ok de heenreis verliep alles behalve vlekkeloos, dat werd in koers meer dan goed gemaakt. Nina en ik zaten of mee in een ontspanning of achten hem "kansloos". Koersen met de achterdeur open werd het op de windrijke dinsdagavond, na een ronde waren er nog maar 60 kandidaten over voor de eindoverwinning en dit aantal slonk geleidelijk tot 12. De solo poging van Vera Koedooder was de enige die we kansrijk achten, echter stook vooral Annemiek van Vleuten hier een stokje voor. In de laatste ronde trok ze in de bochtige en heuvelachtige zone flink door. We bleven met dus met die 12 rensters in haar wiel over en zei pikte Vera weer op. Met nog 5 km te gaan sluiten dan nog 20 dames van achter aan als ik met 4 andere het hazenpad kies. De beslissing is gevallen. Met alleen maar tegenwind beuk ik met mijn metgezellen naar de finisch waar ik alleen Nathaly van Gogh voor mij moet dulden. Moniek vd Ree wordt derde en Nina en ik mogen aan de drank! ;-)

Doeii Winanda

Om kwart voor negen stap ik in bij het "Taxi busje JvA" en rijdt ik met Judith en chauffeur Jeroen richting Adri. We pikken de bidons voor mijn clubteam en de verzorger op en vervolgen onze taxi rit richting Antwerpen met nog een stop. Met een busje volgeladen arriveren we in het dan nog zonnige Nijlen. Met de fiets rijdt ik naar mijn ploeg, een tent en 2 auto's is het materieel van de ploeg. De camper en de vrachtwagen zijn in Duitsland met het andere deel van de ploeg. Net als onze ploegleiders en doen we vandaag de koers met haar man Rik.

De koers zelf voert ons al snel over 4 kasseistroken die het peloton aardig uit elkaar trekken. We zitten helaas niet meteen bij de eerste 8 koploopsters en zijn op achtervolgen aangewezen. Als dit gedaan is komen ook veel geloste rensters terug en kan de koers "opnieuw" starten. Meteen proberen we weer mee te koersen en met succes! Ik raak in een kopgroep van negen rensters, een mooie groep en al snel pakken we een kleine minuut. Helaas is Ellen van Dijk het er niet mee eens en begint aan een tijdrit training in koers en samen met wat andere Boels rensters rijdt ze het gat weer dicht. Helaas voor mij en de koers ligt weer open. Na vele pogingen tot diep in de finale loopt het uit op een massasprint. Ik wordt bedankt voor de moeite en helaas rijdt ook niemand van de ploeg een topklassering. Op mijn metertje zie ik een gemiddelde van 41,8 over 130, mooie sportmiddag in een droog Nijlen. Nog geen minuut later breekt de hemel open en sta ik veilig en droog in ons tentje! Tevreden over mijn eigen koers stap ik weer bij mijn clubploeg in en rijden we terug naar Apeldoorn!

Doeii Winanda

Om 3 uur in een zomers Herselt ging het startshot voor 120 kilometer over golvend terrein. Het rondje bleek een ware achtbaan en werd in een rap tempo gereden. En eindelijk was het voor mij ook leuk in deze achtbaan, ik zat 2 maal weg waarvan 1 keer met een mooie (kansrijke) groep met Marianne Vos, Ilona Hoeksma, Loren Rowney, Kyara Stijns, Kirsten Peetoom en ik. Helaas werd ik met dit 6 tal gegrepen. Een kopgroep van 3 kleurde verder de koers die toch uitliep op een massa sprint. Nina Kessler werd daarin nog 7de.

Doeii Winanda

Het is nu eens echt koers over wegen waar ik zo vaak rijdt met De Adelaar. Daar waar mijn Qommetjes liggen, mijn zweet, mijn tranen en mooie verhalen. Niet alleen met de Adelaarsritjes maar ook reed ik deze koers al een "paar" keer eerder. Ik denk dat ik hem nog nooit miste, dat wil zeggen dan het mijn 7de Parel van de Veluwe was dit jaar.

Soms was er niets, een keer lag ik op de grond in winnende positie. En dit jaar werden die herinneringen al daar niet mooier of lelijker. Ik reed een prima koers, erg attent, wellicht iets te attent op de onjuiste momenten. Ik miste de kopgroep, mijn ploeggenootjes zaten wel mee. Wat goed is maar mij meteen in de helpende rol zet. Dus een uitslag zat er dit jaar weer niet in. Maar hé het is een prachtig gebied om te fietsen, de ploeg reed goed en mijn kans zal komen!

Doeii Winanda

Een weekend trainen in Limburg maakt nog geen klimmer van mij. In de Hilss classic probeerde ik een vroege ontsnapping te forceren. Maar als zelfs Marianne Vos mee sprint met dergelijke pogingen is al snel duidelijk dat het een koers wordt "met de achter deur" open. Survival of the climbers werd het dan ook. Ik overleefde in de derde groep tot de tweede keer Camerig, waar het op de echte klim nog OK ging werd het golvende opvolgende stuk mij er te veel aan. Op het verste punt uit koers worden gehaald is soms erg vervelend. Nu fietste ik de 30 kilometer in het zonnetje terug.

Over de koers in Gooik zwijg ik, na een weekendje "wielertrainer cursus" is koersen geen goed plan.

Natuurlijk had ik hier liever een positiever verhaal geschreven, maar het komt, het komt. Ik geloof er in!

Doeii Winanda

Een weekend koersen vlakbij huis, iets waar ik wel naar uitkeek. Weinig reistijd veel koerstijd! Op weg naar Zwolle in mijn trouwe ouwe Toyota Starlet moest ik al beide handen aan het stuur houden. Er stond wind buiten de deur zoals mijn Jan van Arckel ploegleider Wim Kruis zou zeggen. Veel wind.

En inderdaad ook in de koers moesten de handen stevig in de beugels geklemd worden. Er werden waaiers getrokken vanaf kilometer 1. Het was koers en dat zou het 134 kilometer lang zo blijven. Ik reed heel even op kop maar liet me toch verassen en moest aan een inhaal race beginnen, startende in de vijfde waaier eindigde ik uiteindelijk in de tweede groep, tevens de laatste groep die de koers uit deed. Voor een 25de plek van de 31 finischers had ik vooraf na een mindere start van het seizoen getekend in zo een koers. Maar meteen kwam de fanatieke ik weer boven drijven en wou ik meer. Gelukkig komt er morgen weer een koers dacht ik al stiekem.

Die koers is er echt een in mijn achtertuin, ik ken de bochten, de hobbels en scheuren in het asfalt. De mensen langs de kant, de bergjes en de dijken. Maar op mijn uitslagen lijst van de mooiste koers van het jaar staan voornamelijk DNF'jes. Pech, niet goed genoeg, zenuwen, valpartijen. Het is geen gelukkig huwelijk tussen mij en de Ronde van Gelderland. En ook dit jaar ging het weer mis, het waren geen zenuwen, ik was goed genoeg... het was de domme pech dit jaar realiseerde ik me toen ik een kapotte helm in mijn handen had. Mijn helm. Even probeerde ik door te rijden maar als snel realiseerde ik me.. we gaan ook dit jaar niet samen verder. De ronde van Gelderland is een bitch, een bitch die ik graag eens de mijne zou laten zijn. Ik geloof in toeval, dit kan in elke koers gebeuren dus... Tot volgend jaar!

Doeii Winanda

P.S. Voor degene die zich toch wat zorgen maakte over alle onzin die ik uitkraamde. De dokter verteld me dat het een lichte hersenschudding was (ik heb ze dus!). Niets ernstigs en inmiddels fiets ik alweer :-)

Vorig jaar was er de mooie solo, de blauwe trui en op Borkum de rode trui voor de beste clubrenster. Ik werd 30ste in het eindklassement en had de juiste flow te pakken. Hoe anders was het dit jaar, met veel pech in het voorjaar nog weinig "koers kilometers" in de benen.

De ploegentijdrit ging goed, op mijn nieuwe tijdritfiets snelde ik door de natte straten van Groningen naar een prima tiende stek. Zou deze rit van maar 11,3 kilometer een einde maken aan mijn slechte gevoel?

De 2de etappe in Winsum vertelde me dat inderdaad mijn slechte gevoel verdwenen was, mijn benen werkte prima mee! Maar in blakende vorm ben ik nog niet, laat dat nu precies zijn wat je nodig hebt in de polder van Groningen tegen de wereldtop. Ze reden 11 minuten van me weg en met zekerheid kon ik wel zeggen dat mijn prestatie van vorig jaar verbeteren onmogelijk was geworden. Maar niet treuren er kwamen dagen en dus kansen genoeg!

In etappe 3 kwam er inderdaad de gehoopte kopgroep, 6 man maar zonder ondergetekende. Een baaldag in het peloton resten. Een renster kwam naar me toe "Deze ritjes haat jij hé?" vroeg ze me. Ik keek haar aan "Ik houd van deze ritjes, als ik op kop rijdt". Ze knikte begrijpend, het zou weer komen verzekerde ze me.

Dag 4 bestond uit 2 etappes, een korte, later bleek ook snelle ochtend rit en een korte, later bleek langzame middag rit. Niet mijn dag, kansloos kansen proberen te creëren maar het liep op niets uit. De tijdrit daar praten we niet over.

De boot tocht naar Borkum voor de laatste dag was toch iets minder leuk dan vorig jaar, het was slechts een boottocht naar nog een dag afzien. Ik probeerde weer van alles, maar het lukte me niet eens om het peloton vast te houden. Gelukkig lukte het me wel met pijn overal de koers uit te doen. De "koerskilometers" zitten in de benen, een paar goede dagen rust en een opgeheven hoofd zullen de uitslagen wel doen komen!

Doeii Winanda

Het begon goed dwars door Vlaanderen, een koers met 7 obstakels in de vorm van klimmetjes. En toen ging het regenen, de weg glad geworden en wat olie gevonden. Dat wat een koers moest zijn werd een glijpartij, ongeveer 20 rensters gleden over het asfalt terwijl het peloton doorsnelde met 50 kilometer per uur bergaf. Ik zat op de grond, nog niet helemaal zeker over wat er nu precies gebeurd was. Ik kon de aansluiting nog maken bij het peloton maar had te veel last en werd uit koers gehaald.
In Gent Wevelgem ben ik überhaupt niet aan koersen toe gekomen toen al na 24 minuten doorblazen bij beide fietsen mijn zadelklemmen gebroken waren.
In Dottignies ging het gelukkig beter en kon ik zelfs Kaat van der Meulen nog helpen voor de sprint, en ik haalde de finishlijn, een kleine overwinning in het seizoen dat nog niet mee zit!
Nu klaar maken en dan huppakee naar de EWT!

Doeii Winanda

De voorbereiding was goed, ik voel me goed op mijn plek bij de Lensworld-Zannata-Etixx

Ok het nieuwsblad en het Hageland gingen prima. Maar ook niet meer dan dat, stiekem hoopte ik dat het snel beter zou gaan maat die hoop vervloog in Samyn. Na 60 kilometer raasde het peloton over kasseien stroken en stond ik onder de douche. Met meer pijn in mijn rug dan in mijn benen. In Drenthe afgelopen weekend ging het beter maar nog lang niet goed. De speurtocht naar de oorzaak was ook al gestart. Want ergens klopte hier iets niet, ik voel me prima, heb de griep misgelopen(nok, nok, dat klop ik even af), heb een goede winter gehad en de bekende cijfertjes zijn positief gestemd.
Gelukkig lijkt de oorzaak inmiddels gevonden en opgelost. De pijn in mijn rug neemt af en ik heb weer pijn in mijn benen na het trainen!
Nieuwe kansen komen snel, zo rijdt ik Dwars door Vlaanderen en Gent-Wevelgem volgende week!

Doeii Winanda

Dit weekend stonden omloop het Nieuwsblad en omloop van het Hageland op het programma.

Het voordeel van een Belgische ploeg was meteen weer duidelijk. Woensdag verkende ik met 4 dames met parcours kennis de gehele ronden en kon daarna lekker in België blijven voor komend weekend!

Vrijdag avond verzamelen vlakbij de start en lekker met zijn allen eten voor het laatste nachtje voor de eerste koers. Het blijft spannend, goed getraind.. maar wat heeft de rest gedaan?

Zaterdag ochtend om 9 uur reden 6 gespannen koppies naar de start in Gent. Waar nog 184 andere gespannen koppies aan de start stonden. Na een uur wisten er al wel 100 dat ze de koers niet gingen winnen. Maar wie dan wel? Wie geraakt het beste de klimmetjes over en heeft het sterkste team? Ik deed mijn uiterste best om mijn ploeggenotes aan het begin van de klimmetjes van voren af te zetten en ze de best mogelijke uitgangspositie te bezorgen. Dat lukte, helaas miste ze even later de slag toen ik al in een 3de groep reed die rustig naar de meet bolde. Nee ik ging het nieuwsblad niet winnen en dat wist ik vanochtend al wel. Drie van mijn ploeggenotes eindigde in de 2de groep. Zelf finishte ik op een 101ste plek. Ik weet waar ik aan moet werken en kijk uit naar de rest van het seizoen.

Zondag stond er na een goede nachtrust een wat beter passende koers voor mijn Lensworld teamies en mij op het programma. Ik reed de eerste 2 uur goed van voren in de hoop in een mooie kopgroep terecht te komen. Helaas dat werd hem niet en uiteindelijk werd ik op de een na laatste klim op de plaatselijke ronde echt van het peloton af gereden en reed ik 15 kilometer te weinig voor een uitslag. Annelies Dom reed de beste uitslag van het team en werd 18de.

Woensdag (02-03) staat alweer de volgende koers op het programma, omloop Samyn!

Doeii Winanda

Maandag ochtend om 7 uur vanaf Gent vloog ik met mijn " nieuwe" ploeg naar Mallorca, klaar om tien dagen samen te zijn en te trainen! Een klein beetje spannend blijft dat wel een nieuwe groep van 10 meiden, er ontbraken er helaas 2 op trainingskamp.

Aangekomen rond 9 uur kon mijn jas meteen uitblijven en was iedereen inmiddels wel echt wakker en klaar voor 10 mooie dagen. De fietsen waren samen met de mekaniekers Marc en soigneur Patrick ook goed aangekomen. In de middag dus meteen de fiets op voor een koffie ritje in de zon.

De volgende dagen stonden er afwisselende trainingen op het programma; duurtraining, waaier rijden, Randa beklimmen, krachttraining en als afsluiting een mooie ronde door de bergen van Mallorca! De rustdag daarna viel op een regenachtige dag. Net als de eerste dag van het tweede blok, we vertrokken pas in de middag. Mijn eerst off-day van 2016 gevolgd door nog een paar goede dagen waarop we weer 2 keer door de bergen trokken en nog een keer met zijn allen trainde op het waaier rijden.
Een heel andere " stage", zoals de Belgen dat zo mooi noemen, dan ik gewend ben. Omdat de kilometers/uren door iedereen al in een eerder stadium waren gemaakt konden we op Mallorca focussen op de kwaliteit. Met veel vertrouwen terug naar Nederland!

Naja voor even dan, inmiddels heb ik gisteren (24-02) Omloop het Nieuwsblad verkend en staan zaterdag (27-02) en zondag (28-02) Hageland de eerste koersen op het programma!

Doeii Winanda

PS. De wedstrijden volgen? Dat kan! http://www.omloophetnieuwsblad.be/ en https://livestream.com/accounts/3108428/Omloop-Van-Het-Hageland-2016

Dik drie weken geleden landen ik in een regenachtig Nederland, heel wat anders dan 30 graden en zon in Melbourne. Het was de eerste dagen hier dan weer even aanpassen maar tegelijkertijd leuk om iedereen weer te zien!

Na 3 dagen stond ik alweer in België voor de team presentatie van mijn nieuwe ploeg! De goed verzorgde ploegenpresentatie was in de avond op Velo Follies. Een beurs in Kortrijk waar ik de afgelopen 2 jaar werkte voor Tacx. Een totaal andere setting dus dit jaar! Met alle aanwezige van de ploeg zijn we langs een aantal sponsoren geweest en zijn wij voorgesteld door het publiek. Na de ploegenpresentatie ben ik nog 2 dagen in België geweest om te trainen met de andere dames. Leuk om zo eens rustig goed kennis te maken.

De afgelopen weken heb ik ondanks de vele regenbuien toch goed kunnen trainen in Nederland. Wel ben ik blij dat ik mijn tassen weer kan pakken voor 2 weken zon en gezelligheid met mijn teamgenotes in Mallorca!

Doeii Winanda

3 weken trainen, 2 weken trainen en vakantie vieren, 2 weken koersen op Tassie en een geweldige week in Melbourne.
De laatste week heb ik weer lekker veel gefietst, samen met Jessica Lane die prima fungeerde als tour guide door Melbourne :-) Maar ook zelf ben ik de bergen in geweest en ben ik van Bellarat terug naar Melbourne gefietst! In Ballarat heb ik namelijk gekeken naar het Australisch kampioenschap crit(erium). Een klein avontuurtje in dit grote avontuur.. Van gravel wegen tot een wereldstad.
Natuurlijk heb ik ook veel van de stad gezien, optredens, foodtrucks, skytower, parken, vogels (jaa ik beken), victoriaanse panden, koffietentjes.
Helaas waren er geen baan activiteiten deze week maar wel heeft Jess mij meegenomen naar zowel de binnen als buiten baan. Op de laatste heb ik in mijn afsluitende ritje vandaag nog wat rondjes gereden!
Nu rest er nog een grote reis, 10 uur tijdsverschil, 30 graden verschil, van zomer naar winter.. En al zou ik hier graag nog even blijven, het avontuur gaat gewoon door in Nederland/België met Lensworld-Zannata-etixx! Ik ben er klaar voor, op naar 2016!

Doeii Winanda

P.s. Nog geen baby voor mijn zus (Nienke Spoor en natuurlijk Marten Jan van Rijn), zou die kleine wachten op mij?

De 2 weken op "Tassie" zijn voorbij gevlogen! Na mijn laatste update waren er nog 4 race dagen te gaan. De eerste in Devonport ging goed, ik wist mij zelf te verassen met winst in de 2000m wheelrace! Extra speciaal omdat dit de memorial was van de vader van Catherine Broun bij wie ik verbleef. Een mooie overwinning (en sash) rijker dus! Tevreden naar bed en met volle moed ook de andere dagen gekoerst in Devonport, Burnie en Hobart. Een overwinning zat er helaas niet meer in. Wel wist ik nog een aantal podium plekken te behalen. Al zijn de races hier totaal verschillend van wat ik gewend ben in Europa de standaard hoop ik dat ik deze lijn kan doortrekken.
Naast lange dagen op de baan, meestal van 3 tot 10, was er genoeg tijd voor andere activiteiten. Op de fiets heb ik samen met Sara en Jessica Lane nog meer van Tasmanië gezien. Op oudejaarsavond heb ik met Sara gekookt voor onze host familie. daarna vervulde Peter weer zijn rol als tour guide! Ditmaal met assistente Cathy zijn we naar een wildlive park geweest! Daarna zijn Sara Ferrara en ik om 12 uur de zee in gerend.. Een vervroegde Nieuwjaarsduik!
Omdat we een dag eerder naar Hobart gingen had onze reserve gids Lloyd Pilgrim tijd zat om ook wat van het binnenland van te laten zien! Omdat Hobart de eerste stad is waar de westerlingen vestigde in Tasmanië worden de plaatsjes zuidelijker steeds ouder. Leuk om ook dat hier mee te krijgen. In Hobart aangekomen werd ik naar Amy Kok en Adam gebracht waar ik 1 nacht verbleef. Zij zetten de Tasmanië tour onverstoord door en lieten mij de stad zelf zien. The taste of Tasmanië was ook bezig, een festival met heerlijk "Tasmaans" eten! Ik heb genoten van walibi vlees, lam en cheescake in goed gezelschap!
Na de race in Hobart namen we opnieuw een toeristische route terug naar het noorden, dit maal door het hoogland tussen de meren door. Vandaag om afscheid te nemen nog een rondje gefietst met Michelle Zwerver, die getrouwd is met de Nederlandse Melle. Een mooie ronde maakte helaas een einde aan mijn Tasmanië avontuur!

Nog een week in Melbourne met Jessica!
Doeii Winanda